Het is jullie misschien opgevallen (misschien ook niet) maar een aantal mensen waarmee ik begon samen iedere dag te bloggen, is opgehouden iedere dag te bloggen.
Dat kan ik me heel goed voorstellen. Echt. Het moet wel leuk blijven. Als het voelt als ‘moeten’, dan geeft het te veel druk, en dat is niets.
Nu voelt het bij mij ook als ‘moeten’, hoor. Maar het is een soort intern, geïnternaliseerd ‘moeten’. Ik bedoel dat ik het alleen maar moet omdat ik het wil. Ik wil het omdat, omdat, omdat….waarom? Wat win ik er mee? Wat levert het me op?
Ik weet het niet precies. Terwijl het wel goed is om te analyseren, denk ik. Want als ik weet waarom dit me lukt, kan ik ook zorgen dat andere dingen me gaan lukken.
[op mijn lijstje staan: meer fruit eten – ik houd niet van fruit; gaan hardlopn – ik houd niet van hardlopen; vroeger naar bed iedere dag – ik houd niet van vroeger naar bed.]
Ik houd, toevallig, wel van bloggen.
Ook voor mij is het niet makkelijk
Dat wil niet zeggen dat ik het met gemak doe, iedere dag bloggen. Soms gaat het dagen achter elkaar fantastisch. En dan heb ik opeens een totale dip. Vergeet ik het, zodat ik om twaalf uur ‘snachts nog snel even moet. Of ik weet gewoon even echt helemaal niet waar ik over zal bloggen. Bijna net zo erg.
Interne motivatie vs externe motivatie?
Maar weet je waarom ik het dan toch doe? Omdat ik het gevoel van mezelf pushen zo lekker vind. Het gevoel dat ik iets volhoud. Dat ik iets bereik – al is het maar iets bereik voor mezelf. En, ik zie dat ik steeds beter word in schrijven en bloggen. Dat is ook leuk.
Dus als ik een keer geen zin heb of niet weet waarover ik kan bloggen, zegt ergens een stem: kom op! Je weet dat je het uiteindelijk leuk gaat vinden, dat je een goed gevoel hebt als je weer geblogd hebt, dat je hoogstwaarschijnlijk iets leuks of interessants kunt schrijven, en dat je je goed voelt over het feit dat je blijft bloggen.
De knop is om…
Het moment dat de knop omging: dit ga ik doen, iedere dag bloggen, toen was de knop ook om. Dit wil ik, dus dit ga ik doen. Zo gaat dat bij mij, met die knop.
Ik denk dat als ik begonnen was omdat ik het iemand anders zag doen, of omdat het me leuk leek mee te doen met en groep, dat ik het niet volgehouden zou hebben.
Grappig is dat, hoe dat werkt.
Wat ik win, door vol te houden, is een heleboel. Maar vooral voldoening.
- Vrij zijn van verandering - 26 maart 2025
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
😉 ben net over naar dnieuw domein en wilde eindelijks lijstje met iederedagbloggers aanmaken maar aarzel nu – weet niet 100% zeker wie er wel of niet mee doen, maar meer dan één is al een lijstje, dus misschien toch maar doen… pompidom Als ik er iemand op heb gezet die eraf wil, ga ik het vast wel horen 😉
De ruim twee maanden van #iederedagbloggen zijn me op zich goed afgegaan. Toen ik het plots te druk kreeg heb ik het nog een tijdje volgehouden, maar ik ben er eigenlijk vooral mee gestopt omdat ik niet de blogs schreef die ik wilde schrijven. Wanneer je in mijn geval ook regelmatig iets fictiefs wil neerpennen dan heeft dat een bepaalde (be)denktijd nodig die ik vanwege het #iederedagbloggen niet meer voldoende had. Ook wil ik regelmatig een film- of boekrecensie schrijven en daarvoor moet je toch echt een boek lezen of een film zien. Ook dat kwam er niet meer van. Allemaal redenen om er mee te stoppen. Maar wie weet wanneer ik weer wat meer tijd tot mijn beschikking heb…
Ik kan het me echt goed voorstellen! Ik ga me steeds meer realiseren dat of het werkt of niet, echt te maken heeft met hoe je er in zit en wat je wilt. Wat je interne motivatie is. Ik geloof wel dat iedere dag schrijven goed is als oefening (zoals Marjolein doet). Maar als je jezelf dwingt om het direct ook naar buiten te brengen legt dat een verkeerde druk voor sommige mensen.
Mooi gezegd, Elja!
Ik ben dan weliswaar begonnen met iedere dag bloggen omdat jij er over begon maar dat was ook niet de echte reden om het te doen 🙂
Omdat ik deze maand al 31 blogpostjes gedaan (1 keertje 2 gedaan op een dag) had wilde ik stiekem vandaag een dagje overslaan maar ik kon het toch niet laten vandaag. Weer iets dat ik voor mezelf wilde vastleggen, dat ik toch kwijt wilde en voordat je het weet zit ik weer te tikken 🙂
Op naar 31 december, het gaat best lukken denk ik!
Herken het helemaal!! Hoewel ik op dit moment weer wat minder inspiratie heb. Zucht. 🙂
Ik heb dat een beetje met sporten. Ben de laatste tijd (oa ook door ziekte) niet geweest, maar afgelopen donderdag mezelf er toch naartoe gesleept. Ik kwam al moe binnen, maar kwam nog vermoeider naar buiten maar wél met een voldaan gevoel. Ik moet alleen nu er nog voor zien te zorgen dat ik twee keer in de week ook echt ga ^^
Over het iederedagbloggen: ik plan ze vaak in en het idee dat ik de komende week niet moet bloggen (behalve donderdag voor wot dan) zorgt ervoor dat de inspiratie een beetje blijft komen én dat ik het leuk blijf vinden.