Er staan meer dan 50 conceptberichten in mijn WordPress dashboard. Deze post, nummer 53, gaat zo op ‘published’, dus dat scheelt.
Wat me bezielt om een artikel in te typen en dan niet te publiceren, geen idee. Zit ik hartstochtelijk iets te schrijven. En dan heb ik er genoeg van en publiceer ik het niet.
Oftewel, hoewel ik vind dat iedere dag bloggen belangrijk is en hoewel ik vind dat je gewoon op ‘publiceren’ moet klikken, doe ik het zelf ook niet altijd. Voor de critici van het iedere-dag-bloggen-principe: er zit dus wel degelijk een kwaliteitscontrole in mijn werk. Ook als jullie, de critici, dat niet altijd aan het resultaat zien :).
Analyse: waarom publiceer ik ze dan niet?
Volgens mij is het meestal zo dat ik het niet publiceer omdat ik gewoon niet weet wat mijn punt is en hoe ik het wil maken. Ik weet wel ongeveer wat ik vind en wat ik wil zeggen maar het totaal werkt niet. En ik heb geen zin om er over na te denken en het te verbeteren.
Alsof je een schilderij begint en halverwege besluit dat het niets wordt. En het dan overschildert. Of weggooit. Behalve dat ik het dan nooit weggooi, dat canvas.
Maar ik schilder er ook niet overheen. Ik ga er niet naar terug om het als basis voor iets nieuws te gebruiken. En ik gooi het niet weg.
Confrontatie met mijn eigen kronkels….
Ik ben wel benieuwd of jullie dat ook hebben, ongepubliceerde conceptartikelen die maar een beetje staan te verstoffen?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Mijn posts die onder ‘concept’ staan komen bijna nooit tot ‘publish’, zijn vaak zinnetjes waarvan ik dacht ‘ja daar ga ik een keer iets over schrijven’. Het best werkt voor mij meteen schrijven en daarna meteen publiceren. Toevallig heb ik net vandaag wel een ‘draft’ gepublished! 😉 Die was al een eind op weg en nog vers maar geen tijd om op dat moment af te maken.
Ik heb het gisteren gedaan, was wel heerlijk hoor. Een post die al helemaal af was! En als je het dan een tijdje laat rusten en je leest het weer, zie je het ook veel scherper!
Ja, mijn WordPress staat vol met ongepubliceerde stukken. Vaak omdat ik het punt niet helder krijg, of omdat ik eerst nog moet onderzoeken of iets wel waar is (waar ik dan vervolgens niet meer aan toekom)….
We zijn in de minderheid, concludeer ik, Eelco! #unpublished
ik heb er maar 1.
Ik heb er al wel drie weggegooid. Eentje daarvan is een “levensles” vlog geworden in plaats van een blog. De anderen zijn als onderdeel in andere blogs terecht gekomen.
Ik heb eigenlijk juist het tegenovergestelde. Ik druk veels te snel op publiceren. Te nieuwsgierig naar wat mensen er van vinden (bevestiging nodig? jaaah) .En dat terwijl het vaak nog beter kan. Die interactieve blogpost bijvoorbeeld, die heb ik in een paar uur gemaakt. Die had ik nog best even kunnen laten liggen om te zien of ik daar nog wat meer mee kon.
En nu heb ik net een filmpje gemaakt. En dat ga ik toch overdoen. Maar dat is vanwege technische problemen. de youtube film editor werkt niet goed. Hij is niet helemaal “lip sync” . Valt bijna niet op. Maar ik vind het niet goed genoeg. Dus ga ik er nu 1 take van maken.
Zou ik het gaan leren? een beetje perfectionistischer worden?
Ik vond die interactieve blog post juist zo goed!! Maar soms is het prima om wat meer tijd te besteden aan wat je schrijft, helemaal eens. Is voor mij wel een beetje een uitdaging, zowel qua tijd als qua mentaliteit!
Hahaha, dat is jouw kabouter! Ik heb er maar 1 in concept staan… waarschijnlijk niet gepubliceerd omdat… ach ik ga even kijken… Ja, getiteld: De sensatiezucht van de ‘Bierbuik blijkt tumor’ over bloggen. Dat je… ach komt-ie, voor de eerste keer een volledige ongepubliceerde blog post in de comments bij iemand anders, maar niet zo maar iemand… Ik vond ‘m te negatieverig… geloof ik. Komtie:
Dit kan toch niet de bedoeling zijn van de nieuwsmaker? Dat ik me
voel beetgenomen. Doordat hij precies weet hoe mijn sensatiezucht is te
prikkelen. Om me te verleiden om doorklikken op een nieuwsvideo.
Om
het beeld even te schetsen: twee auto’s naast elkaar op een snelweg,
van boven gefotografeerd en met een play-driehoekje in het midden.
Daaronder de kop: Gewonden door kettingbotsing A50.
Ik verwacht: live beelden van de kettingbotsing. Ik kijk omdat ik me bijna niet kan voorstellen dat daar live beelden van zijn.
En die zijn er dus ook niet.
Die
foto of videostill in het overzicht is niet voor niets gekozen, de
maker van de video of de redacteur had ook gewoon het videobeeld kunnen
kiezen. Maar omdat de mogelijkheid bestaat om in Youtube, Vimeo en alle
andere videosites de ander beeld als stillbeeld te gebruiken wordt het
ook mogelijk gemaakt om in een video-overzicht extra aandacht te trekken
met heel ander beeld dan uit de video.
Ik snap het spelletje om
de aandacht. Ik kreeg ooit – in 2005 tijdens een tweedaags seminar ‘How
to get more eyeballs on your stuff – verteld dat het allemaal wel nobel
is om ‘die prachtige journalistieke verhalen en artikelen te maken, maar
als geen hond ze leest… tsja waarom maak je ze dan eigenlijk? Voor
jezelf?’
Hij vervolgt: “Berichten als ‘Bierbuik blijkt tumor’, dat zijn de virale knallers met de meeste views. Hoe platter hoe beter.”
Dat video’s en artikelen waar je het niet van verwacht de meeste aandacht krijgen
Sensatie.
Zucht.
Soms heb ik wat in concept staan, maar nooit veel. Ik schrijf namelijk bijna altijd eerst mijn blogs in Word en zet ze daarna pas over in WP. De blogs, die het niet hebben gered, staan nu ergens in Word te verstoffen 😉
Ken ik niet. Ik heb nul concepten staan. Muv exemplaren die ik in voorbereiding heb. Zoals wekelijkse #popmeditatie. Of mijn veldgids vertrouwen blog voor vrijdags.
Bij mij geen 50, wel een een klein tiental. Vaak niet af (in de zin van nog niet uitgeschreven, of nog niet uitgekristalliseerd). Of ze ooit gepost worden ligt er voornamelijk aan of ik nog kan herinneren dat ik ze geschreven heb. Vaak kijk ik namelijk niet bij de conceptblogjes. Misschien toch maar eens een doen.
Ja, angst, is het goed genoeg voor publicatie en heeft een ander er ook wat aan, staan er geen rare dingen in of zie ik wat over het hoofd. Dus gewoon publiceren en wachten op de reacties om daarna je blog te verbeteren en compleet te maken.
Oooooh, gelukkig! Ik ben niet de enige, dus. Ik heb er geen 50. Maar wel een stel. En ze zijn vaak net, maar danook net niet af.