Uitgesproken social

Mijn manier van ‘social’.

Ik ben niet zo uitgesproken, op social media.

Ik ben niet iemand die keihard de confrontatie aangaat. Zelfs als ikzelf of anderen aangevallen worden of zich aangevallen voelen, spreek ik me niet altijd uit.

Dat ik rustig blijf en even afwacht als het gaat om online meningen, dat komt in mijn (online) werk goed uit. Vaak gaat de angel er uit als je rustig blijft en begrip toont en open staat voor iemands feedback. In plaats van dat je je aangevallen voelt en terugslaat. Zoals velen van jullie weten of zelfs ervaren hebben kunnen dingen juist op ‘social’ media explosief uit de hand lopen en dat is toevallig nou iets waar ik niet op zit te wachten.

Andere manier van ‘social’.

Ik haat het: bashen, aanvallen, openlijk bekritiseren van individuen, mensen op de man af en in het openbaar aanvallen (of ze nou bekende figuren zijn of niet). Ik weet dat dat voor sommige mensen juist de lol van de online wereld is, dat ze zich uit kunnen spreken en het liefst een beetje kunnen stoken. Dat ze ‘kritisch’ kunnen zijn.

Heb ik niets mee. Erger ik me zelfs aan.

Ik ken ook mensen (online) die altijd de knuppel in het hoenderhok gooien en dat op een integere manier doen, het niet op de man spelen. En hoewel ik dat nooit zal doen, kan ik het van die mensen waarderen. Ze opereren vanuit overtuiging en niet vanuit een hang naar sensatie.

Mijn punt is, de ene ‘social’ is de andere niet. Mijn idee bij ‘social’ is niet het jouwe. Sommige mensen hebben meer of minder ervaring online, sommige mensen hebben zoals ik zelfs hun werk gemaakt van ‘social’. Maar

dat maakt mij niet meer ‘social’ dan iemand anders.

Mijn ‘social’ wereldje

Ik heb mazzel, want mijn ‘social’ wereldje is vertrouwd en intiem en gezellig. Er zitten leuke mensen in, mensen die respect hebben voor elkaar, informatie uitwisselen, beetje geinen, mensen die contact zoeken en het leuk vinden om te delen. Mensen met allerlei achtergronden.

Mensen die met de wereld, waar ik onderdeel van uitmaak, delen wat ze doen en zelfs wat ze voelen. Dat gaat best ver. Als je mensen online over langere tijd volgt, leer je ze echt kennen en ga je met ze meeleven.

Mensen die vooral willen delen wat ze meemaken, wat ze voelen, wat ze weten. Mensen die contact zoeken, net als ik.

Blogpraters zijn mijn idee van ‘social’

De mensen die regelmatig meedoen aan twitterchat #blogpraat. Die vind ik dus echt ‘social’.

Omdat ze kennis delen.

Omdat ze bloggen en zich online laten zien.

Omdat ze een uur de tijd nemen om anderen te helpen bij hun vragen.

Omdat ze tijd investeren in de vragen die nieuwe bloggers hebben.

Omdat ze loyaal zijn naar anderen, zelfs als ze ze niet eens in het echt kennen!

Omdat ze tijd investeren in elkaar.

Omdat ze openstaan voor feedback en suggesties.

Omdat ze zich openstellen voor andere meningen en ideeën.

Omdat ze niet bang zijn om zich kwetsbaar op te stellen.

Prachtig, vind ik dat.