Ik was naar een klassiek concert vanavond.
Kunst
Het was heel mooi. 114 muzikanten (ik heb ze geteld) en toen ook nog een kleine 100 koorleden. Na diep nadenken kon ik ze weer identificeren: de hobo, de fagot, de schuiftrompet, de French Horn, de Harp, de pauken, de Xylofoon. Prachtig, die blazers. Dat is nog helemaal niet zo gek hoor, zo’n blaasinstrument spelen!
Het probleem is dat ik ongeduldig ben, en toen de muziek langzamer werd, werd ik het ook.
Het is grappig met Kunst, wat voor de een een ongelofelijke ervaring is, is voor de ander saai of oninteressant. Ook al staan er 200 mensen op het podium. Het is me wat. Ondankbaar is het. Maar ja.
Ik
Het en-ik-deel van dit verhaal heeft niets met concerten te maken maar gaat over de vraag of ik te bescheiden ben en mezelf niet promoot. Ik weet, het komt uit het niets vallen in dit verhaal. Maar de afgelopen week kwam het een paar keer aan de orde, dus ik gooi het hier even in de groep. Vanavond nog over gehad met mijn dinner & concert date.
Bescheidenheid. Goed? Slecht? Vals? Nadelig? Oprecht? Ik weet het niet hoor. Ik heb niet het gevoel dat ik iets hoeft te promoten en ik ben blij met de dingen die ik heb en de dingen die ik doe en de mensen die ik ken. Dus.
Je merkt het, ik ben moe, en ik moet naar bed, en ik weet niet wat ik moet met dat ‘bescheidenheid’. Dus. Slaap lekker!
[Update]
Het is de volgende ochtend en ik ben inmiddels iets wakkerder dan gisteravond. Er is geen touw aan vast te knopen, he? Ik laat het toch maar staan, want weghalen is ook zoiets! De hele dag had ik ideetjes voor mijn dagelijkse blogartikel maar tegen de tijd dat ik thuis was en klaar met werken was ik zo moe dat ik alles vergeten was en totale onzin uit begon te kramen. Sorry!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
geen onzin hoor.
iets om over na te denken, die bescheidenheid.
ben ik ook niet uit
ja dat herken ik bij jou!