Ik was van plan om vandaag een screencast op te nemen. Druk bezig met het uitzoeken van software. Onderwerp. Beetje oefenen.
Helaas. Met drie kleine jongetjes thuis, was het natuurlijk onmogelijk. Als je tenminste audio wilt bij je screencast.
Als er niet een aan het huilen was, was er wel een tegen me aan aan het praten (over Mario Bros…WII in huis sinds de kerst. Het gaat alleen maar over ‘Wereld X’ of ‘secret level’ of ‘ijsschieten’ of ‘paddestoelen’.). Of aan het schreeuwen. Of heel hard aan het spelen. Geen handige combinatie met het opnemen van een screencast.
Een uurtje in de speeltuin moest na 5 minuten afgebroken worden vanwege een ‘ongelukje’. Zeg maar gerust Ongeluk. Ik zal jullie de details besparen…volsta met te zeggen dat ik probeer een 3-jarige zindelijk te krijgen.
Het plan was om vandaag niets te hoeven, qua werk, behalve een beetje Twitter bijhouden. Beetje blogs bijlezen, dat soort dingen. Dat ging ook best een uurtje goed. Toen kwam er onverwacht een vergadering tussendoor. Ondertussen ging het bij 2 van de 3 mis. Tussendoor snel even uit skypevergadering gelopen (mijn collega’s weten gelukkig hoe mijn vrijdag er uit ziet) om luiers en jongens en van alles te verschonen.
En mezelf voorhouden: genieten! Genieten! Genieten! Sommige mensen moeten naar een KanToor! Jij niet! Genieten! Genieten!
Mwahhhh.
Niet zo goed gelukt.
Frustratie, frustratie, frustratie. Niet lekker met werk bezig geweest, maar ook niet lekker met de jongens bezig geweest. En nu ook nog bloggen!!! Dit wordt geen lange weloverdachte blog, dus.
Dubbel hoor. Ik ben zo blij dat ik niet naar een kantoor ga iedere dag. Dat ik mijn kleine mannetje van 6 maanden om me heen mag hebben de hele dag in plaats van hem naar de creche te brengen. Dat mijn middelste zoontje lekker thuis is op vrijdag (vind hij geweldig). Allemaal bewuste keuzes.
Desalniettemin.
De balans tussen werk en prive is op de een of andere manier tegenwoordig veel lastiger dan vroeger, toen ik nog in loondienst was. Ik was op kantoor, soms tot laat, soms vroeger weg, wat dan ook. Maar als ik de deur achter me dicht deed en naar de trein liep, was ik er van af. 5 minuten later was ik mijn werk gewoon vergeten, kwijt. Best lekker.
Jaja, ook een gemis, wat ik nu doe is oneindig veel leuker! Wat ik vandaag bedenk, voer ik morgen uit. Ik doe mijn eigen ding. Ik volg mijn passie. Etc.
Volgende week vrijdag zorg ik voor een Plan met de jongens. En ga ik me er aan houden. Echt.
Maar toch. Op dat hele werken-terwijl-de-kinderen-thuis-zijn moet ik nog iets vinden.
Prettig weekend!
PS De geweldige momenten vandaag? Met zijn vieren op het bed onder de dekens. Met de jongens koffie halen en chocomel en op een bankje zitten in de speeltuin (5 minuten). Jamie die de hele kamer doorschuift. En overleg met collega’s over ge-wel-di-ge plannen. Jamie die in slaap in mijn armen ligt. Een document voor een opdrachtgever dat echt ergens op begint te lijken. De jongens die lief samen spelen met lego. Joshua die ontdekt hoe hij een secret level in MarioBros kan bereiken. Echtgenoot die belt dat hij pizza meeneemt.
Elja Daae
Latest posts by Elja Daae (see all)
- Zo vertaal je je boek (niet) - 9 januari 2020
- De nieuwe generatie - 8 januari 2020
- Starten met bloggen in 2020 - 6 januari 2020
Baan of zpp-er: de mensen die je écht dierbaar zijn, dat is waar het om gaat in het leven.
Mijn ervaring is dat je als zzp-er vaak net even meer flexibel kunt zijn voor die onverwachte momenten die ‘genieten’ heten. En ja: soms schiet ik uit de bocht en ‘neem’ meer tijd & aandacht dan praktisch gezien handig is. En wat heb ik er dan van genoten . . . !
😉
🙂 Vandaag nieuwe poging – vrijdag, kids thuis, beetje bloggen, en veel genieten…
Hai ELja, koester dan toch maar die mooie momenten van vandaag en dat in combinatie met wat je doet je echt met passie doet = geweldige combi!