Ik zat een beetje door mijn Instagram feed te swipen, zoals men pleegt te doen op een vrijdagavond. En ik dacht alleen maar: pfff. Het is net Facebook geworden.
Het draait niet om het plezieren van anderen. Het draait om het plezieren van jezelf zonder aandacht voor wat de impact is op de ander.
Het is moeilijk om foto na foto te zien en niet te denken:
- zo’n tuin heb ik niet
- zo’n reis maak ik niet
- zo’n klant betaalt mij niet
- zo’n event vraagt mij niet
- zo’n werksfeer ken ik niet
- zo’n gerecht eet ik niet
- zo’n gezelschap mag ik niet
Op het jeugdjournaal vandaag was een item over hoe ongelukkig kinderen worden van Facebook en Instagram. Ik luisterde op de achtergrond met mijn kinderen mee.
En ik dacht: voor volwassenen is het ook niet altijd even goed.
UPDATE: ik kwam de volgende ochtend dit artikel tegen: Hoe geraken we af van onze perfectiedrang? Het ligt niet zo zeer aan social media, zegt dat artikel, maar aan onze culturele waarden en waar we die waarden door laten beïnvloeden (de media!).
- Kan AI mijn blog voor mij schrijven? - 23 november 2022
- Waarom Mastodon niet het nieuwe Twitter is - 16 november 2022
- Twitter onder Musk: ga je voor een alternatief of niet? Advies voor bedrijfsaccounts op Twitter - 10 november 2022
Geef een antwoord