Ik ben voor de derde keer in mijn volwassen leven een vreemde taal aan het leren.*
Wat me opviel toen ik Hongaars leerde en nu weer nu ik Turks leer, is dat de talenscholen je als een van de eerste woorden altijd het woord voor ‘buitenlander’ leren en in hun oefeningen continu het woord voor ‘buitenlander’ laten terugkomen.
Dat vinden ze een logische stap.
Grappig genoeg is het dat voor mij niet. ‘Buitenlander’, klinkt toch als outsider. En als ik een ding niet wil zijn als buitenlander, is het een outsider.
‘Buitenlander’ is wel de laatste term die ik zou gebruiken om mezelf te beschrijven. Je zegt toch niet, in een gesprek met iemand, ‘Hoi, ik ben Elja, ik ben buitenlander’? Je zegt: ‘Hoi, ik ben Elja, ik ben Nederlands’ als je al iets zegt. Merhaba, ben Elja, Hollandaliyim, in het Turks *even flink opschept!*.
Waarom zou ik over mezelf zeggen dat ik een buitenlander ben? Wie geeft zichzelf ooit die omschrijving behalve als het is om een statement te maken?
Als buitenlander probeer je juist een thuis te maken in een nieuw land en een plekje te vinden. ‘Buitenlander’ is niet een woord dat ik nou op mijn ‘need to know’-lijstje zou zetten.
In de VS heb ik het woord nooit nodig gehad. Daar heeft ‘foreigner’ ook iets moeilijks, iets officieels. Maar in je dagelijkse leven gaan mensen dat woord niet gebruiken als je tegen je praten om je aan te duiden. Ze gaan er van uit dat je er bent omdat je er wilt zijn. Dat je Amerikaans bent of wilt zijn. De grote melting pot, tenslotte. ‘Buitenlander’ is geen belangrijk woord als je er woont.
In Hongarije en Turkije is het kennelijk wel belangrijk om de term te kennen omdat je wel degelijk je status als outsider moet kenbaar maken en er ook op aan zal worden gesproken. Grappig he. Ik begon hier een discussie over en de lerares legde uit dat het in Turkije zeker geen negatieve term is. Dat mensen juist nieuwsgierig zijn naar buitenlanders.
In Hongarije is dat volgens mij niet zo. Dat is een land dat altijd weinig met andere culturen te maken heeft gehad (geen zee! dat maakt verschil) en dat heeft invloed.
Mijn punt is eigenlijk: het is een van de interessante dingen van marketing en communicatie. Hoe organisaties en bedrijven vanuit zichzelf denken en hoe moeilijk het is, hoe goed en integer ze ook zijn, om vanuit de ander te denken. Ik zou mezelf nooit als buitenlander omschrijven in situaties.
Misschien is het inderdaad belangrijk in het dagelijkse leven. Maar ik ga me zo echt niet voorstellen.
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Geef een reactie