Het is gek: soms realiseer je je niet hoe je je gedraagt. En soms ook niet waarom je je zo gedraagt. Dat is jammer, want je gedrag heeft impact op je omgeving en hoe die zich naar jou toe gedraagt.
Zo zit je in een vicieuze cirkel. Want hoe zij zich gedragen, beïnvloedt jouw gedrag weer. Etc. etc.
Soms moet je gewoon je gevoel uitspreken naar de ander.
En de ander naar jou.
Maar als het niet in je karakter zit, of niet in je cultuur, of niet in de cultuur van je zakelijke omgeving, dan gebeurt dat niet. Met alle gevolgen van dien.
Want met zelfreflectie en analyse vanuit jouw eigen standpunt en je eigen kijk op de wereld kom je maar zo ver, he?
Jij weet alleen hoe je je voelt ten opzichte van (het gedrag van) die ander. En die ander weet alleen hoe hij of zij zich voelt over jou. En misschien weet je zelfs wel waarom je je zo voelt, door welk gedrag. Maar wat je niet weet is waar dat gedrag is ontstaan en of je daar een bijdrage aan geleverd hebt.
Het vereist kracht om het gevoel dat iemands gedrag bij je oproept, te kunnen uitspreken. En een bepaalde openheid.
Het vraag kracht en liefde om om feedback te vragen en om ongevraagd feedback te geven.
Een mens blijft maar leren, he??
- Zoals ik al zei - 2 april 2021
- Wandelen tot je een ons weegt - 28 maart 2021
- Over aanhang, blogangst en schrijven als een camera - 24 maart 2021
Bij deze geef ik je een beetje feedback 😉
hahaha! Lekker! Dankjewel!