
Soms wil je wel bloggen maar kun je niet bloggen over wat je eigenlijk wil vertellen. Ken je dat? Meestal omdat het andere mensen betreft. En het verhaal niet alleen van jou is.
Ik denk dat dat is waarom je zo weinig mensen ziet bloggen over hun werk – anders dan de duizenden zzp-ers die een eigen blog hebben. Als je in loondienst bent, blog je niet over je werk. Het is niet jouw verhaal, tenslotte.
Dat hield me gisteravond tegen. Dat, en het feit dat ik nogal moe was. Maar vandaag dacht ik: waarom eigenlijk niet?
Het zat zo: ik had gisteren een dieptepunt en een hoogtepunt op mijn werk, tegelijk.
Het dieptepunt was een nieuwe dimensie aan het concept ‘presteren onder druk’. Opvallend, want de week had al wat van die momenten gehad. Maar, bleek, het kan altijd nog een stukje meer. Ha!
Het hoogtepunt was dat dat gewoon weer lukte, dat presteren, op niveau, dankzij goede samenwerking met een groep mensen die op het laatste moment bijsprong en heel snel schakelde.
Team work makes the dream work. Echt. Onder druk ervaar je pas wat je kan als team, van wie je op aankan.
Werken in een politieke omgeving vraagt een enorme hoeveelheid flexibiliteit, dossierkennis en uitdrukkingsvaardigheden. En de vaardigheid om te presteren onder hoge druk. In mijn omgeving wordt dat als een gegeven gezien, dat je dat allemaal kan. Maar dat is het natuurlijk niet.
Beleidsmedewerkers worden niet aangenomen alsof ze luchtverkeersleiders zijn, tenslotte. Ze hoeven geen stressbestendigheidsassessment te doorlopen.
Des te bijzonderder dat ik omgeven bent door mensen die overschakelen naar de allerhoogste versnelling, ook als ze de race niet zien aankomen.
Neemt niet weg dat ik er met een dubbel gevoel op terugkijk.
Hoog tijd voor het weekend!
22/1000
- Inspiratie - 14 februari 2025
- Mac - 13 februari 2025
- Just do it - 12 februari 2025
Geef een reactie