Ik liep met mijn nieuwe OV chipcard in mijn jaszak. Ik heb daar ook mijn telefoon, in die jaszak.
Ik was al uitgecheckt. Al 10 minuten geleden. Ik was onderweg naar kantoor en aan het bellen met mijn moeder. Met mijn chipcard in mijn jaszak.
Ik dacht nog: ik moet hem in mijn portemonnee doen. (De ervaring leert dat dat de enige manier is om iets niet kwijt te raken.)
Maar dat deed ik niet. Ik deed wel, heel handig, de rits van mijn jaszak dicht. Kon ik hem niet kwijtraken.
Slim he?
Vond ik zelf ook. Het was om te compenseren voor het feit dat ik hem niet in mijn portemonnee deed. (welkom in het hoofd van Elja!)
Maar ja. Toen deed ik, vlak voor kantoor de rits open en mijn telefoon er in en toen weer er uit (of zo. dit is hindsight).
Enfin. Toen ik van kantoor wegging vanmiddag, en mijn hand in mijn zak deed om te checken of daar mijn chipcard zat, was hij weg.
Rugzak twee keer leeggehaald, terug naar kantoor, looproute terugewandeld met mijn eetdate Kirsten. Niets. (heb je vaak geluk met dingen die je kwijt bent, vroeg Kirsten, krijg je ze vaak weer terug? En ik zei ‘ja!’. )
We gingen eten en hoewel ik natuurlijk blij – nee: verguld! elated! – was dat we een selfiestickportret gingen maken (mijn eerste) baalde ik van die chipcard. Het was zo’n projectje op de lange lijst van terug-in-Nederland-projecten waarvan ik nogal blij was dat ik het had afgerond, eerlijk gezegd.
Toen belde collega Maaike. Ze had mijn chipcard. Jeroen was de Eerlijke Vinder. Hij vond hem op de stoep voor kantoor, typte mijn naam in Google, zag mijn Twitter account (of tweette hij @frankwatching? weet ik niet precies), ontdekte dat ik voor Frankwatching werkte en wist waar ons kantoor was. En bracht hem terug.
@jeroentraa Oh jee! @Elja1op1 Wat fijn dat je het naar ons kantoor hebt gebracht, veel dank! ^Tineke
— Frankwatching (@Frankwatching) February 24, 2015
Yayyyyyy!
De Twitterverse rules! En de Googleverse. En: aardige mensen zoals Jeroen en mijn collega’s.
En een dosis kwijtrakersgeluk. Yayyy!
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Hoe zou het nou toch komen dat ik meteen aan een voorval op de basisschool moest denken. Ik was met vriendjes aan het voetballen in het park toen ik ineens merkte dat een van mijn hoorapparaten weg was. D.w.z. het oorstukje zat nog in mijn oor, maar het slangetje was gebroken en het toestel foetsie. Iedereen geroepen, met z’n allen zoeken en gelukkig vond iemand het apparaatje en werkte het ook nog…
Dat is mazzelen!!
Dit soort dingen vind ik altijd zo leuk om te lezen! Fijn dat er nog eerlijke vinders zijn en fijn dat mensen online heel erg makkelijk op te sporen zijn. Gelukkig heb je je chipkaart weer terug. 🙂
Ja! Yayyyyy!!! Ik was behoorlijk blij. En erg opgelucht!
Ik heb mijn ov kaart ook altijd in mijn zak. Dat belooft niet veel goeds… Al reis ik sinds ik gestopt ben met mijn studie minder, dus dat verkleint de kansen weer 🙂
Gevaarlijk, gevaarlijk! 🙂