Een nieuwe traditie is geboren. Misschien. Het zondagmiddag15minutenblog. De timer staat aan en de seconden tikken weg.
De tijd staat niet stil.
Over traditie gesproken, ik las vandaag een verbazend artikel in de Red. Weet je wel. Dat vrouwenblad.
Ik vind dat wel een leuk blad. Vond. Ik had er altijd een redelijk geemancipeerd en modern gevoel bij. Werkende vrouwen in hippe carrierepakjes en op hoge laarzen die lekker veel geld te besteden hebben dat ze zelf verdienen en fantastische levens leiden en mooie reizen maken en de mooiste koffietentjes weten te vinden in zeg Kaapstad of Londen. Weet je wel? Zulke vrouwen. Oh en schattige kinderen hebben en daar vol humor en zelfkennis over kunnen schrijven.
Ja. Leuk blad.
Maar toch wel een beetje traditioneel, eigenlijk.
Stiekem.
De stoere, dure-schoenen-mooie-reizen-leuke-kinderen-plus-carriere-vrouwen ten spijt.
Ik kreeg die van september onder ogen, net.
Er stond een stuk in over expatvrouwen. Of over vrouwen die stoppen met werken. Ik weet het niet precies. Ik geloof dat het meer was dat de expatvrouwen die gedwongen (sorry: bewust) stoppen met werken omdat ze naar het buitenland verhuizen, als voorbeeld werden gebruikt voor vrouwen die bewust gaan stoppen met werken.
Er is niets tegen stoppen met werken. Voor mannen of voor vrouwen. Als je het financieel bol kunt werken en bereid bent de consequenties te aanvaarden, veel plezier en dat het mag zijn wat je er van verwacht. Dat meen ik. Ik vind dat een mooie keuze. Er is niets mis met fulltime voor de kinderen zorgen. Vind ik. Fijn voor die kinderen (en vaak ook voor de partner). En als meer mensen vrijwilligerswerk deden, zag de wereld er mooier uit.
Maar wat ik niet uit kan staan is het concept (uit de Red) dat het allemaal wel meevalt, dat stoppen met werken en de nieuwe rol die je dan hebt, als je maar mindful bent.
Ja. Dat stond er. Dat je heel gelukkig kan zijn als je mindful de afwas doet. Mindful het huishouden. Dat je jezelf nog zou leren kennen.
Nou. Inderdaad.
Je leert jezelf behoorlijk kennen als je als expatvrouw opeens in het buitenland zit.
En vast ook als je in Nederland woont en stopt met werken en om wat voor reden dan ook alle zorgtaken op je neemt.
Het is een avontuur en het is soms net wat mensen nodig hebben en ik ken heel veel vrouwen die intens genieten van de mogelijkheid om een ander land te leren kennen, een stad als Istanbul te ontdekken. Die tientallen nieuwe vriendinnen maken, een taal leren, keihard gaan sporten (met veel plezier), vrijwilligerswerk doen, de school min of meer draaiende houden, geld inzamelen voor (hele) goede doelen.
Maar geen van hen, ik herhaal, GEEN VAN HEN, vindt plezier in het huishouden.
Geen enkele expatvrouw die ik ken, die ongelukkig was en haar draai niet kon vinden, of die gewoon moest wennen aan haar nieuwe status, haar nieuwe leven, geen een van hen werd gelukkig van mindful het huishouden doen.
Ja. Gek he.
Geen enkele expatman ook, trouwens. Die worden wel blij van mindful brood bakken (de mijne althans), dat dan weer wel. Maar mindful de wc schoonmaken of de afwas doen of de kleren strijken?
Ik ken ze niet.
Ik ga het stuk zo nog eens goed doorlezen, hoor.
Misschien heb ik het weer te snel gelezen. Verkeerd begrepen.
Ik heb het denk ik niet mindful genoeg gedaan, dat lezen. Zo ben ik. Niet mindful genoeg.
Misschien leer ik het nog eens. Kan ik meteen iets gaan doen aan dat boze veroordelende trekje in mezelf. 🙂
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Leuk idee om in een kwartier een blog te schrijven. Ik heb geen idee hoe lang ik over een blog doe. Soms ontstaat hij in een vlaag van verstandsverbijstering. Over het algemeen schrijf ik en publiceer ik het vrijwel meteen. Het kan soms inderdaad in minder dan een kwartier. En je kunt in dat kwartier heel veel opschrijven. Dat is niet alleen bij jou.
Andere keren wordt het een lang verhaal en dan deel ik het op in meerdere blogs voor meerdere dagen. Ik vind het belangrijk dat mijn blogs in mooie hapklare brokken zijn. Dan is de actualiteit wat minder belangrijk.
Wauw, zoveel woorden in vijftien minuten. Dat vind ik een behoorlijke prestatie. Leuk project, dat vijftien minuten schrijven met een eiwekker. Ben heel benieuwd hoe je het ervaart als je er wat langer mee bezig bent.
Ik ook! Die eerste beviel in ieder geval goed…
Ik ken er wèl eentje! Mijn onmisbare hulp. Die heeft een hekel aan vakantie en zitten. Gaat als een tornado door het huis. Iemand die zich verheugt als ze meer uurtjes heeft voor een medeklant “dan kan ik eens goed tekeer gaan in die/dat? kast van een huis”. Haar man vertelde mij; geef dr een sopje en ze is gelukkig. Dr eigen huisje is spik en span.
Maar die wordt er (bij jou) voor betaald…
Je hebt gelijk hoor Elja! Mijn onmisbare hulp zou ook diepongelukkig worden als expatvrouw met maar één huis te poetsen.
ha ha ha, daar moest ik echt lekker om lachen – bedankt Elja. Zet mij zondagavond weer in perspectief (ref je blog van vorige week?). Ik ken niemand expat of wel expat die huishoudelijk werk echt leuk vindt. Op z’n hoogst geeft het voldoening als alles (min of meer) aan kant is en je op de bank kunt ploffen. En dan ‘mindful’ ga-toch-weg-joh, da’s wel zo 2012…. Ik geloof dat ik dat woord ga nomineren voor het meest misplaatste woord van het afgelopen decennium. Mindful afwassen…. ha ha ha. Ik ga nu even lekker str*nt-chagrijnig mijn bloesjes strijken voor de komende week, ga ik niet eens mindful proberen, en wanneer het klaar is plof ik lekker mindful op de bank – met een mindful wijntje! Proost!
Proost Aleid! Er zal vast wel iets inzitten, dat mindful zijn en in het moment leven (als het dat betekent?). Maar dat artikel is wel erg kort door de bocht, vind ik, en daarmee ook een beetje respectloos wat mij betreft. Toch weer dat maakbare leven, he. Je bent niet happy, hop, cursus mindful zijn en je kunt tevreden zijn met je situatie…?? Of misschien raakt het te veel een snaar…
Ik denk dat mindful echt kan en ook heel belangrijk is om meer in het moment te leven, maar om dat zo maar overal overheen te gieten als een soort van kant en klare oplossing; nee. Ik doe sinds mijn burnout / oververmoeidheidsprobleem een cursus mindfulness (dus al bijna een jaar!) en dat is heel nuttig, maar mindful de afwas doen kan ik (nog) niet.
http://www.moviemeter.nl/film/18227
Hahaha! Wat is ook al weer de clou? Het zijn allemaal robotten, toch? Of waren de mannen nou de robotten? Hmmm…
ik weet het ook niet precies meer, ik geloof dat de vrouwen werden gebrainwashed om als ideale huisvrouw te dienen, (of werden ze inderdaad vervangen door robots?)
En toch moest ik wel een beetje lachen om deze reactie, vooral omdat je zo ontzettend gelijk hebt. Het huishouden is gewoon hatelijk! Hoe je het ook doet, hoe je er ook instaat, het blijft rotwerk en absoluut niet mindful te doen!
Lekker mindful wel je reactie en dat in 15 minuten! Niks mis mee.
Haha! Ja! Da’s ook mindful zijn, he? In 15 minuten/15 minuten lang. 🙂