Van de week zag ik dat ik mijn 1.800e artikel had geschreven, hier op dit blog. 1.800 blogartikelen! Het is niet niets. En hoewel mijn tijd onder druk staat, heb ik er geen spijt van. Nou – misschien een beetje.
Voor de lol
Hoe drukker ik het krijg, hoe moeilijker het is om te verantwoorden aan mezelf en anderen dat ik zoveel tijd besteed aan dit blog. Zolang ik goede artikelen schrijf die aansluiten bij mijn doelstellingen is het prima. Maar als ik alleen een beetje voor me uit klets (zoals in, laten we zeggen, de helft van die 1.800 artikelen), dan voel ik me schuldig. Dan twijfel ik.
Hoe meer ik dit blog zakelijk gebruik, hoe moeilijk het is om iedere dag te bloggen. Hoe meer druk er op ligt, hoe lastiger het wordt. Hoe meer ik van mezelf kwaliteit moet bieden (wat dat dan ook moge zijn), hoe meer ik door een zakelijke bril kijk, hoe ingewikkelder het wordt.
Ik heb geen spijt van die 1.800 blogartikelen.
Maar achteraf had ik misschien iets meer moeite kunnen doen om naar SEO te kijken. Had ik misschien iets meer kunnen proberen om mezelf in te kaderen. Meer moeite kunnen doen om bepaalde onderwerpen bewust uit te diepen.
Als ik in mijn statistieken duik en zie waarop dit blog gevonden wordt, valt me vooral op waar dit blog niet op gevonden wordt in de zoekmachines. Welke blogartikelen niet naar voren komen als mijn doelgroep zoekt.
Ik hoor in mijn hoofd de stem van Ruud, de blogger die ik jarenlang ieder maandag online sprak, de man die zowel lief als dwars en wars was. Ik hoor hem zeggen: wat een onzin! Je moet bloggen wat je wilt! Fck de zakelijke doelstellingen!
Verzakelijking
Ik geef hem nog steeds gelijk (in mijn hoofd, want hij is er niet meer). Maar ik begin een beetje te verzakelijken. Ik kijk opeens door de ogen van klanten, opdrachtgevers, stakeholders en investeerders.
Het maakt dagelijks bloggen een stuk lastiger. Ik heb de afgelopen week voor het eerst in al die jaren af en toe een dag overgeslagen en me er niet eens druk om gemaakt.
Ik weet zelf ook niet waar het heen gaat. Maar ik weet wel dat het bloggen weer verander.
En misschien is dat niet zo erg.
1.800 blogartikelen lang lekker gespeeld. Tijd om een beetje te verzakelijken in het spelen.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Er zijn maar weinig spelletjes die vandaag de dag nog precies op dezelfde manier gespeeld worden als de eerste keer. Alles is aan verandering onderhevig. Ook bloggen.
Zelf ervaar ik dit blog als spelenderwijs achter de effecten te komen van bloggen. Ooit toen ik in 2000 met een gewone website begon wilde ik ervaringen (over o.a. fietsen en simpel energiebesparen) delen, maar zeker ook lekker prutsen om zo de mogelijkheden te ontdekken. Deed dingen met javascript die ik nog steeds na al die jaren nergens zie. Wat ik onbegrijpelijk vind, zo hoogdravend was het niet.
Later schoof ik op richting bloggen. Dat was software waar alleen nog kleine aanpassingen in mogelijk waren en mijn gepruts op dat gebied nam af. Ik legde me meer toe op de inhoud en op hoe bezoekers daarop reageren. Maar ook daarin kan je flink met de mogelijkheden stoeien.
Zelf zit ik steeds meer op het pad van regionaal bloggen. Daar is weinig belangstelling voor, maar ook weinig bekendheid mee. Iedereen kan meeschrijven met het grote nieuws dat op het journaal voorbij komt. Net als het hele kleine nieuws over de eigen baby, hond, tuin of keuken zijn daar veel blogs over. Vaak nietszeggend, gewoon omdat mensen weinig en vooral geen ervaring hebben met grote gebeurtenissen in verweggistan.
Toen ik hier ooit begon te lezen woonde je nog ergens bij de Bosporus en had juist dat deel mijn belangstelling. Op je huidige woonplek zou ik wel eens iets willen lezen over Dunea of de verhouding tussen dorp en stad in dat gebied. Maar ik weet dat je andere belangen hebt met dit blog en het moet er maar net op aansluiten.
Met SEO heb ik inmiddels niets meer. Met een goede SEO krijg je meer bezoekers, maar krijg je ook de bezoekers waarnaar je op zoek bent? Zelf krijg ik er meer langskomers mee die een foto ‘pikken’ en geen enkel stukje lezen. Niet erg, maar niet echt de reden waarom ik blog.
Ik was nog vergeten iets te schrijven over het aantal reacties. Dwz er zijn blogs waar niet op gereageerd kan worden en dat vind ik ook prima. Maar als er wel op gereageerd mag worden en er zijn 1800 berichten geplaatst, dan zou het leuk zijn als het aantal unieke reageerder (m/v/a) per bericht hoger was dan de huidige 0,9. Zelf zat ik jaren rond de 10, maar door facebook is dat gehalveerd. (Ik mijd Facebook maximaal en twitter niet.) Toch zie ik hier dus nog veel minder interactie en dat heeft waarschijnlijk niet te maken met de inhoud van de berichten, maar of je zelf bij andere blogs vaak een reactie achterlaat. Met het nadeel dat alleen medebloggers reageren en zelf zit ik daar dan ook weer niet op te wachten.
Ik speel ook nog steeds met de effecten. Zoals Peter zegt, wat je doet, hoe je het doet en waarom je het doet verandert ook telkens. Regionaal bloggen is volgens mij erg interessant. Lokaal nieuws wordt steeds belangrijkrijker en er is nog maar weinig. Het meeste komt van websites die nieuws aggregeren en van lokale omroepen wiens focus toch meer bij radio en TV ligt.
Jeetje, 1800 berichten, ik doe het je niet na. Je moet doen waar jij je goed bij voelt!
Ja! Het is soms even zoeken, dat is het.