Ik denk dat ik op een omslagpunt beland ben gisteren. Eindelijk. Na twee weken stil staan heb ik een actieplan. Of misschien ook niet. Vandaag ben ik weer aan het twijfelen.
We gaan door een raar proces met zijn allen. En we hebben allemaal stress om andere redenen. Nou ja, bijna allemaal. Misschien zijn er ook mensen voor wie het voelt als een rustpunt in een druk leven, dat ze even niets kunnen en niets moeten en gewoon thuis moeten blijven. Maar voor de meeste mensen is het stress.
Omdat ze eenzaam zijn. Omdat ze ziek zijn. Omdat ze zich zorgen maken over geliefden. Omdat ze inkomen missen of zelfs financieel aan de grond dreigen te raken (die beurs! Argghh). Omdat ze zich zorgen maken voer de toekomst. Omdat hun routine verstoord is en dat ze bang en gestresst maakt.
Ik maakte me eerst zorgen om geliefden die al een zwakke gezondheid hebben. Toen over mijn inkomen. En toen over de stress van het hele dag thuis zijn en lesgeven terwijl ik probeer om te bedenken wat ik kan doen voor klanten.
Inmiddels begin ik weer een beetje in een ritme te komen (dacht ik gisteren). En langzamerhand begon ik te begrijpen wat ik kan doen en hoe ik het moet gaan doen.
Maar vanochtend kon ik mijn bed niet uitkomen. En ik maakte mezelf niet gelukkiger door mijn social media apps open te doen en te lezen hoe iedereen toch zo ontzettend veel klanten had opeens en webinars gaf die vol zaten en leuke 1-op-1-sessies en fantastische klussen.
(dat is vooral mijn Instagram, want op mijn zakelijke account word ik vooral gevolgd door kleine ondernemers net als ik. en die praten altijd over hoeveel werk ze hebben)
Gelukkig waren mijn Twittervrienden een stuk opener. En kon ik daar gewoon mijn zorgen delen. Instagram blijft kennelijk toch wat meer mooi weer spelen, net als LinkedIn. Maar op Twitter mag je gewoon zeggen wat je echt voelt en oplossingen vragen voor problemen. Van ‘waar is een veilige mincecraftserver voor mijn zoontje’ tot ‘wat is de beste webinarsoftware’ – je krijgt altijd antwoorden. Heel veel zelfs.
Ik weet het niet. Ik twijfel. Ik was van al dat online leren en zo afgestapt omdat ik OFFLINE les geven veel leuker vind. Ik was bekend met alle webinar software en vele e-learning systemen. Maar ik maakte de switch naar offline.
Aan de andere kant: als contact en kennis delen in deze tijd alleen online kunnen, dan zij het zo. Het is spannend om te ontdekken hoe je online tools in deze tijd kunt inzetten zodat ze voelen als echte connectie. Want uiteindelijk is het de connectie waar we allemaal behoefte aan hebben.
De toekomst is nooit zeker. We doen alleen maar alsof. We slaan paaltjes en knopen onze tentlijnen er aan vast, in de hoop dat het allemaal vastigheid biedt. Ik net zo goed als iedereen.
Maar als de zon schijnt en ik buiten even een boekje kan lezen, voel ik meteen een stuk hoopvoller. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Wij gaan hier door een vergelijkbaar proces. De ene dag zijn we productief, hebben we er zin in, geloven we in de goed afloop, maken we plannen voor wanneer als weer ‘bij het oude’ is, en de volgende dag moeten we elkaar zien te motiveren om ook maar iets gedaan te krijgen en is het oppassen niet gezamenlijk alles te somber in te gaan zien.
Het kan niet anders dan dat een situatie als de huidige, met een onzekere uitkomst, van invloed is op je gemoed.
Je moet wel erg sterk zijn om vol enthousiasme en positiviteit elke nieuwe dag te trotseren.
Hopelijk heeft het buiten lezen in de zon een beetje geholpen. En anders hier nog wat extra zonnestralen toegewenst.
contact met (online) vrienden helpt ook! <3
PS groetjes aan Inge!
Heb ik gedaan en je krijgt de groetjes terug van haar 🙂
🙂