Ego, mensen. Het is een dingetje. Soms steekt het de kop op, terwijl je het eigenlijk gewoon even de deur uit had moeten zetten.
Zo had mijn ego het even moeilijk, vorige week. Of eigenlijk mijn ego niet, maar de rest van ‘ik’. Met het in bedwang houden van dat ego.
Dat komt: ik reageerde op een vraag in een Facebookgroep waar ik lid van ben. Ik ben niet alleen lid, trouwens: ik ben ook beheerder. Meer een erebaantje, hoor, omdat ik er vanaf het begin bij was. Vind ik – toegegeven – wel heel leuk. Maar ik ben er niet erg actief. Dus de leden van de inmiddels enorme groep kennen mij nauwelijks.
Ik lees wel vaak mee. En ik klik altijd op like als ik slimme dingen of goede vragen zie. Bovendien verwijs ik al mijn klanten naar die groep (die over een nicheonderwerp gaat), ook al praat ik zelden mee.
De reden dat ik niet meepraat, is dat veel mensen in die groep gewoon veel en veel meer bezig met het onderwerp dan ik. Ik weet er veel van, maar veel mensen in de groep ‘eten en slapen het’, zoals dat heet. Ik ben van de grote lijnen, maar zij zien de details. De kleinste wijzigingen hebben ze door. Geweldig. Voer voor nerds als ik.
Meestal houd ik me dus op de achtergrond, in die Facebookgroep. Maar van de week was dat anders. Want iemand vroeg iets over een aspect waar ik al jaren ervaring mee heb en veel over na heb gedacht en gelezen. Sinds 2011, minimaal.
Ik wilde natuurlijk niet de oude zeur uithangen. Maar ik kon het niet laten. Ik deed het toch. Ik reageerde.
Het resultaat was dat ik feedback kreeg van iemand met een andere mening. Na wat heen en weer gepraat in de reacties had hij er genoeg van. Hij geloofde me niet.
Misschien, zei hij, was het beter om even te wachten tot de experts reageren.
Oei.
Mijn ego stormde woedend naar binnen en sloeg met de vuist op tafel. “EXCUSE ME?! Heb je het tegen mij?”
Ik voelde me zoals dat rode poppetje in die Disney film, over emoties. Mr Anger. BOOM.
Ik typte wel drie keer een stevige reply om hem op zijn nummer te zetten. Ik zou hem wel even laten weten tegen wie hij het had!
Maar iedere keer haalde ik mijn reactie op tijd weg. Want ik wist dat ik spijt zou krijgen.
Het was mijn ego maar, dat praatte.
Soms is het beter om stil te blijven …. en je ego de deur uit te zetten.
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
- Vroeger - 14 januari 2025
Geef een reactie