Obama herverkozen. Wat een opluchting. Terwijl mijn Amerikaanse vrienden me al de hele nacht op de hoogte houden via Facebook, voel ik me zo dichtbij en ook zo ver weg.
Hoewel ik een beetje veramerikaanst ben de afgelopen jaren (als je ons hier door Istanbul ziet lopen zou je zweren dat je een Amerikaanse familie zag lopen, compleet met sneakers, petjes, shorts en Chicago Bears t-shirts) sta ik opeens weer als een buitenstaander, vanaf de zijlijn, te kijken en te luisteren.
Obama’s speech van zojuist voelde opeens heel Amerikaans. Ben ik ver-onamerikaanst? Fysieke afstand schept mentale afstand?
Als een analist zat ik te kijken en te luisteren naar de slimme opbouw van de speech, het woordgebruik, de intonatie, de thema’s, de lengte, de pauzes. Zelfs in de manier waarop Obama en Biden en hun echtgenotes zich op het laatst uit de groep feestvierders losmaken en vooraan op het podium staan, zag ik slimme choreografie.
Ik houd zo van dat land, van de mensen, de cultuur, de mentaliteit, en toch begrijp ik het de helft van de tijd niet.
Het politieke systeem, en het vermogen dat daarin gepompt wordt. De focus op het leger en het dwepen met de militaire geschiedenis waar zelfs Obama naar grijpt in zijn overwinningsspeech (refereren aan hen die hun leven gaven voor het land en vrede is bijna een truc geworden ipv een respectvolle manier om te herdenken), bijvoorbeeld.
En waarom je als een van je doelstellingen zou moeten hebben dat de rest van de wereld je bewondert, zoals Obama letterlijk zei, is beyond me.
Dat gezegd hebbende, het is het land van de mogelijkheden. Obama noemde het letterlijk. Alles is mogelijk in Amerika. Mensen van over de hele wereld vinden er een plek en kunnen hun dromen waarmaken.
Niet veel die het ook lukt. Maar toch. Er is wel het gunnen, de bewondering voor hen die het proberen, zelfs voor hen die het proberen en falen.
Ik heb de afgelopen jaren erg veel nagedacht over die cultuur en hoe die zo geworden is. Een land van 200 jaar oud, ontstaan uit een mix van zoveel culturen, en toch 1 droom, 1 mentaliteit, 1 cultuur? Hoe werkt dat toch?
Ik heb mijn hart er achtergelaten. En ik heb er een Amerikaantje voor terug gekregen. Ik zal me denk ik altijd verbonden blijven voelen met dat rare, onbegrijpelijke, en prachtige land.
- Inspiratie - 14 februari 2025
- Mac - 13 februari 2025
- Just do it - 12 februari 2025
🙂
het waren ooit de mensen die in europa geen kans kregen die daar heen gingen, om hun kans zelf te maken.
dat heeft er vast mee te maken, want dat blijft natuurlijk het verhaal dat ze zichzelf vertellen. Best een mooi verhaal.
Vind ik wel. Inderdaad. In dat boek A People’s History of the United States leggen ze dat hele proces uit. Hoe de oude Europese elite, de hoogste klasse, toch weer de overhand kreeg. Maar ook ooit prachtige uitleg gekregen over de ontwikkeling van de huidige cultuur op basis van de religie van de eerste Europeanen die zich in de VS vestigden. Ach. Het blijft interessant, zelfs als je aspecten alleen kunt begrijpen als je Amerikaan bent (geboren of alleen getogen!).
leuk om te lezen Elja, ik kan me er verschrikkelijk veel bij voorstellen en was vroeger om dezelfde redenen erg anti-Amerikaans, als socialistisch feministe kon ik me daar niet in terug vinden.
Ikzelf zie alles misschien nu wel iets genuanceerder en ben en blijf ook gevoelig voor idealen en gemeenschappelijke dromen. Ik kon door omstandigheden vannacht niks live volgen en vroeg me vanmorgen op de fiets af, OK Carolien, en waarom ben je nu zo opgelucht dat Obama de verkiezingen gewonnen heeft, en het enig eantwoord dat ik had was, ik vertrouw hem het meest, en zijn intenties, en meer zit er op het moment niet in, de ander zijn we als wereld slechter mee af, en Amerika voor mijn gevoel ook, dat voel ik aan mijn water.
Iik ga de speech nu kijken.
Tsja, hoe het echt zit weet je niet, maar de andere optie leek me niet zo geslaagd…
hoop dat dit mag, deze kant is ook VS, deze serie , nu als pdf , gaat rond als een brief: http://charlevoixdems.files.wordpress.com/2011/08/thank-you-mr-president.pdf
Jeetje Im, dat is wel echt heel prachtig. Ik heb ook echt een goed gevoel over die man. Je weet het niet – je weet niet hoe dingen in scene gezet zijn, gemanipuleerd, maar dit is toch hartverwarmend? Dank voor het delen!!
Dat van je hart , dat had ik al begrepen!
Hopelijk denk je over een tijdje ook zo over je huidige verblijfplaats
merci, perfect … aan velen gemailed en fb en twit….
Ik keek op een vergelijkbare manier naar de speech. En ben met je eens dat het een prachtig, raar en onbegrijpelijk land is.
sommige dingen zal ik nooit begrijpen: USA is het land vd mogelijkheden. zeggen ze. Alsof andere landen dat niet zijn. ik weet dat mijn collegae uit de VS met jaloersheid constateerden dat ik, gewoon in mijn tuin, een ren met kippen had. Toen ik er was moest ik expliciet zeggen dat ik mijn eitje gewoon mét de eidooier wilde. Wat ik ermee wil zeggen is: aan de ene kant roepen amerikanen heel hard dat ze het “land of freedom” zijn, aan de andere kant is het dat mi juist niet.