Godzijdank ben je nog maar negen.
Er is nog een klein beetje tijd
om je hand vast te mogen houden,
net als zojuist op Schiphol toen ik hem pakte
en jij dat toeliet en ik je vingers in de mijne voelde.
Nog heel even dat je nog tegen me praat
naast me in de auto
en vol verwondering over Led Zeppelin begint
(als je L klikt, mama, is dat de eerste band,
in de top 10, dus de beste ter wereld!)
Nog heel even kan ik me buigen over je hoofd
en stiekem ruiken aan je haar.
Het ruikt naar jongens. Al 9 jaar.
(doet iedere ouder dat?)
En naar Zwitsal en naar jou.
9 maar in 4 landen gewoond, vrienden
over de hele wereld.
Je zag van dichtbij tergende armoede
en ongelofelijke rijkdom en
alles is OK.
Ik breng je weg naar je logeerpartij
en denk, als ik terugrijd, godzijdank ben je nog maar negen
en mag ik nog heel even je hand
vasthouden als ik hem stilletjes pak
op Schiphol.
(en aan je haar ruiken. rare moeders)
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
pink wegtraant
:)))
Wauw, heel erg mooi!
Dankjewel!
Prachtig! Raar hè die moeders die aan hun kinderen ruiken. Of niet? Ze ruiken naar jongens of meisjes, Zwitsal, Rheumason of buiten; heerlijk….
Of niet! 😀
Dit is zo’n mooi verhaaltje. Dit is iets om vast te houden. Doe ik ook met de knuffels en kusjes van mijn nichtjes 🙂
Dankjewel! Ik houd het met verve vast. Loslaten is lastig 🙂
Erg mooi, Elja. En raar of niet, blijf vooral je zintuigen gebruiken om indrukken op te doen en vast te houden.
Zintuigen zijn belangrijk he?!
Ontzettend belangrijk.
Wat ontroerend mooi.
Dankjewel Marloes!