In de categorie persoonlijk. Ik waarschuw maar even, mensen. Proceed at your own peril.
Ik had een tijdje geleden contact met iemand die overspannen is. Of misschien een burn-out zelfs (tandje erger?). Iemand die, voor zover ik kan inschatten, slim is, hard werkt, gemotiveerd is, verantwoordelijk, veel in haar mars.
Een mens kan zich ergens op kapot lopen
Typisch zo iemand die zich kapot kan lopen op verantwoordelijkheden en doelstellingen die door anderen worden opgedragen en die eenvoudigweg niet te halen zijn, gegeven de omstandigheden. Om de een of andere reden is het gewoon geen haalbare kaart, buiten hun schuld. Maar deze loyale mensen leggen de schuld bij zichzelf.
Ik herkende dat, want ik heb ook in die situatie gezeten: onmogelijke taak, onmogelijke targets, maar toch blijven proberen ze te halen. Telkens opnieuw tegen die muur, boem, opstaan, overleg, nieuwe richting, muur, boem, opstaan, overleg, nieuwe richting, muur, boem, opstaan… herhaal. Keer 5. Keer 10. Whatever.
Waar ligt toch die grens?
[Tijdens mijn studententijd was er een liedje dat ik op een studentenCD had staan. “Waar ligt toch die grens” heette het. Lekker deuntje. Moet ik aan denken. Alleen ging het over de liefde, natuurlijk. “Waar ligt toch die grens? Moet ik me aan je binden? Waar ligt toch die grens? Ik kan hem nog niet vinden…” :-)]
Bij mij is het, gelukkig, alweer een aantal jaren geleden. Maar je vergeet het nooit, en je herkent de tekenen bij anderen. Het gevoel van machteloosheid, van falen. Onterecht! Vreselijk. Stukje statusverlies ook, voor je gevoel. Je hangt je zelfbeeld toch een stuk op aan je werk en je succes daarin.
Ontspannen
Het enige dat je op een gegeven moment nog kunt, is: NIETS. Niets doen. Geen verplichtingen. Geen beslissingen. Beetje lezen. Alle Sissy-DVD’s halen bij de bibliotheek en allemaal kijken (oeps! zei ik dat hardop? :)). Of, zou het vandaag de dag zijn, zou ik lekker kookblogs gaan lezen of zo. Mijn iPad volladen met leuke boeken die niets met werk te maken hebben.
Een psycholoog legde mij uit dat mensen in zo’n situatie eigenlijk hun batterij opmaken. Ze maken steeds meer adrenaline aan om hun oude niveau van prestaties te blijven halen. Maar daarvoor moeten ze interen op hun ‘batterij’. En als die opraakt, kunnen ze hun oude niveau niet eens meer halen (met alle gevolgen van dien)! En omdat ze steeds meer adrenaline moeten produceren om te kunnen blijven doorgaan, komen ze nooit meer in de rust modus. En laden ze dus ook niet meer op.
Je kunt zeggen: wat een eerstewereldprobleem. Is het ook. In de middeleeuwen kon je ook niet zeggen, ik houd op met aardappels rooien en that’s it. En in de VS heb ik nog niemand ontmoet die zich ziek meldde voor zoiets. En ik kende wel mensen die er aan toe waren, zeg. Maar nee. Geen vangnet, dus zelfs onder behandeling voor vergevorderde keelkanker nog steeds naar je werk gaan alsof er niets aan de hand is (waargebeurd verhaal! van kennis!).
Maar dat maakt het niet minder erg voor degene die er onder lijdt. En gelukkig hebben wij in Nederland wel een sociaal vangnet, en veel werkgevers die het goed (moeten) regelen voor hun werknemers.
Het komt allemaal goed
Gelukkig kon ik tegen die persoon zeggen: het komt allemaal goed. Soms is het nodig om neer te gaan, voor je verder kunt. Herrijzen uit de as, zeggen ze toch? Je komt er sterker uit, en je zult daarna altijd weten waar je grens ligt. Wat je kunt, en wat je niet kunt. Vooral ook wat je aan kunt. Wat je eigenlijk niet nodig hebt, ook.
Ik heb totaal mijn ‘ding’ gevonden, daarna.
Inmiddels is werk een veel groter deel van mijn leven dan toen, maar het voelt prive, een soort verwevenheid van wat ik leuk vind om te doen en waar ik mijn geld mee verdien. Het is nu een situatie waar ik voor kies en waar ik heel happy mee ben. Ik weet waar ik het voor doe. Het is fijn om je emotioneel verbonden te voelen met je zaak en je werk. Maar op de goede manier.
Tips?
Ik weet niet of ze dit leest, de persoon in kwestie, maar ik hoop het wel.
En als ze het leest, leek het me leuk om met een lijst te komen. Wat kun je nou lezen, kijken, denken, om een beetje tot rust te komen? En om jezelf verder te helpen? Of jezelf even af te leiden? Even te lachen? Jezelf te inspireren? Hebben jullie suggesties?
Ik kon alleen het boek “The Happiness Project” bedenken. Het is los en luchtig maar toch wezenlijk en (vond ik) inspirerend. Het is leuk om te bedenken wat je gelukkig maakt, en wat je juist ongelukkig maakt. Soms zijn het maar kleine dingen! En het kan je ook op gedachten brengen.
Een blog dat naar mijn persoonlijke mening een van de mooiste, ontroerendste, bijzonderste, beste en ook nog eens meest humorvolle blogs ter wereld is, zou ook best opbeurend kunnen werken: www.thebloggess.com. Een vrouw die het op het eerste gezicht wint op haar humor. Maar bij diepere analyse iemand blijkt te zijn die al heel lang worstelt met ernstige, verlammende depressie. En die, door daar over te bloggen, zichzelf hielp, maar ook honderden mensen het leven redde. [vandaag is in de VS suicide prevention day, vandaar de sobere update op haar blog van vandaag]
Ook mooi, kwam ik laatst tegen in Oprah’s magazine, een soort groot plakboek of beter nog, een aantal hele grote vellen op je muur, waarop je visualiseert wat je nou wilt, met je leven. “Charting your life”, noemen ze het. Ik heb het niet gedaan, maar heb het wel opgeslagen als een mooi project voor een keertje als ik mijn richting weer eens wil bepalen.
Verder heb ik in de aanbieding mijn verzameling van websites en webpagina’s onder de noemer ‘inspiratie’. Er zit van alles tussen. Allemaal dingen die mooi zijn om te lezen of naar te kijken, inspirerend, creatief, te maken hebben met persoonlijke ontwikkeling. Gewoon. Van alles.
En, niet onbelangrijk, mijn verzameling ‘leuk‘ en ‘fun‘ en ik geloof dat ik sommige dingen als ‘humor’ betitelde. Ik ben er wel achter dat lachen het beste medicijn is, soms. Soms moet je gewoon even keihard lachen om je beter te voelen, toch? Humor is natuurlijk subjectief, en ik weet dat lang niet iedereen mijn humor heeft en ik absoluut niet die van anderen. Maar misschien vrolijkt het een beetje op wanneer dat nodig is.
OPROEP
Dus – als je nog tips hebt, boeken films blogs websites ideeen aanpak – voeg ze vooral toe. Ik denk dat er vast mensen iets aan kunnen hebben. En wie weet, jij en ik op een ander moment ook weer!
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
Niet per sé een medicijn, maar wel van onschatbare (preventie) waarde is het laatste deel van de ‘Connected?! ‘ blogserie van Anke Sommeling: Je eigen ritme, de nieuwste skill . http://www.levenswerk.blogspot.nl/2012/08/connected-9-bepaal-jij-je-ritme-zelf.html
Je eigen ritme volgen en cultiveren is misschien wel één van de belangrijskte skills. Dat geeft ruimte om te verbinden met jezelf (je onderliggende behoeften, wensen, verlangs, blablablabalbal) en met daardoor met anderen
Dat klinkt goed Jos!! Dank!
Voor mij werkt een goed zelfbeeld en films. Alleen die combinatie.De films leren mij spiegelen. Daarmee voed ik mijzelf met de werkelijkheid van een ander. En dat leert mij gelukkig te zijn met wat ik heb. Mis. Of anderszins.Van de films die mij raken schrijf ik een #filmraam op mijn blog.Het zelfbeeld ontwikkel ik met vallen en opstaan. Steeds weer in de spiegel kijken. En die spiegel krijg ik dagelijks meerdere keren aangereikt.Hoe dat zit met grenzen weet ik niet. Er zijn tijden dat het niet op kan hier. Er zijn tijden dat iets al snel teveel is. Dat accepteren (zelfbeeld) is cruciaal naar mijn bescheiden mening
Ik herken dat – hoewel ik dan vooral feel good films nodig heb, of een beetje dromerige films, even weg uit de werkelijkheid. Dat zelfbeeld – is dat vaak ook niet juist het probleem? De oorzaak?
en net dat er even een moment langs kwam waarop ik dacht: “waar doe ik het allemaal voor?”, blijk ik in je lijstje te staan. Dank, wat een eer.
En fijn om te weten.
ga nog even denken over aanvullende tips.
Er zijn heel veel mensen die jou met heel veel plezier iedere dag lezen, Jacob Jan!!! Daar doe je het (ook) voor, toch?
Leuk, ik heb er wel een paar, ben om dezelfde reden vandaag mijn
Departement van Gelukzaamheid begonnen #Zelfmedicatie zie ook mn blog v vandaag – eventueel – geen must.
ik kom er op terug want zit zelf ook in de staart van de komeet die burn-out heet.
mens mens wat een allesbrander.