Vanochtend las ik dit artikel. Als je overweegt te klikken: het is in het Engels en het gaat over hoe je nooit ‘het briefje’ moet willen zijn of gebruiken.
Lees het toch maar even dan. Het is een prachtige post.
Ik wacht wel even.
*pomtiedom*
Leuk he?
Het blog heet The Middlefinger Project. Het is briljant, vind ik.
Ik weet niet hoe ik er ooit op kwam. Ik vermoed via Kitty, want meestal kom ik dit soort scherpe, authentieke, fijne blogsters tegen via Kitty.
Of anders was het mijn vriendin Lori. Die niet blogt maar wel briljant is en de leukste humor heeft die ik ken (zo staat er in haar afwezigheidsmelding – die 2 dagen per jaar dat ze vrij neemt/heeft…Amerikaans he?! – momenteel dat ze je email niet kan beantwoorden omdat ze er niet is en haar emails alleen leest in between umbrella drinks. Dat zegt ze gewoon. Tegen haar klanten. Briljant.)
Echt waar.
Blogte ze maar! (blogde? blogte?)
Anyhow.
Toevallig zat ik er al over na te denken vandaag, hoe moeilijk we het onszelf maken door ons te vergelijken met anderen. Hoe moeilijk we het onszelf maken door te denken dat anderen zichzelf ook de hele tijd met ons vergelijken en ons minder vinden.
Eerlijk gezegd doe ik dat nauwelijks nog. Mijn uiterlijk boeit me al niet bijzonder veel, dat scheelt.
(voor degenen die me nog nooit in het echt hebben gezien: ik ben weliswaar 40 – bijna bijna bijna 41 – maar ik gebruik GEEN MAKEUP! En ik draag al 9 jaar vrijwel iedere dag een spijkerbroek met gympen en als het even kan een hoodie. Maar als ik de zakelijke buitenwereld in moet, wissel ik die gympen af met cowboylaarzen en de hoodie met een leren jasje of zo.)
Mijn werk vind ik leuk en uitdagend en ik weet dat ik er goed in ben en dat ik blijf leren. Dus dat is ook niet echt reden tot stress.
Het enige dat me nog echt onzeker maakt is of ik wel een goede moeder ben. Maar daarbij vergelijk ik mezelf meer met een ideaalbeeld dan met andere mensen van vlees en bloed.
Het punt is, zie dat verhaal over het briefje, de mensen die zichzelf met jou vergelijken doen dat meestal omdat ze zichzelf per definitie minder vinden. Maar meer zouden willen voelen.
En dat is natuurlijk onzin.
We zijn allemaal OK.
We doen allemaal ons best.
Goed mantra.
Het is zeker een mooi artikel!
Eigenlijk is het heel erg stom ja dat we onszelf met anderen vergelijken. Toch doe ik het ook wel eens. Terwijl jij echt helemaal gelijk hebt, je bent goed zoals je bent!
Het is wel goed als mensen ons er aan helpen herinneren. Ik vroeg me wel af: zou het echt zo gegaan zijn???