Verliefd op de droom. Dat je denkt dat je iets wilt, maar dat je als je het krijgt beseft dat de werkelijkheid anders of veelomvattender is dan je al die tijd dacht met je roze bril op. Een inzicht dat ik van een heel bijzonder iemand heb geleerd. Laatst al even over gehad, hier.
Verliefd op de droom van schrijver zijn
En opeens realiseerde ik me gisteren: auteur worden, dat was nou míjn droom. De droom waar ik verliefd op was. Al een jaar of, pak-hem-beet, 30.
En dan krijg je de kans om je droom werkelijkheid te laten worden. En dan blijkt het inderdaad erg leuk te zijn, een boek schrijven. Dat gevoel van creatie, en van lekker in de Starbucks zitten met je laptop om aan je boek te schrijven. Het is Net Echt.
En dan?
In mijn droom kwam ik niet verder dan het schrijven. Daar stopte de droom.
Maar daar stop de werkelijkheid niet. Het schrijven moet tussen de rest van je leven door, dat ten eerste. Dan krijg je het editingpoces, het overleg met de uitgever, het wachten op publicatie etc. En dan moet het nog verkocht worden. Dan ga je op de radio. Geef je workshops. Maak je een site. Gaan mensen reviews schrijven al dan niet positief. Daar ga jij dan weer op reageren.
Opeens krijg je dagelijks tweets, comments en emails van lezers of van mensen die overwegen om het te boek te kopen. Dan ben je veel zichtbaarder dan je daarvoor was. Dan hebben mensen een mening over jouw werk. En dan moet je maar afwachten of het uberhaupt verkoopt, je boek. Raak je geobsedeerd door de ranking van je boek op managementboek.nl.
Dat is natuurlijk ook het leuke en dat is ook de bedoeling. Het hele proces is geweldig om mee te maken, ook als het een uitdaging is af en toe. Maar de grap is: dat zat niet in mijn droom. In mijn droom was het een soort van roze wolk. In mijn droom zat ik heel leuk de hele dag in koffieshops te schrijven aan mijn boek. Hoefde ik verder niets te doen. En ging het dan allemaal vanzelf. Ik weet niet precies hoe ik het voor me zag. Het was een roze wolk, he.
Living the dream…
Ik heb al zoveel mensen gesproken die me vragen hoe het nou is, hoe het nou voelt, zo’n boek in de winkels. Nou, het voelt…gewoon hetzelfde. Ik ben nog gewoon dezelfde persoon. Ik vind het wel heel cool dat het boek in de winkels ligt. Ik haal met name heel veel voldoening uit het feit dat mensen me laten weten dat ze er iets aan hebben.
En verder gaat mijn leven door, heb ik het druk met allerlei andere projecten, een gezin, een eerste jaar in het buitenland.
Ik ben dus niet veel bezig met hoe dat voelt, zo’n boek. In mijn droom was ik dat wel. In mijn droom liep ik dromerig in mijn hippe kunstenaarskleren door een hip, licht VT-wonen huis met mijn romantische tuin, te peinzen. In alle rust. Over mijn volgende boek, natuurlijk. En soms zat ik dan in mijn droom natuurlijk in een hippe kunstenaarsachtige koffietent ergens. Te peinzen. Want in mijn droom werd ik daarvoor betaald. Om te peinzen in alle rust. Dat doen schrijvers tenslotte.
Dat doet verliefdheid met je. Je ziet het allemaal niet zo scherp.
Gelukkig voor mij zijn de dingen die ik niet voorzien had juist positief.
Niet zoals bij de droom die veel cursisten van Thatcher nastreven (documentaire- & NGO-fotograaf) waar de onvoorziene neveneffecten van de droom vrij onaangenaam zijn. Geen eten. Oorlog van dichtbij. Doorlopende buikgriep en andere narigheid. Geen geld. Altijd jetlag. Nooit thuis. Dat soort dingen.
Ik bewonder wat mensen als Thatcher doen. Maar ik ben blij dat mijn droom gewoon bestond uit een boek schrijven.
PS Ik kwam toevallig een heel leuk artikel tegen op een bijzonder blog. Het gaat over een profvoetballer wiens droom het was om kleren te ontwerpen. Terwijl veel mannen natuurlijk zullen dromen van het profvoetballerschap. Zo zie je maar. Verliefd zijn op de droom…
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Heb een aantal mooie verhalen over dromen die uitkomen of in ieder geval opgevolgd worden in een overzicht op Storify gezet: http://storify.com/elja1op1/verliefd-zijn-op-de-droom-vs-je-droom-leven
Wensdromen staan vaak ver af van de dagelijkse realiteit. Gelukkig maar, want daarom is het er ook zo gelukzalig bij wegdromen.
Mijn droom is het om al die boeken geschreven door would-be schrijvers in mijn kleine boekwinkeltje te verkopen. Onder het genot van een koffie en een praatje. Op het gemak.
Lijkt me niet onmogelijk….wel veel werk, maar ook heel leuk…!
Och, momenteel is het meer een droom om bij weg te dromen, niet zozeer als iets wat ik per se nog ooit wil bereiken. Maar mocht het er nog eens van komen…
yeah !ben heel benieuwd hoe dat er bij mij straks uit ziet.
Als het echt goed gaat zit ik straks ’s nachts om 2 uur in de auto op weg naar huis, vanuit een uithoek ergens in Nederland.
Nou, daar teken ik voor, want dat betekent dat ik kan terug kijken op een geweldige avond.
Een avond waar ik magie maak door mezelf te zijn.
(mijn droom, die in kleine stapjes dichterbij komt)
Wat een mooie, wijze blog weer.
En wat fijn dat je zoveel plezier beleeft aan alles rondom je boek.
Voor mij is met name de zin: ” ik haal voldoening uit het feit dat mensen me laten weten dat ze er iets aan hebben”, zó herkenbaar.
Dat heb ik ook met mijn blog.
Believe in the power of dreams, laten we die er maar inhouden!
Leef je droom!!!
Min droom is het leven!
*of is dat te wazig?*
Mooi om Te lezen! Geinspireerd op jouw blog: http://www.lovestrong.nl/?p=1592 over Mijn koffiebardroom
Ja herkenbaar. Ik heb een ontwerpersopleiding gedaan (technisch, in Delft) mijn droom was een massaproduct in de schappen. Dat gebeurde al tijdens mijn studie. Een verpakking voor kleurstofpasta waar 90% minder restant achterbleef. Verpakking is na 20 jaar nog steeds in productie. Maar het leven gaat gewoon door……
Goed blog over die voetballer!
Ja gek he? Zoiets goeds bereiken als die verpakking en dat alles dan toch gewoon door blijft gaan… 🙂
PS Net gevonden, dat blog. Gaaf gedaan he? Jeujjj. Altijd blij als ik iets nieuws ontdek.
Mooi beschreven hoe jouw droom heeft uitgepakt. Ik denk dat je er alleen
maar achter kunt komen of je verliefd bent op de droom of het in
werkelijkheid ook wil, door het te doen. Zoals jij nu hebt gedaan!
Ja dat is ook weer zo. Toen ik het er met Thatcher over had zag ik het meer als iets dat vaak tegenviel, dat verliefd zijn op de droom. Maar dat is bij mij niet zo. Het is gewoon…anders. Echt. 🙂
Maarrrr…wat is jouw droom?!
Heel cliché, maar al wel sinds mijn achtste: anderen raken met verhalen en het liefst leven door te doen wat ik het liefste doe, schrijven. Niet per se om het naamkaartje, maar om wat je doet wanneer je schrijver bent. 🙂 Zoals jij nu met jouw boek (heb ‘m trouwens net ontvangen, ga er meteen na m’n tentamens in beginnen) anderen inspireert te gaan bloggen of een bestaande blog te verbeteren.
Leuk, laat je weten wat je vindt?
Ja, dat schrijven als beroep, dat is niet gek. En zelfs als je begint met het naast je gewone werk te doen, dan is het al een hele mooie stap toch?
Ja, ik wil er dit weekend iets over schrijven op m’n blog, heb een serie, ‘schrijfboeken’, waarin ik om de zoveel tijd een schrijf- of blogboek bespreek. Jouw mooie boek dient zich daar goed voor!
Ja, ik denk dat dat key is. Of je nu wil bloggen of schrijven, zolang je het maar blijft doen, ookal kun je het niet fulltime doen of verdien je er niets mee. Als het echt is waar je hart ligt, moet je ermee doorgaan. En het levert misschien (oké, meestal) niet altijd een baan of geld op, maar wel veel andere dingen!
Oh zo herkenbaar! Ik had die droom ook, schrijven van een boek – heb ik ook gedaan – mijn proefschrift, te koop en alles. Maar ik had ook zo’n droom van een beetje intellectueel nadenken en dromen en dan alles lekker opschrijven. Niets over proefdrukken, Engelse correcties, reviews, editing, verdediging etc etc en dan de nasleep…. Maar nu een paar jaar later herinner ik me vooral het droom gedeelte en al het minder leuke — bijna vergeten. Heb net vorige week een synopsis geschreven en ingediend bij Routledge voor een nieuw boek. Spannend (toch?)
Ja! Blijven dromen…never mind reality!!!