Ik ben nog niet weg, hoor, uit de VS. Maar ik dacht, ik geef je een impressie.
Ik keek in het vliegtuig een aflevering van ‘Hello, Goodbye’. Heel toepasselijk he? En de film ‘The good lie’ (huilen!). De stewardess was superaardig. Maar dat heb ik niet tegen de KLM gezegd want de survey die ze me per email nastuurden duurde 10 minuten en gaf al mijn gegevens weer (“Klopt het dat u 41 bent en op stoel 28H zat?”). Dat gaf me de kriebels. Ik wil anoniem invullen. Sorry, KLM.
Globetrotter die ik ben sprong ik heel stoer in de taxi en zei: ik weet de weg. Die wist ik niet helemaal, bleek, althans, we namen een beetje een omweg en ik was vergeten dat de straat van vriendin L eenrichtingsverkeer is maar het leuke was dat we daarom even door mijn oude straat reden.
Maar L. deed niet open. Wat? Mooi is dat. Zeker boodschappen doen. Ik zat op haar porch te genieten van de bomen, het groen, de warmte (30C) en het geluid van de cicadas (zo gemist). En toen stopte er een auto voor de deur en stapte vriend J uit met zijn dochter M die ik ook al 2 jaar niet gezien had. Hij dacht, ik ga eens kijken of ze al is gearriveerd.
Grote zucht. Heerlijk. Wijn in de tuin, vrienden, the good life.
Ook meteen even de nieuwe familieleden van L. ontmoet. Ze zijn, eh, groot. Lief, maar groot. Proberen bij je op schoot te gaan zitten. Even wennen.
We gingen de volgende dag even langs de wasserette omdat de droger kapot was en dan is het net alsof je in een film staat. Raar he. Hoe mensen er uit zien, wat ze doen, hoe ze praten, het is net echt. Of net een film. Dat is het rare aan de VS. Door al die films lijkt de werkelijkheid een persiflage.
Ik ging nog net geen foto’s maken binnen om te laten zien wat ik bedoel. Want die mensen weten niet dat ze in mijn film zitten, he??
Daarna ontbijt in het restaurant waar ik vroeger altijd met mijn gezin naar toe ging. Eieren met spek en een side of pancakes. Jaaaaa dat is Amerika! Het allerleukste uit eten gaan is uit ontbijten gaan. Ook nog eens perfect als je kinderen hebt.
In deze van oorsprong Joods-Oost-Europese diner gaat het nog als vroeger. Overal zitten families en groepen oude mannen te ontbijten. Ze hebben bagels en zalm en pannekoeken. Onbetaalbare ervaring.
Helemaal met een bloody mary erbij (dat mag als je geen kinderen bij je hebt) alleen kreeg ik alleen de olijven en de selderij op want de jetlag was de man met de hamer. Nou ja het ging om het gevoel van brunchen met een bloody mary he? (en pannenkoeken! die gingen wel op natuurlijk).
Toen moesten we even langs een van mijn favoriete winkels. Alleen om te kijken, hoor. Ohhhhh wat moet een mens zonder siliconen pannekoeken- of eierenring?? Of een eiwitscheider?
Hoe kan een mens leven zonder duaalgekante ‘slice & serve’? Onmogelijk toch??
Of een tweezijdige (of is het dubbelfunctionele?) citruspers?
Ik geloof niet dat ik nog sla kan snijden zonder dit prachtige slames. Of dat ik ooit nog een olijf koop die ik niet zelf kan ontpitten met de kers-en-olijfontpitter.
Misschien ga ik voor de set van 20 perfectpocheerzakken? Of de 3-delige spiraalsnijset?
Nou goed. Ik wilde eigenlijk alleen graag nog een paar spreaders, van die rare messen waarmee je heel goed roomkaas kunt spreaden op je bagel. Maar die waren op.
Ik liep even naar vriend J. om bij te kletsen. Het is hier zo mooi. Belachelijk mooi.
Ik begin te denken dat ik niet in de VS gewoond heb.
Ik woonde in een stukje paradijs, waar ik me verschool. Dit is niet het Echte Leven. Of liever gezegd, dat echte leven heeft behoorlijk wat downsides, als je hier gewoon woont en geen expat bent. Maar daarover een andere keer meer. Ik blijf nog even in mijn paradijs.
(hier stond een foto die ik weggehaald heb omdat ik het toch niet zo handig vond om een foto van het huis van mijn vrienden te plaatsen op mijn blog zonder hun medeweten)
Vrienden K&M, savonds even gezien, hebben sinds ik er was hun huis verdubbeld. VERDUBBELD! Ze hebben een nieuwe etage op hun huis laten zetten en de indeling veranderd en nu hebben ze een prachtige ruime woonkamer en gigantische kamers met een speciaal hoekjes waar K. haar boeken leest. Ze leest er nu 1 per dag omdat ze verkozen is in twee prestigieuze nationale kinderboekencomité’s die bepalen wat het beste kinderboek is dat jaar. Voor de hele VS. Te gek toch?
Volgens de overlevering riep ze als klein meisje al tegen haar vader dat ze in dat comité wilde en riep haar vader dan altijd dat het belachelijk was dat er geen kinderen in dat comité zaten. Zo zie je maar. Hoe gaaf is dat?? 🙂
Niets leuker dan mensen met een passie.
Even facetimen met de kids :)) awwwww ze zijn ZO LEUK. Hun vader moet iedere 5 minuten even boos worden omdat ze op hem springen en hem pijn doen terwijl ik gniffelend toekijk.
Dat is ijsthee, in dat glas. Echte Amerikaanse, huisgemaakte, ‘sun tea’ omdat je de thee in koud water buiten zet en de zon de thee laat zetten. Met ijsblokjes direct uit de koelkastijsblokjesmachine. Die hadden wij vroeger ook. Was geweldig.
Ben ook nog even naar het strand geweest (Lake Michigan, mensen). Vrienden. Zand. Moe.
Genieten.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
jacob jan zegt
🙂