De klad zit er een beetje in. Aan jullie reacties merk ik dat jullie dat niet zo ervaren. Maar aan mezelf merk ik het wél. Moeite om te bedenken waar ik over ga bloggen. Moe. Ik ging er vanavond zowaar bijna (bijna!) tegenop zien, dat bloggen!
Het moet niet gekker worden! En voordat je het zegt: nee, ik ga er niet mee stoppen. Het heeft me zoveel gebracht en het brengt me meer en meer naarmate de tijd verstrijkt. Je kunt me nog meer vertellen, maar kwantiteit maakt toch echt uit. Hoe meer je schrijft, hoe meer je deelt, hoe groter de kans dat mensen je vinden, dat je online mensen ontmoet, dat je elkaar raakt.
Ja, niet als je blablabla-verhalen gaat posten, natuurlijk. En als je altijd perfecte stukken wilt publiceren, dan lukt het weer niet iedere dag, dus dat schiet ook niet op. De gouden tussenweg is dus: gewoon gáán. Lekker veel schrijven. Content = everything.
Ik hoorde vandaag op een conferentie (die grotendeels in het Turks was en ondanks de simultaanvertaling dus een beetje aan me voorbij ging) (hahaha!) dat in sommige emerging markets, zoals het Midden Oosten, geld verdienen met content niet werkt. Het model waar veel blogs in Nederland wel groot mee zijn geworden, en ook nieuwe blogs van afhankelijk zijn (banners, advertenties), werkt daar niet, zeiden ze.
Ik begreep maar de helft, en dat is jammer, want er zat een partij kennis op het podium…! Het is zo interessant… want waarom geloven mensen in het Midden Oosten niet in online reclame en klikken ze veel minder op banners dan hun Westerse counterpart [wij dus] (schijnt zo te zijn)? Hoe belangrijk is de opkomst van online betaaltechnieken en de enorme groei aan credit cards, plus de opname van Visa Electron op gewone bankpassen voor de megagroei die Turkije doormaakt op het gebied van online transacties (antwoord: heeeeel belangrijk)?
Ik raakte in gesprek met iemand die een soort Turkse Quora aan het maken is, zo’n site waar experts elkaar antwoord kunnen geven op inhoudelijke vragen. Ik vertelde dat wij het in Nederland vaak als zelf-promotie beschouwen als je te veel pronkt met je blog post en in LinkedIn-groepen her en der je blog deelt. Spammerig. Niet met je kop boven het maaiveld uit, he?
Hij wist niet wat hij hoorde. In Turkije willen mensen graag vertellen over wat ze allemaal weten, en anderen willen dat dus ook horen.
Go figure…cultuurverschillen!
Er stond vandaag een artikel op Frankwatching over de Ikea, die de vrouwen uit de Saoedie-Arabisch gids heeft gefoto-shopt. Meteen heel Zweden er overheen. Want vrouwonvriendelijke cultuur, dus niet aan toegeven, onethisch…
Ik vind dat lastig. Als je als bedrijf zaken wilt doen in een ander land, moet je je aanpassen aan de cultuur. Het is pas arrogant als je dat niet doet, lijkt me. Alsof je zegt: ik weet het beter. Als het iets is dat zodanig strookt met je normen en waarden dat het tot beslissingen leidt die je niet kunt verdedigen, moet je gewoon niet aanwezig zijn in dat land. Maar om je marketing niet aan te passen aan een andere cultuur waar je te gast bent? Zo van: wij doen het zo, take it or leave it? Als die cultuur zo vreselijk is, waarom ben je er dan??
Hoe strak houdt de Ikea eigenlijk vast aan hun huisstijl en merk? Het lijkt overal hetzelfde (inmiddels heb ik Ikea-ervaring in Nederland, Hongarije, de VS en Turkije). Hier in Turkije kun je bij de Ikea leuke Turkse theeglazen (van die tulpvormige) met Turkse theeglaasschoteltjes kopen. Lijkt me heel sterk dat die in de Nederlandse ikea ook liggen. Volgende keer dat ik er ben, kijk ik of ze hier een kaasschaaf hebben. Zou me niet verbazen als dat ons Nederlandse Ikea-product is. Ik bedoel maar, als je een volledig assortiment huishoudelijke spullen wilt bieden in Turkije, kun je die theeglazen er niet uitlaten. Kan gewoon niet. Net als wij in Nederland niet zonder onze kaasschaaf kunnen
Nou ja.
Terug naar De Klad.
Ik kan best een onsamenhangend verhaal tikken over mijn dag en mijn gedachten, dat blijkt maar weer. Ik voel me er alleen niet zo blij mee. Waarbij het gekke is dat hoe minder blij ik ben met mijn post, hoe leuker de reacties.
… Weet ik veel…ik blog toch gewoon verder…
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
- Anoniem bloggen bestaat straks niet meer echt - 3 april 2023
Hoi Helen! Wat leuk! En, heb je het gevonden? Wij gaan (vanuit Ortakoy) naar de Ikea in Azie. Tweede Brug, dan bij Umraniye eraf, er zijn bordjes ‘Ikea’ op de snelweg (maar goed opletten om ze te vinden). Zit ook een MediaMarkt geloof ik, en een grote mall met van alles en nog wat (niet dat wij daar nog energie voor hebben na een paar uur Ikea met de kids… 🙂
jij hebt de mix stijl (nee hoor geen vakje, allee maar een naam geven aan iets om het uit te leggen)
daar houd ik van.
losjes aan de hand van een ‘bekende’ tegen weetjes oplopen die ik anders nooit zou ontmoeten
Bijzondere is wel dat als je de eerste drie alinea’s en de laatste had weggelaten, ik geen idee had gehad dat de klas erin zat bij je!
gek he dat je moe bent ..
verhuizen is topsport en dat doe je gewoon twee keer en niet zomaar.
Natuurlijk moet je je aanpassen aan de cultuur ook als bedrijf!