Het is een beetje old news he. Maar ik zeg het nog maar eens. De kracht van bloggen, vooral iedere dag bloggen, de kracht van Twitter…ongelofelijk.
Gisteren werd ik wakker, stond onder de douche, en dacht: bah. Dat bloggen gaat helemaal niet goed. Twee keer deze week was ik echt niet happy met mijn posts, en dat heb ik nog niet eerder gehad. Ik was moe, had stress, Flap (echtgenoot) was ruim een week naar Nederland, bezig met verhuisplannen… En ik moest mezelf echt forceren om toch te bloggen.
Ik was niet blij met deze (“Je weet dat de wereld veranderd is als…”) en ook niet met deze (Over de Macy’s voor #phot). Het voelde geforceerd aan de ene kant en alsof ik mijn punt niet echt wist te maken aan de andere kant.
Ik werd wakker en had geen comments, of 1, en hoewel ik daar superblij mee ben zijn het er meestal meer, dus opeens zag ik achteruitgang en mijn gevoel bevestigd (dat is ook wel mooi trouwens, dat je standaard anders wordt en dat je vervolgens niet tevreden bent met minder, waar je voorheen een hele andere standaard had!!).
Dus ik dacht: waar gaat dat heen, met dat iedere dag bloggen? Is het nog wel zinvol? Ik weet, ik spreek mezelf tegen, want ik blogde toch voor mezelf, en niet voor jullie?
Hmp.
Maar toen keek ik op Twitter. En zag ik dit:
En in mijn DM ook nog wat leuke berichten van mensen die lekker aan het bloggen zijn en #blogpraat leuk vinden, en zo.
Anyway. Toen was alles weer goed. Ik heb mijn lesje geleerd.
Dank: Robert, Hennie en Michaëla. En al die anderen die dagelijks met me twitteren en reageren op mijn blog en op mijn oproepen en meedoen met #blogpraat en enthousiast zijn en meeleven. Jullie hebben mijn leven veranderd!
PS En toen vandaag ook nog dit! Dank Lisanne voor zo’n prachtig compliment…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
En dan doe ik er nog een bij:
Ik ben helemaal weg van twee elementen in je blog.
1. je hebt “het door”. Hoe leg ik dat uit? zoiets van “het licht gezien”. “inspiratie van binnenuit”. “weten waar het écht om gaat”. Nou ja , jij hebt het door, dus je weet waar ik het over heb. Ik las ooit een boek over een eigen bedrijf beginnen. daar werd het beschreven als: “Als het gordijn eenmaal open gaat, gaat het nooit meer dicht.” Cruijf zegt: je gaat het pas snappen als je het snapt (of zo)
Niet alleen heb je het door, je blogt over bedrijven die het door hebben, en dat maakt me vrolijk. gelukkig. ze zijn er . En wat een plezier kan ik beleven aan dat pure feit.
En soms leedvermaak.(slecht JJ!) over bedrijven die het niet door hebben. zoals die makelaar.
2. Je hebt een prachtige toon van schrijven. Je praat. tegen mij. tegen mij alleen. ik ben er bij als je praat. ik bewonder dat zo dat ik dat onbewust na ga zitten doen. moet ik niet doen. kan ik niet helpen. maar die toon is geweldig. ik hou daar van. Van mij mag je helemaal nergens over schrijven, en dan toch is het mooi en de moeite waar door die toon. En dat is da extra, want het gaat wel ergens over.
oeps, dat was even een miniblogje als reactie
Nee joh niet doen, jij hebt jouw eigen stijl he? Vind ik juist weer zo mooi. Je zult denk ik best een beetje beinvloed worden door elkaar, onbewust. Logisch ook. Ik snapte nooit zo goed dat gepraat van bloggers over relaties opbouwen via je blog en de comments, eerlijk gezegd. Maar via Karin’s initiatieven als de #phot en de #wot en #iederedagbloggen zie ik dat het toch bestaat.
En dan ook nog pluimen krijgen…sjonge. Ik had dit veel eerder moeten gaan doen. haha!
Nee serieus – bij de afwegingen die ik aan het maken ben over toekomstplannen speelt mee dat ik weet: waar ik ook ben en waar ik ook ga, jullie zijn er ook allemaal en jullie kan ik altijd bereiken. Mooie gedachte!