In #blogpraat, de wekelijkse twitterchat voor bloggers die ik mede-organiseer, hadden we het vanavond over de vraag wat voor offline ontmoetingen er voortkomen uit je blog. Voor mij geldt dat ik lezers eigenlijk alleen wel eens ontmoet bij trainingen, workshops en adviesopdrachten. Dus ik zat me vooral af te vragen in hoeverre mijn blog daar een rol in speelt.
(verder verschuil ik me geloof ik toch heel veel achter mijn computer :/)
Ik moest er ook aan denken omdat ik vandaag een telefoontje kreeg over een mogelijke klus. Erg leuke klus. Leuke mensen, die ik ken van een eerdere opdracht.
Toen ik nadacht over hoe dat gelopen was, was dat niet via mijn blog.
Oorspronkelijk was het iemand die ik kende van vóór mijn social media tijd, die mijn naam had genoemd. Ze was me al die jaren blijven volgen via LinkedIn (denk ik…geen idee of ze mijn blog ook las. Misschien her en der een artikel? Wel mijn Frankwatching-artikelen, vermoed ik). En toen haar collega’s iemand zochten voor een on-the-job social media training, was ik dus een van de opties die ze overwogen.
Ik kan me voorstellen dat die collega’s toen mijn LinkedIn-profiel hebben bekeken. En mijn blog. En dat ze daardoor overtuigd werden. Maar misschien was het iets anders. Geen idee eigenlijk.
Anyway, tijdens die (erg leuke!) opdracht mocht ik met heel veel mensen werken, werd ik betrokken bij leuke projecten met interessante mensen en mocht ik paar keer een workshop geven voor een grote groep collega’s. Al met al leer je zo best wat mensen kennen. Offline!
Die offline ontmoetingen zijn belangrijk.
Want alle mensen die je ontmoet en die jou iets leren en die jij op jouw beurt kunt helpen, alle mensen met wie je een inspirerend gesprek hebt, alle mensen met wie je werkt, mensen die je ontmoet als onderdeel van je eigen publiek of van wie jij het publiek bent: het zijn allemaal verbindingen.
Een van die verbindingen zorgde voor een telefoontje vandaag.
Het zou kunnen dat mijn blog een rol heeft gespeeld, destijds. Of misschien nog steeds. Ik weet het niet. Het is zeker een belangrijke schakel. Een schakel die ik misschien wat beter kan inrichten, zodat mogelijke opdrachtgevers nog sneller overtuigd raken. (note to self)
Maar het is denk ik toch meer de mix van alle dingen die je doet, die tot zoiets leidt. Het resultaat van een ‘delen’-mentaliteit.
Ik werd laatst uitgelachen toen ik zei dat het gaat om ‘delen’, op social media.
Vond iemand een stom woord. Een woord zonder waarde. Maar dat is onzin. Het is een erg waardevol woord. En het draait wel degelijk om delen. Online. En offline.
Je deelt je aandacht, je kennis, je ideeën, je gedachtes. Je recepten voor de haringsalade van je moeder die zij weer van haar vriendin kreeg ooit (dit weekend nog! Voorafgaand aan een feestje telefonisch van mijn moeder gekregen, na afloop van het feestje via whatsapp doorgestuurd naar mijn buren). Je deelt interessante artikelen die je tegenkomt. Je deelt de namen van mensen die iemand misschien kunnen helpen.
Delen is belangrijk.
Delen leidt tot ontmoetingen en connecties. Kun je niet altijd beredeneren. Het is een aaneenschakeling van toevalligheden.
Een aaneenschakeling van mensen, contacten, relaties.
Mooi is dat. Delen.
- De schandelijke kerstvakantie - 2 januari 2021
- De momenten van 2020 - 24 december 2020
- Kleine stappen leiden tot succes - 18 december 2020
Geef een reactie