Voorbeelden.
1. Schiphol
De loopband omhoog de parkeertunnel uit, was kapot. Dat is even schrikken als je met een volle bagagekar met daarop niet alleen je koffers maar ook je kind aan komt lopen en ook nog laarzen aan hebt met gladde zolen.
Mijn schoonmoeder ging, boven aangekomen na de klim, haar parkeerkaartje afstempelen en ik dacht, kom, laat ik dit even gaan melden, van die kapotte loopband, want daar gaan heel veel mensen last van krijgen.
Ik zag verderop, bij een servicehuisje, een heel groot bord dat je voor hulp altijd de intercom kon gebruiken (aardig he?). Zo gezegd, zo gedaan. De meneer aan de andere kant van de lijn klonk helemaal blij dat ik het gemeld had. Echt. Hij ging meteen iemand sturen en erg bedankt voor het melden, etc.
Kijk, dat is dus leuk. Omdat die meneer oprecht blij lijkt en omdat je het gevoel hebt dat het probleem opgelost gaat worden.
2. Restaurant
Hier in Pijnacker zit een restaurant, het Witte Huis. Echt een bijzondere tent (dat vinden meer mensen want tot en met Den Haag weten groepen het te vinden!). Het leukste is nog wel dat de eigenaar er ALTIJD is. En hij staat ALTIJD bij de deur, voor mijn gevoel. En hij heet je ALTIJD welkom. En hij komt ALTIJD vragen of het heeft gesmaakt, of alles naar wens is. Hij maakt ALTIJD een praatje.
Ik snap niet hoe hij het doet. Ik vermoed dat hij een geboren gastheer is en dat hij bovendien heel hard werkt.
Het heeft in ieder geval geleid tot een succesvolle horecagelegenheid.
3. Parkeergarage
Parkeergarage Pijnacker Centrum. Je mag twee uur gratis parkeren.
Wij zaten een paar minuten binnen de twee uur (dat was puur toeval). Je moet het parkeerkaartje afstempelen in de automaat, ook al ben je binnen die twee uur, dus dat deden we. Kaartje kwam er gewoon weer uit zonder melding.
Bij de slagboom aangekomen, gebeurde er niets (hij schijnt vaak gewoon vanzelf open te gaan, kaartje of niet). Kaartje deed het niet. Op het ‘info’ knopje gedrukt.
De meneer aan de andere kant van de lijn klonk vermoeid. We legden uit wat er gebeurd was. U moet gewoon gaan betalen, zei hij. Wij nog een keer uitleggen. Dat het kaartje uit de machine was gekomen en zo. Hoe dat dan kon. Dat wist hij niet maar we moesten in ieder geval gaan betalen. We hadden het er waarschijnlijk gewoon verkeerd in gedaan.
Hmmm.
En toen gingen we terug, en toen was het 10 minuten na 2 uur, en toen kostte het 1,50. En toen kwamen we aanrijden en toen ging de slagboom weer vanzelf open.
(…)
Interacties
Het blijft grappig, he? Hoeveel invloed dat soort interacties kan hebben op je situatie, op hoe je je voelt, op hoe je naar een bedrijf of merk kijkt en op hoe je je gedraagt richting zo’n bedrijf.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
🙂 , 🙂 en *zucht*
Ik kan het raadsel van de slagboom kan ik oplossen. Wij hebben in Nijmegen ook zo’n garage, en we dachten: “we hebben voor niks betaald, die boom gaat toch vanzelf open We dachten dat het was omdat de garage nog nieuw was. Maar hij bleef dat doen. De truuk is dat ze je nummerplaat fotograferen, ze koppelen die aan het kaartje, en dan weet de uitrij-boom voor welk nummerbord hij open moet. Zoiets, in ieder geval.