Mijn zoontje van 6 is op vakantie gegrepen door kerken, Jezus en Maria. Hij neemt alles in zich op. En hij beschrijft wat hij vindt, voelt en ziet op zijn eigen manier. Belangrijker: hij trekt zijn eigen conclusies.
Ik geef toe: het is een genot om mee te mogen kijken in zijn hoofd. In zijn hart.
Soms moeten we even bijsturen, als hij iets verkeerd begrepen heeft, iets dat hem bang kan maken. Maar over het algemeen laten we hem zijn eigen visie op de wereld en het hiernamaals bouwen. We zijn zelf niet kerkelijk of religieus. Dus hij heeft alle ruimte om te ontdekken waar hij in gelooft.
Hij lijkt vooral bezig te zijn met de verhalen die de kerk biedt en met spiritualiteit. Maar misschien is het ook de rust? De sfeer? En natuurlijk de verbinding met de dood.
De dood is al heel lang een fascinatie van hem. Hij reed in Istanbul iedere schooldag tot zijn grote vreugde langs een begraafplaats. Halloween is zijn ding. Net als de film over Frankenweenie. En we praten regelmatig over Oude Opa, die dood is.
We weten niet waar hij het allemaal vandaan haalt. Het zit in hem.
Hij voelt zich aangetrokken tot verhalen en mysterie, denk ik.
Deze zomer begon hij te refereren aan ‘het spook dat in je zit’. Ik denk dat hij ‘de ziel’ bedoelt. Geen idee waar hij vandaan haalt. Maar ik denk dat hij als 6-jarige meer begrijpt dan ik.
- Ik zoek een woord - 16 januari 2021
- De schandelijke kerstvakantie - 2 januari 2021
- De momenten van 2020 - 24 december 2020
Geef een reactie