Mijn moeder krijgt al mijn blogartikelen per email in haar inbox. En soms mailt ze dan terug (hai mam!).
Ik heb in mijn verhaal over buitenbeentjes de werkelijkheid niet helemaal goed weergegeven, blijkt.
Voor de volledigheid dus het hele verhaal.
Ik deed direct na mijn HAVO examen mee aan een speciaal project. 5 en 6 VWO in 1 jaar, een speciale turboklas op een gewone middelbare school (geen Luzac of zo). Een nieuw programma voor mensen die van de HAVO kwamen maar snel door wilden.
Het was best pittig. Eerst nog 6 weken naar school na mijn examen. En toen na de zomer direct van 5 HAVO naar 6 VWO. Vooral Wiskunde A was lastig. Dat was vele malen moeilijker dan wat ik gewend was bij HAVO wiskunde B (ik heb ook nog de MAVO gedaan! jajaja). En in mijn klas zaten met name kinderen die Wiskunde B deden, op VWO-niveau. Voor hen was Wiskunde A het pretvak van de week.
Voor de leraar ook. Die begreep gewoon niet dat iemand het niet begreep. Ik herinner me dat ik wel eens huilend in de klas zat, terwijl anderen op hun tafel zaten te kletsen met elkaar.
Waarom zou je daar dan nog gaan zitten, moet ik gedacht hebben?
(Later tijdens mijn studie ging het hetzelfde. Als ik het uit een boek kon leren, ging ik niet naar college. Liever thuis leren dan met 800 mensen in een collegezaal, toch?)
Al die andere dingen, lezen voor je lijst en zo, die moesten toch thuis. Ik had inmiddels al twee keer eindexamen gedaan en had een aardig idee van wat er nodig was. Ik denk dat ik thuis productiever was dan in zo’n klas. Ik bleef meer en meer thuis.
Eigenlijk ging het dus zo: mijn moeder werd in dat laatste jaar van mijn middelbare school gebeld door een leraar (ik denk dat het misschien de conrector was). De leraar sprak haar vermanend toe: “Weet U wel dat Uw dochter het hoogste percentage van absentie heeft van de hele klas?”*
Ze moest even nadenken. Toen vroeg ze hem: “Kent U haar cijferlijst?”.
Daar had hij niet van terug. En ze legde hem uit dat ik haar gezegd had dat ik met thuisblijven en zelf mijn tijd indelen met leren meer opstak dan op school.
De school wilde graag dat die 7 turboleerlingen slaagden, denk ik. Het was een prestigieus project. We moesten ook op de foto voor de lokale krant en zo. Dus ik denk dat ze er niet van terug hadden, van mijn moeders opmerkingen.
Nou goed. Zo zat het dus.
En for the record:
Ik heb de mij geboden kansen naar beste kunnen en omstandigheden altijd goed benut, vindt mijn moeder.
Dat jullie het even weten! 🙂
*Ik ben aan het einde van het schooljaar ook nog door een klasgenoot aangesproken op mijn spijbelgedrag. En de rest van de klas viel haar bij: het was a-sociaal om nooit op school te komen. A-sociaal richting de rest van de klas. Ik voelde me heel rot. Niet over het spijbelen! Over hoe ik als buitenbeentje tot de orde werd geroepen door de groep. Maar ik vertelde ze dat ze dan zelf ook gewoon een afspraak moesten maken met de conrector, net als ik. Maar dat mochten ze niet, van hun ouders…
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Anders is ook goed probeer ik mijn tienerdochters bij te brengen.
Online leren leren voor tieners (brugklassers) zou trouwens ook heel handig zijn! De pomodori methode heb ik in oktober bij oudste geïntroduceerd en lijkt te helpen.
Succes met je nieuwe bedrijf!
Dankjewel! Lastig hoor, tienerdochters leren dat anders-zijn OK is. Het is soms wel eenzaam, anders-zijn.
En zeker die laatste zin is dan goud waard!
!