Het probleem met iedere dag bloggen is dat je, als je een dag vergeet te bloggen, niet iedere dag blogt.
Tsja.
Ik heb inmiddels wel door dat de kans dat ik vergeet te bloggen het grootst is als ik dag daarvoor zo vroeg geblogd heb, dat ik er de rest van de dag niet meer aan hoef te denken en de hele avond niet en dat het dan gewoon uit mijn geheugen verdwijnt alsof het er nooit geweest is.
So much for ‘als je het maar vaak genoeg doet, wordt iets een gewoonte’.
Afgelopen week gooide ik er af en toe, moe en laat, nog een blog post uit. Maar weet je wat daar zo vervelend aan was?
Dat alles ook naar LinkedIn ging.
Hoe meer haast ik heb, hoe minder doordacht en hoe persoonlijker ik blog. En ik ben er wel achter dat het niet goed voelt om dat op LinkedIn te delen.
Delen is eng.
Vooral op LinkedIn.
Waarom? Geen idee. Op Google+ maakt het me niet zo veel uit, op Facebook ook niet (al voelt het wel heel erg als spammen en zenden op die kanalen omdat ik er verder nauwelijks tijd doorbreng). En op Twitter voelt het gewoon goed.
Dat is niet altijd zo geweest. Ik ben relatief laat al mijn blog posts op Twitter gaan delen, automatisch. Dat voelde toen ook als zenden en spammen.
Maar op LinkedIn is het niet gaan wennen.
Van de week zette ik dit live vanaf mijn iPhone. Het was al heel, heel laat.
Ik had meteen stress. Bij het idee dat het ook in mijn LinkedIn-feed stond. De volgende ochtend direct ingelogd en de post verwijderd van LinkedIn.
Tsja. Hoezo neurotisch? Mogen mijn LinkedIncontacten niet weten wat ik vind/schrijf/voel?
Nee dus.
Delen is eng.
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
- Vroeger - 14 januari 2025
- Bergen werk - 13 januari 2025
Begrijpelijk, omdat LinkedIn vooral zakelijk is. Maar ik ga uit van het principe dat alles wat ik online plaats, door iedereen gelezen kan en mag worden. Persoonlijke dingen bewaar ik voor mezelf of goede vrienden (papier of pc).
Ze zeggen ook toch: als je iets online zet, moet het in principe op de voorkant van de krant komen te staan zonder dat je je er voor schaamt. Zo is het ook. Maar er blijkt op mijn blog toch wel heel veel persoonlijks te staan, te persoonlijk om zo maar onder de aandacht van mijn zakelijke netwerk te brengen! Grappig om te ervaren.
Dat herken ik wel. Linked-in is zakelijk. Daar wil je niet al te persoonlijke dingen delen. Je vervult daar een andere rol. Facebook zit ik ook extreem weinig op tegenwoordig. In plaats van mijn profiel definitief te beëindigen ben ik er veel minder te vinden. Toch gaan al mijn blogposten daar automatisch naar toe. Maar waarom eigenlijk? Op één iemand na krijg ik vrijwel nooit een reactie op mijn blog zelf. Ach, hoe dan ook als het niet goed voelt gewoon weer wissen. Toch?
Herkenbaar. Mijn blog posts gaan er pas sinds kort heen, Facebook. Ik ben er zelf ook steeds minder aanwezig!
Om die reden post ik niets automatisch op andere kanalen. Wel een tijdje gedaan, maar hoe vaak heb ik niet dat ik, hoe goed ik ook heb gekeken, na op ‘Publiceren’ te hebben gedrukt, niet tóch nog iets zie wat ik wil wijzigen… Vandaar dat ik handmatig deel. En inderdaad niet alles overal.
Ik was ook helemaal anti-auto-delen! Maar ik vond (vind) het wel leuk om het uit te proberen. Ik ga gewoon eens kijken wat het uitmaakt, qua verkeer naar mijn site en interactiviteit. En dan zet ik het waarschijnlijk een voor een weer uit! 🙂
Ik denk niet dat de handeling van delen zelf eng is. Wat wel eng is, is om zonder nadenken (alles) te delen met iedereen. Want daar zitten mensen niet op te wachten en dan werkt het delen tegen je. Juist daarom is zo van belang om voor ogen te hebben (en te houden) met wie je iets deelt.
Vlak voordat ik op publish klik denk ik toch even goed na hoe het over zou komen op Facebook en LinkedIn want dat gaat min of meer automatisch. Daarna deel ik het handmatig op Twitter en Google+ zodat ik ook kan reageren mocht iemand wat van die tweet of update vinden.
Garanties biedt het nog steeds niet natuurlijk – ik ben ook wel eens vergeten iets af te vinken dat echt niet op LinkedIn had moeten komen en heel soms mopperen Facebook vrienden erover – maar eng? Joh, iemand die helemaal niet blogt en helemaal niet deelt, die is pas eng!
Ik heb hem toch maar uit gezet… Handmatig is toch beter. Gek genoeg voelt het alsof het op Facebook en Google+ minder uitmaakt, dan op LinkedIn. Het komt ook omdat ik al heel lang, lang voor mijn ‘online’ carriere, op LinkedIn zit en een groot gedeelte van dat netwerk uit een hele andere wereld komt. Minder online. Het voelt gewoon gek om daar alles te delen…
Nou ja. Het is grappig om het te ervaren!
Ik heb het daar vaker over met anderen: het zijn dezelfde mensen op LinkedIn als op Twitter en Facebook, maar hun ‘mindset’ is anders (zakelijk). Dezelfde foto’s, quotes en spelletjes die ze op Facebook liken, vinden ze op LinkedIn irritant. Ik vind het dus best logisch dat je op LinkedIn wat ‘voorzichtiger’ bent.
Maar toch – het is maar een paar clicks om via Google ook die andere informatie te vinden. Alsof je twee werelden gescheiden probeert te houden, die zo dicht bij elkaar liggen. Ik worstel er mee.