Tsja. Daar heb je het: controversie in mijn Facebook stream.
Ik werd, ik zal het maar zeggen, gek van alle updates over *een* onderwerp. Waar ik het niet mee eens was. Ik heb ook een mening over *dat onderwerp* en die heb ik gedeeld op Facebook. En wie mij kent weet dat ik nogal, eh, uitgesproken, kan zijn.
Achteraf misschien niet handig. Het is net een bruiloft he. Dus.
Geen public post hoor was het, want dat leek me een beetje de knuppel in het hoenderhok gooien en daar had ik geen zin in (…). Gewoon, binnen mijn eigen vrienden- en familie kring.
Ik heb in een lange post verteld wat ik er van dacht.
Gewoon. Mijn mening uitgesproken. Mezelf geweest.
Dat is tenslotte de reden dat ik een beperkt aantal Facebookvrienden heb: dat ik mezelf kan zijn en me uit kan spreken over leuke en minder leuke dingen. En controversiële dingen ook.
Dat heb ik geweten. Vooral familieleden laten me weten dat ze het niet met me eens zijn. Mijn niet-Nederlandse vrienden zijn het wel met me eens (mijn update was in het Engels). Maar de discussie laait op in het Nederlands.
Ik blijf er rustig onder, hoor. Nou ja, redelijk rustig. Voor mijn doen. Maar toch. Met angst en beven check ik het wereldbolletje.
Je kunt moeilijk familie en vrienden uit je Facebookstream gooien omdat je het ergens niet met elkaar over eens bent, he??
—- Hoewel ik me al schrijvende realiseer dat er een kans is dat sommigen van hen MIJ uit HUN facebookvrienden zullen gooien na mijn update! —-
[En dat mag, natuurlijk.]
[Hoewel ik hoop dat onze banden sterker zijn dan wat controversie en discussie.]
Het is eigenlijk net alsof je met zijn allen op een verjaardag of een ander familiefeestje bent, he, dat Facebook?
Dat is ook het leuke voor mij hier in het buitenland. Dat we met elkaar kunnen discussiëren alsof we om de koffietafel van O & O (“Oude Opa & Oma”, ook wel genoemd, de grootouders van F) zitten. Maar dan ook met wat familieleden van de andere kant van de familie (de mijne).
Dus eigenlijk is het net mijn bruiloft.
Daar waren ook familieleden van beide zijden, namelijk.
En dat er dan op mijn huwelijksfeest een heftige discussie losbarst. Waarbij de bruid het niet eens is met het grootste deel van de aanwezigen. 96%, schijnbaar.
For the record, onze bruiloft was supergezellig en er was weinig controversie. Behalve dan toen de bruid met dikke buik (…jaja…da’s ook controversieel!) en bruidegom wild ging dansen op ‘Ease on down’ om de disco te openen en de moeders van het bruidspaar bijna de dansvloer op renden om dat te stoppen en schade aan hun kleinkind-in-spé te voorkomen.
Met het kleinkind is het, onder toeziend oog van de Oma’s allemaal goed gekomen. No worries.
Dus. Een beetje een verhitte discussie op Facebook, dezer dagen, in mijn stream.
Maar we houden allemaal gewoon van elkaar dus het is niet erg.
Hoop ik.
Het is net een bruiloft, dat Facebook, zie je wel?
- Vrij zijn van verandering - 26 maart 2025
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
Facebook is voor mij juist de enige plek waar controverse uitblijft. Nu heb ik wel een zo veel mogelijk afgeschermd profiel, en slechts een handjevol contacten dat ik IRL ken (oud-collega’s enzovoort). Ik post wel prikkelende oneliners – nu niet geheel toevallig ook over hetzelfde topic als waar jij op doelt -, maar ik krijg alleen likes of instemming; de anderen lezen het niet, of denken ‘Daar heb je hem weer’ en gaan weer kattenplaatjes kijken.
Nu is er niks mis met wat controverse. Buiten het nog enigszins afgeschermde Facebook loopt het echter steeds vaker gierend uit de hand. Reden waarom ik kort geleden al mijn online plekken (blog, Twitter, Flickr) definitief heb verwijderd. Er kwam na een paar foto’s weer een stroom bedreigingen op gang. Niet voor het eerst (ik noemde het eerder al eens hier ergens in een reactie), maar wel voor het laatst, heb ik besloten.
Ik ben bijna tien jaar met wisselend succes doch altijd met plezier online actief geweest.
Nu is het web (en Twitter in het bijzonder) een open riool geworden waarin ik mij niet meer dagelijks wens te moeten wassen.
Leuk om te lezen Robert en bijzonder ook qua timing, ik heb heel af en toe van die controversiele – principe achtige discussies en vannacht was dat ook weer. en ik merkte echt dat ik er kribbig van werd. Vooral omdat het naar aanleiding van een vrij ‘algemene’repost was, waar ik van dacht/denk of het is wat voor je of niet, maar blijkbaar dan iemand ‘principieel geraakt, het ging over kaneel notabene….en dat er twee soorten zijn… zucht
Ja, dat dus. Zelfs triviale topics kunnen voor mensen al een trigger zijn om zich op te winden. Maar dat is nog iets waarvan ik stukje bij beetje heb aanvaard dat het blijkbaar de manier is waarop mensen op internet communiceren. Geen nuances, liefst met gestrekt been.
Wanneer mij echter door mensen bijvoorbeeld wordt toegewenst dat voor mij de gaskamers weer mogen worden opgestart – alleen omdat ik blijkbaar iets anders over sommige zaken denk dan de gemiddelde Nederlander -, dan is voor mij de limiet bereikt.
Ik wens mijzelf daar niet meer aan bloot te stellen. Klaar mee. Dan maar niet meer online.
Ik hou erg van ‘mijn Facebook’ op dit moment, ik vraag me al tijden af waardoor het zelfs boven Twitter uitstijgt, en dat heeft met het visuele apect te maken.
en ik heb het zelf inderdaad ook aangedurft de knuppel hier of daar in *dat hoenderhok * te gooien en dat was niet mis wat dat opriep,
Af en toe wel af en toe niet er op ingegaan
– en jij en ik weten al dat we het eens zijn over *het onderwerp 😉
Zou dat nou komen omdat ik in het buitenland heb gewoond…?
Ik denk het eigenlijk wel.
Vroeger was ik nogal een rigide dolle stier met vaak (te snel) haar mening klaar.
Nu niet meer natuurlijk.
hihi ik nog steeds wel. Maar door dat buitenland ben ik wel over heel veel dingen anders gaan denken. En heel anders gaan kijken naar mijn eigen cultuur en overtuigingen. Ik vraag me wel af of ik er ooit nog ga passen, sinds deze discussie.
Zijn ze ‘en masse’ de verdediging in gegaan? Jammer, verdedigen is niet luisteren.
Het is confronterend hoor, ook omdat ik vroeger zelf hetzelfde dacht en voelde. Ik begrijp het wel. Maar ook weer niet.
Ik ook, begrijpen en toch weer niet. Ik denk dat het komt omdat dit voor jou niet de eerste keer is dat je het van een andere kant aangeboden krijgt, en voor veel andere mensen wel. Mijn eerste reactie een paar jaar geleden was ook: doe normaal. Kost even (tijd en ruimte) om die andere kant te laten inwerken. Die tijd en ruimte die is er nu even niet door de heftigheid van de discussie.
Facebook en ik, wij zijn gescheiden. Dat is soms ook nog wel eens controversieel wanneer ik dat te berde breng. Maar dat terzijde.
Mocht je fb-update over de zwarte piet discussie zijn gegaan, dan denk ik dat ik het met je eens ben. Zonder het gelezen te hebben. Gek he?
Heel gek, inderdaad, Peter, heel gek… 🙂 (“ja”)