Ik kom nergens aan toe en ik doe niks. Pfff. Ik neem me al 4 dagen lang voor om naar de moestuin te gaan, maar ik doe het niet. Zo lamlendig en lusteloos ben ik. En tegelijkertijd vind ik dat stom van mezelf.
Het is net alsof ik niet in de volgende versnelling kan.
Ik ben superblij met telefoontjes, merk ik, van mijn eigen vriendinnen en van vrienden van mijn moeder. En vriendinnen die willen wandelen. Interessante bevinding, want ik dacht altijd dat je je vrienden niet moest storen bij zo’n verlies.
Maar als alles verder geregeld is en je wacht op de uitvaart, is iedere dag stil en vreemd.
Het hielp dat Flap er was en me iedere dag mee uit wandelen nam, of een drankje drinken, of uit luchen, of naar de Albert Heijn. Maar hij is een nachtje op reis voor zijn werk. Wat ik helemaal prima vond, maar ik mis hem een beetje.
Ik heb wel een vakantie geboekt net, voor de zomer. Ik was aan het afwachten, maar dat hoeft niet meer.
Het is een soort niemandsland, tussen nu en de uitvaart. Niks en nergens.
70/1000
- Zo verwijder je al je Facebookberichten en opmerkingen (en meer) - 19 april 2025
- Wat blogs leuk maakt - 18 april 2025
- Waarom je blogtitels beter moeten en ook waarom haast geen goed idee is - 15 april 2025
Geef een reactie