De gordijnen uit Turkije zijn nog niet vermaakt, gestoomd en opgehangen. Het is een hele klus. Ik zie er tegenop. Het ophangsysteem is anders dus ze moeten vermaakt worden. De plafonds hier zijn hoger en lager, dus ze moeten verkort en uitgelegd worden. En ze moeten gestoomd worden (5 euro per meter!).
De muren in ons nieuwe huis zijn allemaal nog wit. Er moet nog een kleurtje op. In ons oude huis in Den Haag hadden we grijs, rood, limegroen en gestreept (roze/oranje). De jongens hadden blauw, in Turkije. Hier is alles nog wit. Ondanks de krijtverf die ik al lang heb gekocht voor hun kamer, 8 maanden geleden.
De schilderijen die we hebben (kaarten, foto’s) hangen nog steeds niet aan de muur, op een paar uitzonderingen na. In Hongarije hadden we een hele stapel foto’s aan de gangmuur maar hier nog niet.
Eigenlijk voelde ik me er na iedere verhuizing schuldig over.
Over dat niet-inrichten van ons huis.
Maar nu weet ik wat het is, dat niet-schilderen, niet-ophangen, niet-regelen.
Het is gewoon een proces dat plaats vindt. Het wennen aan een nieuwe omgeving.
Je moet ergens een tijdje wonen tot het huis gaat voelen als een jas. Bovendien was het in dit huis ook een geval van weggooien (weggeven): het was veel te klein voor al onze spullen. Het was een heel proces, sinds de vorige zomer.
Al die verhuizingen waren hetzelfde: het duurt even.
Aan een huis moet je wennen, aan een straat, een wijk, een plaats.
Het maakt niet zo veel uit of dat huis in Hongarije staat, in de VS, in Turkije of in Nederland. Of je het gehuurd hebt of gekocht.
Je moet toegeven dat je er langer gaat blijven en dat het een thuis is of zal worden. En dan moet je dingen doen.
Gordijnen ophangen. Schilderijen een plaats geven. De muur een kleurtje.
Nu weet ik wat het is: het is gewoon een wenproces.
Iedere keer hetzelfde. Rustig aan. Wennen. Als een spijkerbroek die steeds lekkerder gaat zitten.
Het komt vanzelf.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Geef een reactie