Ik wil je niet aanspreken op je gedrag lieve lezer, maar
LEES JE MIJ WEL?
Kijk, ik merk dat ik minder reacties heb dan normaal. Ik betrap mezelf op het openen van mijn blog en hopen op reacties (dat doe ik al jaren, iedere dag, even checken van de reacties) en dan teleurgesteld zijn. De eerste dag denk je nog: hmmm. De tweede denk je: goh. De derde voel je paniek.
In een goede relatie mag je dat best benoemen, toch?
Nee, even serieus, dat is het goede van een relatie en een vast patroon. Dat je merkt dat er iets anders is. En dat je dan niet naar de ander wijst, maar naar jezelf.
Dat je denkt: wat doe ik anders?
BEN IK ER WEL BIJ???
Ik zat naar mijn agenda te kijken en wat ik zoal had gedaan in april en mei en ik moest concluderen dat het rare maanden waren.
April kon je afschrijven eigenlijk. Omdat Henk overleed op de 1e was ik gewoon van de kaart en er niet meer bij met mijn hoofd. Ik blogde wel en ik werkte en deed presentaties etc. maar ik merk aan mijn administratie dat ik er niet bij was. Pfff. Logisch ook.
(ik kom nog telkens verwijzingen tegen naar Henk, dat ik over hem blogde de afgelopen jaren, fijn is dat)
In mei had ik vakantie en wilde ik niet bloggen of toch wel…ik was niet duidelijk. Ik sloeg een dagje over en toen weer niet.
Tip voor iedere dag bloggers: niet doen, overslaan.
(ik zag net dat ik zelf deze week ongemerkt ook weer een dag had overgeslagen. Zie je?
Waar is de 28e nou gebleven?? Dat bedoel ik nou.)
Je ziet dat je dan van de kook raakt.
Je bent er niet meer bij.
En je lezers hebben dat direct door.
Als individuele lezer (jij dus) merk je dat misschien niet. Maar als leuke, lieve lezersgroep gedraag je je anders. Als groep merk je wel degelijk iets en reageer je ook wel degelijk.
Interessant he.
Het is een online fenomeen dat groter is dan jezelf.
Dat niet in woorden te vatten is. Misschien is het ook nog nooit onderzocht. Maar het is er.
Het heeft iets te maken met communicatie, met gevoel, met relaties.
Ook al ben ik maar woorden op een scherm met hier en daar een plaatje, jij voelt dat er iets niet meer is.
De blogger is er niet bij, dus de lezer is er niet echt meer bij.
Mensen zijn sociale wezens en ze voelen haarfijn aan dat iemand ze niet serieus neemt, of iets achterhoudt, of iets van ze wil…
Nou, hoe dan ook.
Ik zal mijn leven beteren!
PS De spike in bezoek uit het plaatje bovenaan dit artikel is dit gedicht. Waarvan ik officieel alleen weet dat Marloes het leuk vond, maar dat wist ik ook zonder dat ze het zei 🙂 want zo is het ook met online, je leert als blogger ook je lezers kennen en in gedachten houden en als je schrijft denk je: “Marloes”! Het is me wat met dat online. Toch wel meer dan letters op een scherm…?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Relax. Af en toe een keertje overslaan moet geen probleem zijn. Maar…misschien is er een technisch probleem? Ineens kreeg ik je blog niet meer in mijn mailbox. Ik heb me natuurlijk opnieuw aangemeld, maar het komt nu minder mooi op mijn iphonescherm dan voorheen. Titel driedubbel, kleinere letters. Ra ra? Kan ook bij mij liggen, die techniek, daar krijg ik soms het rambam van. Maar wie weet hebben ook anderen dit ervaren en is dat een oorzaak van verminderde reacties. Ik voeg een screenshot bij.
Hoi Nicoline, dank voor je subscription! Ik heb het ook van anderen gehoord en het hele abonneer-gedoe opnieuw ingesteld maar ik wist niet dat het er raar uitzeg. 🙁 Ik zal eens in de techniek duiken. Al vrees ik dat het betekent dat iedereen zich opnieuw moet inschrijven. Om gek van te worden inderdaad…
Zelf abonneer ik me op blogs via een rss-reader (Feedly.com, gratis) en ik ga zelf naar die site of de app om alle bij te lezen. De opmaak is dan altijd netjes, ze filteren het er gewoon uit denk ik als er iets raars in zit.
Je hoeft voor mij je leven niet te beteren. Ik blijf je toch wel lezen.
Nou, dan heb je een keer een mindere (blog)periode. Wat zou dat? Ik heb niet het gevoel dat je er vervolgens niet meer bij bent (als blogger). Ik lees tussen de (ontbrekende) regels door dat je andere, meer belangrijkere zaken aan het hoofd hebt. Dat kan toch? En ik heb nog steeds het idee dat er de afgelopen tijd echt wel goeie blogposts door jou geschreven zijn. Alleen ervaar je dat misschien zelf niet.
Eerlijk gezegd zou ik het veel vreemder vinden indien ‘vaste’ lezers juist op zo’n moment zouden afhaken. Een beetje verwend (of asociaal?) gedrag.
PS: mijn remedie is vanzelfsprekend om geen aandacht te besteden aan die statistieken 😉
Ja die statistieken boeien me ook niet. Mijn gevoel, dat boeit me. En dat van jou als lezer. Ik ben ook zo, ik lees jou toch wel. Soms duurt het even en lees ik bij.
Maar goed het is niet slecht om af en toe stil te staan bij wat je doet of niet doet en hoe dat voelt.
Maar ik beloof: niet te lang! 🙂 En dank voor de comment…!
Ik ben d’r hoor, Alleen soms te druk om te reageren. Misschien moet ik iedere-dag-reageren gaan doen, omdat ook bij reacties plaatsen het perfecionisme monster toe kan slaan (is het wel leuk genoeg als reactie). Ik wilde bijvoorbeeld een hele reactie geven op je Nederlandse lente post. Maar dan wel mooi. Over dat je niet beseft hoe mooi Nederland is tot je er uit bent. Maar dat dat in mij geval niet op gaat. Ik besef bijna elke dag hoe mooi Nederland is. EN dat ik dus noooooit weg moet gaan. Ik zou sterven van de heimwee. De seizoenen, de wolken, het gras. De rivieren.En als die andere dingen waarvan ik wel niet door heb dat ik ze ga missen.
Ik reageer zelf zelden op blog posts. Ook niet op die van jou. Ook niet op die van Peter. Ik weet dat het ook niet hoeft net als ik het van jullie niet verwacht maar tsja. Het is wel LEUK. Om te krijgen en om te geven.
En eens. Je weet pas hoe mooi NL is als je er niet meer bent!! En als je die geur ruikt van die prikbloemenplant (hoe heet die??) en je denkt: dát is de geur van lente in Nederland!
Weet je nog? Deze blogpost schreef ik eind december 2011 voordat het iedere dag bloggen initiatief van start ging:
http://www.petepel.nl/2011/12/23/iedere-dag-bloglezen/
Ik ben nog steeds van mening dat we als blogger blij worden van reacties en dat we daar een bijdrage aan kunnen leveren door zelf dus vaker bij andere bloggers te reageren. En ik steed de hand in eigen boezem want het schiet er bij mij ook te vaak in.
Het is wat JJ zegt. Soms heb je weinig tijd en lees je wel het blog maar zit je ingewikkeld te doen over een originele reactie en uiteindelijk reageer je dan maar dien. Terwijl een smiley o.i.d. allang genoeg is als een blijk van waardering naar de blogger dat je het lezen van zijn/haar blog als plezierig (afhankelijk van het onderwerp, maar je snapt wat ik bedoel) hebt ervaren.
Om de zoveel tijd beter ik dus mijn leven en ga weer activeren reageren. Omdat jullie het waard zijn!
Ik ook!! Omdat jullie het waard zijn.
Ik zie nu dat ik destijds helemaal niet gereageerd heb! Ik durf het nu niet alsnog te doen want dan krijgen al die mensen weer een notificatie. Ongelofelijk dat het 3 jaar geleden is…!!
Het is een interessante kwestie, die vraag waarom mensen minder reageren. Misschien omdat meer mensen en meer verschillende mensen blogs lezen, terwijl het vroeger een kleinere groep was van bloggers die elkaar lazen? Misschien zitten we meer in de consumeer-modus tegenwoordig en worden we makkelijker? Misschien zijn we drukker en drukker?
Natuurlijk lees ik je, Elja! Maar dat wist je al. Ik had je nog willen zeggen dat ik ‘Nederlandse lente’ las op een stil moment tijdens het afscheidsfeestje van een collega en dat ik me toen realiseerde dat ik op dat moment van dezelfde dingen genoot als jij.
Oh wat mooi! Dankjewel Paul!!