Ik was vandaag varen. Met oude vrienden uit mijn studententijd. Die ik zo ongeveer niet meer had gezien sinds mijn bruiloft, 9 jaar geleden. Of misschien nog iets langer.
Met een van mijn oude vrienden uit mijn studententijd ben ik getrouwd en de wereld over getrokken dus dat is bekend terrein 🙂 Maar de andere twee had ik al lang niet gezien. Ze hebben vrouwen en kinderen die ik niet ken.
Conclusie: er is niets veranderd.
Zelfs niet in de setting: de mannen dronken (veel) bier en ik dronk niets (nog steeds). Ik maak me zorgen of ze wel opletten bij het besturen van de boot en zij vinden dat overdreven.
Maakt allemaal niet uit.
Het was altijd al een groep van 15 totaal verschillende mensen waarin iedereen geaccepteerd werd zoals hij of zij was. Terwijl iedereen zijn rare trekjes had.
Ik bedoel: heeft.
Ik ben gewoon wie ik ben. Toen. En nu.
Niets veranderd.
Geruststellend, wel.
Zij ook niets veranderd.
Ouder. Betere banen. Meer geld. Kinderen. Partners.
Maar verder hetzelfde.
Raar, he??
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Raar? Misschien een beetje maar bovenal eigenlijk ook heel mooi. Zo sprak ik onlangs af met een oude studievriendin, 10 jaar geelden waren we elkaar uit het oog verloren. Op een terras in de zon kletsten we bij. En ondanks die 10 jaar herkende we nog heel veel “oude” dingen terwijl onze levens toch heel anders zijn geworden. Tijd blijft een wonderlijk ding.
Misschien verander je niet zo meer na een bepaalde leeftijd? (Ahum)