Er kwam gisteren, op de tweede dag van de hike (16 kilometer, 900 meter hoogteverschil) een moment dat ik graag wilde weten hoe lang het nog was (antwoord: 2 uur met zwaarste stijging nog voor de boeg).
Iemand zei, vanwege die vraag: “Je bent wel van de controle, he?”.
Ik vond het niet leuk. En ik was verbaasd dat iemand dat dacht over mij.
Ik geloof namelijk tot in het diepst van mijn wezen hierin:
Controle is een illusie.
Dat neemt niet weg dat ik me had voorbereid, op die hike.
Omdat ik een beetje zenuwachtig was dat ik met allemaal sportievelingen een zware hike ging doen. Mensen die dat wél vaker hadden gedaan. Die hardlopen en yoga doen en boot camps en zo. Terwijl ik een echte kantoor potato ben.
Ik dacht: ik ga me goed inlezen en meenemen wat ik nodig heb. Ik had daarom EHBO-spullen, water en een voorraadje van tevoren ingekocht krachtvoer mee. En van die poedertjes die je kunt nemen tegen uitdroging (ik achtte de kans aanwezig dat we onderweg iets zouden eten dat mogelijk voor problemen kon zorgen).
Ik geef toe: ik had bijna een zaklantaarn meegenomen, een kleintje, omdat ik gelezen had dat dat werd aangeraden. Maar de batterijen waren op en op mijn iPhone zit ook een zaklantaarn dus dat leek me overbodig.
Ik had ook een mooie grote regenponcho bij me. Zo groot dat hij óók over je rugzak kan (bleek). En een droog setje kleren inclusief droog ondergoed en extra sokken (allemaal van pas gekomen!).
Een pen, papier (heb ik altijd bij me). Zonnebrand en anti-muggenspul. En ik heb me gisteren een paar keer ingesmeerd en een pet opgezet. Ik was de enige die niet verbrand was! 😉 Het is niet zo dat het veel uitmaakt maar ach, als je het kunt voorkomen door je twee keer in te smeren, nou ja. Waarom niet, he.
Ik heb ook zo’n setje met een tekentang en een set vacuümpompjes voor ernstige insektenbeten. Ik lijk een aanleg te hebben voor opzwellen bij dat soort beten dus ik dacht: dat neem ik mee. Kan geen kwaad. We zijn inderdaad meerdere keren door enorme bijenkolonies gelopen dus ik voelde me toch relaxed dat ik het bij me had. Het gaf me rust, dat idee.
Ik had ook kopietjes van de relevante pagina’s van de reisgids uitgeprint. Ik had ze zelfs ondersteboven in een plastic mapje gestopt (dat kwam behoorlijk goed van pas, kan ik je zeggen, met al die regen! Ha! Ik was trots op mezelf! Zelf verzonnen! Net een echte hiker).
Kortom:
Ik heb me inderdaad best goed voorbereid.
Gedeeltelijk uit angst voor het onbekende en de vraag of ik het wel aankon als niet-sportieveling.
Maar ook omdat ik het gewoon logisch vind. Als je iets heftigs gaat doen, bereid je je voor, toch?
Goed voorbereid zijn is een vorm van controle, natuurlijk.
Maar het rare is, ik had niet de illusie dat ik controle had.
Ik wist dat er van alles kon gebeuren en dat ik hoe dan ook plezier ging hebben.
Ik had zin in het avontuur!
Ik werd uitgenodigd voor die hike en ik zei ja, ik ga mee, zonder enig idee wat het was of waar of waar we gingen slapen of eten of zelfs wie er mee zouden gaan. Ik wist alleen welk ticket ik moest boeken. Ik vertrouwde op vriendin I. die alles altijd perfect regelt.
Toen we uit het vliegtuig kwamen, had ik eerlijk gezegd geen idee waar we precies waren en hoe het nu verder ging.
Ik vind het lekker soms, het roer uit handen geven. Je kunt altijd nog mee gaan roeien als de stuurman dat graag wil. Of het roer weer pakken als het zo uitkomt. Vind ik heerlijk, hoor, sturen. Ik vind het beiden prima.
Ik weet meestal gewoon op wie ik kan vertrouwen en dat doe ik dan ook met plezier.
Soms gaat het mis. Maar de kans op mislukken was hier wel erg klein, gezien de organisator. 🙂
Toch moest ik heel diep nadenken over die opmerking over controle. Het raakte me.
Het deed eigenlijk een beetje pijn.
Ik moest echt even een half uurtje in mijn eentje lopen en nadenken.
Ben ik van de controle??
Ik dacht eigenlijk toch van niet.
De vraag is:
Is controle willen hebben slecht?
Wanneer wordt ‘controle willen hebben’ negatief?
En ben je een control freak (dus: negatief) als je je voorbereidt?
Ik denk eerlijk gezegd dat iedereen controle wil hebben.
Maar dat sommige mensen geloven dat controle een illusie is.
Dat ze geloven dat het het beste is om vanuit vertrouwen te leven en niet vanuit angst.
En dat het je soms meer vertrouwen geeft, als je je goed voorbereidt.
Niets mis mee.
Vind ik.
Jullie?
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
niks mis mee.
misschien is het de vraag waarom je schrikt.
heeft het iets te maken met wie dat zegt, misschien?
Ja, ik had wel een beetje een complex. Bang dat ik minder (fit) was. Maar uiteindelijk was dat eigenlijk niet echt zo.
Het had zeker te maken met de setting, absoluut.
je voorbereiden op iets is gewoon wijs, je blindelings ergens instorten en natte kleren hebben met alle gevolgen van dien , prima, maar niets voor mij.
Dat heeft dus HELEMAAL niets met controle te maken!
Gewoon vooruitzien. Osow
:)) Vooruitzien is regeren! Oh nee! Regeren is vooruitzien! Dat is weer controle willen he?! 🙂
Ik ben het eens met onderstaande reacties, je bent voorbereid maar daarmee heb je feitelijk nog niets onder controle. En dat is maar goed ook, enerzijds moet je geen onnodige risico’ s nemen, anderzijds is een avontuur geen avontuur meer als je alles naar je hand kunt zetten. Dus, neem een zaklamp en een poncho mee, verslik je daarna in een te steile klim maar kom wel hijgend boven.
Zo ging het precies! Hijgend boven met onderweg af en toe wat twijfel of ik het wel kon 🙂
Ik associeer jouw vraag absoluut niet met controle, slechts met enigermate van ibscgatting en mijns inziens projecteerde die mijnheer iets op jou wat te ver gaat om dat zo op afstand verdervte definiëren. Goed voorbereiden vind ik erg zinnig en zoals je her beschrijft zat je in een mooi gebied van balans tussen genoeg voorbereiden om je ervaan overte kunnen geven
Thanks Caro! 🙂
Oh, en mooie foto’s weer die je gekozen hebt.
Thanks!! Het was ook echt zo mooi daar… Een paradijs voor sportievelingen. En heel ongerept en ontoeristisch.
‘Be prepared’ vind ik persoonlijk iets anders dan controle willen hebben.
Bij ‘be prepared’ probeer je te overzien wat er mogelijk kan gebeuren, en daar doe je dan iets mee.
Bij ‘in control’ zijn, probeer je dat wat mogelijk is te sturen naar wat jij wil wat er gaat gebeuren.
De eerste vorm vind ik losser (als je er tenminste niet al te ver in doorschiet) en geeft je de ruimte om te improviseren op wat er kan voorvallen.
De tweede vorm is volgens mij waar die iemand op doelde en waar jij je niet in kon vinden.
Ik ben het met je eens. Maar zoals mensen op Twitter opmerkten: de vraag is waarom het me zo raakt.
Na enige uren nadenken 😉 denk ik dat het te maken had met de toon en emotie van wat er gezegd werd.
Soms kun je wat er gezegd wordt moeilijk loskoppelen van hoe het gezegd werd, he? Een zelfde zin kan zo op verschillende manieren verschillende impact hebben.
Ja, dat is zo, oftewel c’est le ton qui fait la musique.
😉