Heb je cultuurschok? vroeg F. me vandaag.
Hij vroeg het een beetje als iemand die zich afvraagt wat hij nou precies ziet. Zo van: is dit nou de beroemde bijna-uitgestorven middeleeuwse drietonige vijfvoetige draaksalamander hier in het gras voor mijn voeten?
Hij heeft er zelf (nog) geen last van, geloof ik. Nog te weinig hier geweest.
Ik heb inderdaad Cultuurschok. Niet zo zeer vanwege de cultuur. Maar meer vanwege het gevoel van vervreemding en ontheemding. Een gevoel van: waarheen? Waarvoor? En nu?
Geen lolletje. Het nestelt zich in je maag en je spieren. Je wordt er moe van. En je hebt moeite om vrolijk te blijven. Een beetje die grijze wolk boven je hoofd.
Ik was er voor gewaarschuwd. Sterker nog, ik heb anderen er wel eens voor gewaarschuwd. Zelfs hier op dit blog. Maar toch herkende ik het niet.
Ik wist niet waar het aan lag, dat gevoel. Alles gaat goed, alles is leuk, alles is OK. Dus waarom dat gevoel?
Maar F. heeft gelijk.
Volgens mij is de oplossing om gewoon lief te zijn voor jezelf, rustig aan te doen, veel chocolade te eten en veel te slapen. Allemaal vrij onhaalbare zaken maar wie weet. Volgende week fotocursus in het Rijksmuseum en de week daarna 5 dagen fotograferen in Istanboel = lief zijn voor jezelf…!
PS de foto leek me toepasselijk. Een doe-het-zelf-hondenwassalon? Hoe kom je er op? Of eigenlijk toch niet zo gek? Wat is eigenlijk gek? Zie daar het gevoel van cultuurschok.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
Chocolade eten is best haalbaar, toch? Hang in there…..
Yes. Ijs ook. !
ik probeer me er iets bij voor te stellen, en dan kom ik op het volgende: zou het er mee te maken hebben dat je als expat een soort voortdurende staat van aanpas-stress hebt, omdat je weet dat je overal maar tijdelijk bent? En dat nu dat stuk weg valt, en dat heel onwennig is? Soort ongeloof ook, die voortdurende waakzame energie die niet meer nodig is? Misschien zit ik er wel helemaal naast hoor. Probeer deze eens uit: http://jacobjanvoerman.nl/het-is-al-goed/
Oh ja! Mooi stuk is dat toch. Ik weet niet precies wat het is. Het is denk ik een combinatie van wat jij beschrijft, van het ophemelen van het thuiskomen en de desillusie die er op volgt, het doen van een stap terug financieel, het moeten zoeken naar een modus in je oude leven met familie en vrienden, het verlangen naar de opwinding en het ‘bijzonder zijn’, het opnieuw moeten wortelen… alles tegelijk…