Het kan verfrissend zijn om door iemand even gewezen te worden op een ander perspectief. Of jezelf een nieuw perspectief cadeau te doen, natuurlijk, dat kan ook.
Zo klaagde ik vandaag tegen een collega dat iets niet gebeurd was. Het ging om het geven van een reactie ergens op, en ik had dat doorverwezen naar mijn collega’s. Ik dacht oprecht dat het iets was dat zij beter konden doen.
Maar die collega wees me er (hel aardig!) op dat ik het ook zelf had kunnen doen, een reactie geven. Omdat ik de hele dag niets anders doe, op andere kanalen dan het kanaal waarop mijn opmerking betrekking had. Ha!
hoe waar!
Abracadabra: nieuw perspectief
Anyway. Abracadabra voor jullie misschien (begrijpelijk gezien mijn vage omschrijving), maar waar het op neer komt is dit:
soms moet je even een duwtje krijgen om van plek te veranderen en opeens dingen in een ander licht te zien.
Vanuit een ander perspectief. Het is verfrissend om van plek te verschuiven, andermans standpunt te horen, je te verplaatsen in een ander. Soms geven anderen je dat zetje. En soms kun je jezelf gewoon een zetje geven.
Van kolibries, en magnolia’s
Dat was mijn thema vandaag. Zo heb ik vandaag mijn stoel (ik werk aan de eettafel) een stukje opgeschoven, dichter bij het raam, voor een nieuw perspectief.
Het is namelijk zo: de magnolia in onze tuin staat in bloei. Het is hier al een week boven de 24 graden Celsius, en alles is aan het bloeien en ontspruiten. Tulpen, narcissen, en magnolia’s snappen er niets van (in Chicago kan zelfs Pasen nog een Witte Pasen zijn!) en zijn binnen een paar dagen van winterslaap naar bloei gegaan .
En die bloeiende magnolia is belangrijk voor mij. Want vorig jaar ging een droom van mij in vervulling: ik zag een echte, levende, wilde kolibrie. Een vogeltje waar ik als klein meisje al over las. En vorig jaar toen de magnolia bloeide, toen zag ik hem.
Het was maar een flits. Echt een groene flits. Die diertjes zijn zo klein en snel, het leek meer een grote bij! Maar aan de bewegingen zag ik dat het iets anders was. En terwijl hij alweer weg was, registreerde mijn hoofd pas wat mijn hart al wist: een kolibrie!
Perspectief en context
Gek misschien voor jullie, maar ik vond dat zo gaaf. Iets waar je al sinds pak hem beetje je 7e over denkt, dat is niet niets.
Plus, het zou zo maar kunnen dat ik hier volgend jaar niet meer woon en dan dus ook niet de gelegenheid heb om die kolibrie te zien of de magnolia te zien bloeien. Ik weet, er komen andere magnolia’s, misschien ook andere kolibri’s, maar toch. Zo krijgt iets nog weer een volgende context, en een ander perspectief.
Schuif je stoel een stukje op
Maar goed, ik zag nu dus de magnolia weer in bloei staan. Maar ik realiseerde me dat ik de kolibrie nooit zou zien dit jaar. Want ik zit tegenwoordig niet meer aan de rand van de tafel met uitzicht op de magnolia. Ik zit in het midden. Zie foto’s voor verschil. Mijn zoontje Tamas zat altijd links naast mij, en nu zit hij rechts. Naast zijn grote broer Joshua, namelijk. Bovendien zit er sinds een week nog een kinderstoel tussen, van Jamie.
Kortom, mijn plek aan tafel was veranderd, het afgelopen jaar. En daarom zou ik dus weinig kans hebben om de kolibrie te zien.
Dus mijn stoel staat nu weer naast die van Jos. Misschien verhuizen we Tamas wel naar de bank aan de andere kant van de tafel. Dan heb ik niet alleen ik, maar ook hij een nieuw perspectief. 🙂
*even naar buiten rent voor foto van magnolia*
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Anoniem zegt
wat een leuke blog,
en wat vertel je veel, en weinig!~
🙂
hier pakte een sperwer een mus, voor het raam uit een voedercontainer paf!
de meiden en ik zagen het alle 3 ….. wauw iets unieks..
een kolibrie is ook een wens, maar ja in nederland? whahahaha
Elja Daae zegt
Ja, als het over collega’s en werk gaat, moet je beetje cryptisch blijven he? 🙂 Het komt er op neer dat het fijn is 1) om met collega’s te werken die open communiceren en 2) je soms even een spiegel nodig hebt.
Sperwers..ook gaaf! De voedercontainer heeft dus een dubbele voederfunctie?? Arme musjes, arme musjes, en ze hebben het al zo moeilijk. 🙂
Frank Janssen zegt
Wat leuk om de dingen zo in een ander perspectief te zien. Als ik zo’n verhaal lees, dan krijg ik echt een verlangen naar mijn eerste jaren als blogger en een onbedwingbare neiging om ook weer te gaan schrijven. Al heb ik er een diep respect voor dat je dat nu al drie maanden dagelijks doet. I know, deed het ooit ook. Maar toch…. een bijzonder bloeiende blog met verhalen die voortdurend vleugeltjes krijgen. Ik blijf genieten.
Elja Daae zegt
Nee IK zit te genieten van jou en Lia!
Ik zat van de week nog een beetje te denken. Over hoe jij vroeger natuurlijk nog meer blogde dan ik nu. Maar nou ja, grote innoverende vooruitstrevende sites herontwerpen is ook een leuke hobby, zullen we maar zeggen. ?!!? 😉
Frank Janssen zegt
Ik lig dubbel hier. En ik zal maar eens na gaan denken over wat ik straks maar weer (!?) eens ga doen 😉
Lia Vieveen zegt
Oh… ik ben jaloers! Zou ook wel een kolibri willen zien in real live! Maar je hebt gelijk! Het lijkt een beetje op: Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen. Ofwel, je bent zelf in charge of en hoe je naar iets kan kijken! Dat inzicht staat mij wel aan. Dus ik zou zeggen: Zorg dat je het ziet als het je blij maakt! Kleine moeite!
Elja Daae zegt
Heeeeee Lia!! Wat gezellig zeg! Spreek ik je toch nog vandaag! 🙂
Helemaal met je eens. Je bent zelf in charge, al voelt het niet altijd zo. Kwestie van, jawel, perspectief misschien?
Jacob Jan Voerman zegt
Gaaf! kolibri blijft voor mij dus zo’n wereldwonder uit een boek. Was als kind dol op dat soort bijzondere weetjes (welk kind niet?)
En heel mooi perspectiefwissel voor mij.
ik was vandaag heel blij met 16 graden (warm!)
ik reed naar Egmond (kom weinig in het westen) en heb me onderweg vergaapt aan een vliegtuig dat vlak over me heen scheerde..wow! wat dichtbij (provinciaal die ik ben)
Elja Daae zegt
Ik blijf ook een provinciaal. Altijd nog beetje excited als ik met de auto naar Chicago ga. Voel ik me echt een dorpeling (en daar is dus ook niets mis mee vind ik). Inderdaad, ander perspectief, zijn er bij jou geen overscherende vliegtuigen?? 🙂