Waarom je voet niet op het pedaal hoeft bij rood licht

Ik heb een aantal grote projecten in de pipeline zitten. Ze gaan hartstikke voorspoedig. Het ziet er naar uit dat alle projecten succesvol gaan worden. Het is alleen nog een kwestie van de laatste fase, de laatste details. Dan kunnen we los. Dan gaat het beginnen.

Ik ben geen geduldig mens. En al helemaal geen geduldige ondernemer. Maar misschien passen die termen ook niet bij elkaar, ‘geduld’ en ‘ondernemer’?

Het is net alsof ik voor een rood stoplicht sta.

Je wacht maar en je wacht maar, je hebt alles gedaan dat je kunt doen tot je het gaspedaal kunt indrukken. Je voet op het pedaal, je oog op het stoplicht, je hand op de versnellingspook. Klaar om te gaan. 

Je bent in een soort van opperste concentratie. Je weet dat je, zodra het licht op groen gaat, je best moet gaan doen. Goed opletten. Gas geven, schakelen, inhalen, remmen, de weg vinden, linksaf, rechtsaf, parkeren. Goed opletten op je medeweggebruikers. Zorgen dat je de plek van bestemming haalt. Je weet hoe het moet, je weet wat je ongeveer kunt verwachten (behalve als je in Istanbul woont zoals ik…!).

Toen ik in de sales zat, reed ik iedere dag in mijn gloednieuwe Alfa 147 tussen Den Haag en Utrecht heen en weer. Voor ieder stoplicht waar ik stil moest staan, had ik mijn voet op het gaspedaal. Omdat het zo’n lekkere scheurbak was. Het werd een sport om als snelste weg te zijn bij het stoplicht. Tot grote irritatie van heel wat andere weggebruikers die zo’n blonde jonge vrouw in zo’n gloednieuwe blitse Alfa als een persoonlijke belediging leken te zien.

Het had ook iets agressiefs, toegegeven. Ik zat slecht in mijn vel, had het moeilijk op mijn werk. Naarmate ik dichter bij Utrecht kwam werd ik ongelukkiger en bozer. Ging het pantser aan. En hoe gepantserder ik was, hoe harder ik reed.

Dat zul je me nu niet meer zien doen. Drie kinderzitjes achter in de auto doet dat met je.

Maar goed. Op een dag werd ik boventallig verklaard (niet leuk!), besloot ik vervolgens om de regeling niet af te wachten maar zelf te vertrekken (dat voelde oed), en moest ik de auto inleveren. Ik had het eventjes heel moeilijk.

Ik ben daarna weer gelukkig geworden. Zonder auto. En ik haal niet meer van die stunts uit bij het stoplicht. En ik rijd in een hele mooie auto tegenwoordig, maar die is niet van mij dus ik kan er niet echt credit voor nemen. En ik vind rijden in Istanbul doodeng, dus ik doe het rustig aan.

Zo moet het eigenlijk ook met die projecten. NIET de voet op het gaspedaal voordat het uberhaupt op oranje staat. Maar opletten, klaar zijn, en vol gas zodra het oranje licht gaat knipperen….!

Afbeelding: flickr.

• About
• Latest Posts

Elja elders:

Elja Daae

Elja is spreker, trainer en adviseur op het gebied van social media. Elja is de auteur van het boek over effectievere social media: 'Super social'. Meer lezen? Abonneer je op haar nieuwsbrief over marketing, social media en ondernemersschap. Iedere 2e vrijdag in je inbox!

Elja elders:

Latest posts by Elja Daae (see all)

• Mijn woord van het jaar 2020 (of is WOTY onzin?) - 7 december 2019
• Het begin van de twijfel - 4 december 2019
• Waarom gratis werken geen probleem is (behalve dan om die ene reden) - 2 december 2019