Ik zat vandaag na te denken over authentiek zijn. ‘Jezelf blijven’. Het lijkt zo makkelijk, althans, ik dacht dat het makkelijk was. Maar de laatste tijd twijfel ik een beetje. Nu ik door de ogen van een ander kijk en zie wat hij ziet merk ik dat het helemaal niet zo makkelijk is om nog ‘mezelf’ te blijven.
Het is makkelijk om ‘jezelf’ te blijven als je nooit verandert.
Als je nooit iets anders probeert. Als je omstandigheden altijd hetzelfde blijven (als het goede zijn, gun ik het je van harte. maar in het leven blijft zelden iets hetzelfde he?).
Als je nooit kritiek of feedback krijgt. Nooit aan iets nieuws begint. Nooit nieuwe mensen ontmoet.
Als je alleen je eigen ding doet. Als je niet let op wat anderen zien. Als je geen andere meningen hoort.
Jezelf blijven wordt pas echt moeilijk als de belangen veranderen.
Vooral die van jezelf. Het wordt pas echt moeilijk als mensen andere dingen van je gaan vragen in ruil voor dingen die je graag zou willen bereiken. Als je te maken krijgt met mensen met andere ideeën waarvan je toch iets wilt hebben.
Dan realiseer je je dat ‘jezelf blijven’ niet hoeft te betekenen ‘hetzelfde blijven’. Dat je ook een andere versie van jezelf kunt zijn. Eentje die dingen anders doet, andere dingen leuk vindt zelfs. Het kan. Je kunt veranderen.
Misschien verander je wel in een authentiekere versie van jezelf!
De vraag is: wil je dat?
En weet je zelf eigenlijk wat je bedoelt met ‘jezelf blijven’?
Toen ik afgestudeerd was en een baan kreeg bij een groot bedrijf, toen ik opeens rondliep in een mantelpakje met een mooie tas en een laptop en een mobiele telefoon, toen waren er studievriendinnen die vonden dat ik mezelf niet was.
Ze dachten te weten wie ik was (en ik was het met ze eens): dromerig, lief, idealistisch. Ik zou waarschijnlijk kinderrechter worden of schrijver of poëet. Dat zagen zij althans voor zich. Bleek. Ik had ondertussen al lang de vonk voelen overslaan bij hele andere onderwerpen.
Onze vriendschappen hebben mijn veranderende ‘ik’ niet overleefd. Ik mis die vriendschappen nog steeds. Maar niet genoeg om alleen geaccepteerd te worden op die voorwaarden. Op voorwaarde van een ‘jezelf zijn’ dat ik niet meer herken.
Want hoewel ik aan het begin misschien een beetje een extreme versie van mijn nieuwe zelf was (ik was nogal vol van mijn nieuwe mantelpakjes en mijn nieuwe salaris) (OK: en van die MOBIELE TELEFOON!!! dat was echt een big deal, zo’n Nokia van de zaak!), bleek ik het toch echt helemaal te zijn, in die zakenwereld. Business. Commercie. Marketing.
Ik herkende mezelf niet in het beeld dat zij van mij hadden. En zij herkenden mij ook niet meer in wat ze voor zich zagen. Ik ging inzien dat ik misschien helemaal niet zo mezelf was geweest als we allemaal dachten.
Wat is ‘jezelf zijn’? En wie bepaalt dat?
Misschien is wat jij ‘jezelf’ noemt in mijn definitie helemaal niet authentiek. (soms kom je mensen tegen die heel anders overkomen dan het beeld dat ze actief van zichzelf proberen te schetsen).
Misschien denk je maar dat je zo bent. Misschien heb je het mis!
MISSCHIEN BEN IK DIT NIET!
Haha.
Misschien ook wel. Of misschien weten noch jij noch ik wie ik ben.
Misschien ben ik bij en voor iedereen iets anders.
Jezelf zijn is niet makkelijk. Maar je hoeft niet altijd diezelf te blijven.
[Jaaaa mensen. Gaf vandaag een training. Is altijd intensief. Zoals ik probeer mijn cursisten aan het denken te zetten tijdens een training, zo doen zij hetzelfde voor mij!]
PS De foto werd genomen door mijn zoontje. Ik-door-de-ogen-van-T. Misschien heeft hij de echte versie te pakken…
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
Je zet mij ook aan het denken, haha!
!! 🙂
In mijn vakgebied zeggen we altijd dat de context de toegeschreven indentiteiten bepalen (jaaaa , altijd in meervoud, je hebt of iets heeft niet maar één identiteit). Dus je kunt jezelf zijn thuis bij geliefden en familie en die identiteit zal gedeeltelijk overlap hebben met bv de identiteit die je hebt op je werk, of op de sportclub, of met je vriendinnen, of op je blog etc etc, maar dat er steeds een verschil is, dat ook nog eens flucteeert in de tijd. Er is dus niet een vaststaande identiteit en je kunt jezelf ook geen identiteit toewijzen. Alleen anderen kunnen jou een identiteit toeschrijven…. Misschien heb je hier wat aan in deze mijmeringen.
Ik vind het prachtig Aleid! Dus je bent nooit en bij niemand 1 persoon?
kort door de bocht: ja.
Check.
🙂 jezelf kwijt geraakt zijn en dan weer je (nieuwe) zelf worden, pffff valt niet mee. Zelfkennis en trouw blijven aan jezelf ongeacht meningen en omstandigheden vind ik best pittig
Ik ook Nicolien. En het grappige is: het blijft altijd lastig, hoe oud je ook bent!