Waarom je iedere dag zou moeten schrijven en liever nog: bloggen. Het staat hier mooi beschreven (dank Frank voor de link!).
Ik geloof dat ook ,wat daar gezegd wordt. Ik geloof het niet alleen, ik ervaar het ook.
Wat me vooral aanspreekt is deze zin:
“The full benefits of this regular habit are, ironically, not something you can put into words, but something that must be experienced to be known.”
Ik heb heel vaak discussies met mensen over dat dagelijkse bloggen. En meestal beginnen mensen over dat het nooit goed kan zijn voor de kwaliteit.
Het vervelende is dat je pas ervaart dat het je kwaliteit van schrijven verbetert, als je het gaat doen. Maar voor mij is het niet die kwaliteit die zo belangrijk is gebleken, maar het effect van iedere dag bloggen op mijn leven. Het is mijn passie (geworden), het is een dagelijkse overpeinzing geworden, het is een manier gebleken om creatiever te zijn, om meer contacten op te bouwen met mensen. En nog veel meer.
Dus. Ik kan het je van harte aanraden. Commit jezelf, besluit het te doen.
GO.
PS Ik ben onderweg naar de VS! En heb bij wijze van uitzondering een blog post klaargezet!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Ik heb vaker geprobeerd dagelijks te bloggen. Na recentelijk wat van je blogposts teruggelezen te hebben besloot ik opnieuw een poging te wagen. Weer lukt het niet. Soms ben je zo afgedraaid dat je gewoon de puf niet hebt. Of heb je het gevoel alleen maar te schrijven voor het schrijven, zonder iets zinvols te melden te hebben. Maar ja, dagenlang niet bloggen is ook weer niet handig voor het opbouwen van een vaste schare aan lezers. Ik ben er nog niet uit. Misschien moet ik me vaker beperken tot zo maar een gedachte. In plaats van altijd doorwrochte artikelen te willen schrijven. Deze reactie bijvoorbeeld had met een beetje goede wil zo een blogpost kunnen zijn. 🙂
Zat na te denken over je comment Michel, gisteren. De key bij mij is dat ik het gewoon heel graag wilde, maar voor mezelf. Het moment dat ik besloot “ik blog voor mij en niet voor anderen” kon ik ook het ‘goed schrijven’ loslaten. Voor mij hoeft het niet mee doorwrocht te zijn.
Bij mij is het (gek genoeg) zo dat als ik niets zinvols te melden heb, en ik toch gewoon blog, er de stukken uitkomen met de meeste reacties. Omdat ik (denk ik) dan het ‘echtst’ ben?
Ik zou gewoon doen wat jij zegt, ook een gedachte is voldoende, en ik zou het gewoon proberen een maand te doen bijvoorbeeld. Het is echt heel leuk en het brengt je veel.
Het helpt ook om vaste onderwerpen of een niche te hebben waarover je blogt. Dan kun je bewust op zoek naar informatie en als je dan ergens een keer een artikel over dat onderwerp leest, raak je naar mijn idee ook sneller geïnspireerd. Juist als je dan duiding weet te geven (nieuw inzicht bieden, mooie uitleg, duidelijk verhaal, wat jouw gevoel bij het onderwerp is) aan zo’n nieuwtje dat je opvangt of iets wat je leest, heb je weer een nieuwe blogpost en dat hoeft niet ten koste van de kwaliteit te gaan.
Helemaal eens!!! Structuur kan heel erg helpen.
Vraag me niet hoe, maar heb je reactie helemaal over het hoofd gezien. Alsnog bedankt. Heb het alsnog gelezen. Kan me er wel in vinden. Niche vinden is alleen behoorlijk lastig.
Dat geeft niet! 🙂
Graag gedaan, ben het ook met jou eens. Een niche vinden is enorm lastig, en zelfs als je al aan het bloggen bent kun je je niche nog verder specificeren.
En dat (je niche verder specificeren terwijl je aan het bloggen bent) is nu precies het advies dat ik onlangs kreeg en mij weer vol goede moed aan het bloggen heeft gezet.
Wat leuk, post klaargezet en onderweg. heel veel plezier!
Ik schreef al vrij lang bijna iedere dag een blog, met af en toe een bewuste hapering, zoals toen ik op een bootje op zee zat langs de kust van Turkije en iedere dag wel met de hand schreef. Ik heb het al die tijd werkelijk nooit als een innerlijke druk ervaren, zelfs niet als stok achter de deur. de zin was er ook altijd, wel het inplannen wat soms lastiger bleek, zeker toen ik niet meer iedere ochtend om 5 uur wakker werd.
Maar de laatste tijd, maanden weken is de innerlijke drive wat opgedroogt wat verdwenen en alhoewel ik me daar tijden doorheen geschreven heb, begon ik minder en minder zin te krijgen. Wat me laatst te binnen schoot, mogelijk juist omdat ik vrij persoonlijk schrijf en het innerlijk in kringetjes rond draaien wat nu eenmaal hoort bij een genezingsproces maar ook bij een beetje bewust mens-zijn, niet meer aldoor het digitale universum in wilde gooien…
Ik post nu denkelijk een a twee keer per week en blijf het wel onderzoeken en daarom ook dank voor deze post.
Ik heb d’r een haat-liefde verhouding mee. Blijf het fascinerend vinden om te doen, en heb een groot respect voor diegenen die het ook echt volhouden. En ik zal het nooit afdoen als ‘lower-quality-blogging’. Omdat ik er (eventjes) geweest ben, en weet wat het met je kan doen.
Veel plezier back in the USA!
Goeie reis!!!
Geniet ervan