In tegenstelling tot wat mensen misschien van mij verwachten, ben ik helemaal niet acontuurlijk ingesteld. Een moment van totale paniek overviel mij dan ook zojuist, in de rij voor de douane op het vliegveld van Istanbul.
Waar denk ik dan aan?
Aan aardbevingen. Dat ik de taal niet spreek. Hoe het voor de kinderen zal zijn. En of ik wel een betrouwbare internetverbinding kan krijgen – oftewel, kan blijven werken.
Mijn ervaring leert 😉 dat dat gewoon uitingen van stress zijn, dat focussen op de enge, vervelende, gevaarlijke aspecten.
Jaja, jongens en meisjes, zo gaat dat met ons expats. Althans, ik neem aan dat het niet alleen voor mij geldt. Misschien heb ik het mis.
Dat zetten ze er niet bij, in de blije expat-zijn-is-een-avontuur-adviezen (magazines, boeken, blogs, netwerkclubs).
Daar zouden ze nou eens een boek over moeten schrijven. “Het Begin”. Ondertitel: Alle Begin Is Moeilijk.
Ach. Het geldt niet alleen voor mij met mijn expatbegin. Ook voor nieuwe banen, kinderen krijgen, nieuwe relaties, nieuwe ondernemingen.
Elke dag is een nieuw begin, vol onontgonnen gebied, toch? Soms vrijwillig, en soms niet. Hopelijk blijft het leven een avontuur vol nieuwe ontdekkingen.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Steven Gort zegt
Ik wens jou / jullie het allerbeste toe daar. Mooi land. Vast. Mooie mensen. Vast en zeker!
Heel veel succes!
Peter Pellenaars zegt
Het is als het zetten van een stap in een onontgonnen gebied (althans voor jou dan), en dat voelt altijd vreemd aan. De een vindt dat fijn, de ander heeft daar tijd voor nodig met alle bijkomende niet te vermijden gevoelens.
Succes met het exploreren van de nieuwe omgeving 🙂