Ik ben een paar dagen geleden samen met mijn echtgenoot een project begonnen dat ons leven moet veranderen en dat van onze kinderen ook. En, onbescheiden gezegd, ook dat van de jouwe, mocht je ze hebben. Maar poe. Het is niet makkelijk vol te houden.
Ik ben heel goed in dingen volhouden, toevallig.
Ik ben wat je noemt een doorzetter. Van de havo naar de mavo, van de mavo naar de havo, naar het VWO-in-1-jaar en naar de universiteit, hop. Mij krijg je niet.
Ik stuur iedere week een nieuwsbrief, ik bouw aan alweer een bedrijf, ik blog vrijwel iedere dag. Ik begon precies een jaar geleden met zwemmen en heb dat een jaar lang volgehouden zonder enige moeite (anders was het veel knapper natuurlijk).
Ik ben met succes diëten gevolgd, ben ooit gestopt met suiker in mijn thee en koffie.
Echt. Ik kan dingen volhouden.
Echt echt echt.
Maar mijn huidige uitdaging – het zoveel mogelijk weren van dierlijke producten uit onze voeding – dat is toch wel een stapje groter. Groter en moeilijker. Ook al omdat ik er anderen voor nodig heb. En omdat het zo weinig sociaal geaccepteerd is. Laten we wel wezen: onze Westerse keuken draait volledig om zuivel, vlees en eieren. Consequenties be damned. Fuck het milieu. Fuck de wereld. Na ons de zondvloed.
Voorbeeldje: mijn lokale AH heeft tegenwoordig een speciale counter met uit de VS overgevlogen ‘corn fed beef’. Milieu-en mens-onvriendelijker kan het bijna niet.
Ook kijk ik al bijna een week verdrietig en verbaasd naar mijn collectie kookboeken, een collectie die ik de afgelopen twintig jaar heb opgebouwd. Ik kan ze eigenlijk wel weggooien. Ik geloof niet dat ik er ooit nog veel aan zal hebben. Nigella, Jamie … alles draait om dierlijke producten.
Ik heb ook al meerdere malen naar de salamiworst en de Franse kaasjes in onze koelkast gekeken. Een week geleden dacht ik nog dat ik die op ging eten, tenslotte.
Zucht. Volhouden.
Het is een beetje zoals met dat Zwarte Piet-gedoe: alsof je ogen opeens opengaan en je erachter komt dat ofwel JIJ gek bent of DE REST VAN DE WERELD (niet lullig bedoeld).
Zucht.
Tegelijkertijd realiseer ik me maar al te goed dat ik niet op dit idee ben gekomen in een vacuüm. Dat ik onderdeel ben van een trend die al lang aan de gang is, waar de voorhoede al 20 jaar mee bezig is, of 40. En waar het simpele feit van mijn eigen omslag een teken is dat de trend heel groot begint te worden, dat het een beweging is.
Kan ook niet anders.
De korte termijn is voorbij.
Gelukkig vind je af en toe nog eens een politicus die zich dat realiseert. Mijn stem krijgen ze.
- Ongeluk - 8 juni 2023
- Yogamatje - 20 mei 2023
- Aiiiiiiiiiii - 11 mei 2023
Wij zijn sinds kort ook vegan gegaan. En ik kan je dit kookboek alleen maar aanraden: Isa does it. We hebben het zelf cadeau gekregen en tot nu toe is alles wat we gemaakt hebben heerlijk. Wel in het Engels, dus misschien moet er wat vertaalwerk aan te pas komen …
(ter referentie: https://www.amazon.com/Isa-Does-Amazingly-Delicious-Recipes/dp/0316221902/ref=sr_1_1?ie=UTF8&qid=1483486145&sr=8-1&keywords=isa+does+it+vegan+cookbook)
Jeetje dat ziet er erg goed uit … ik ga het ook bestellen! Dank voor de tip! Het is wel een avontuur, dat vegan…ik geloof niet dat ik mezelf ooit 100% vegan zal kunnen noemen naar het geeft het beste aan wat we aan het proberen zijn.
Als parttime vegetariër zou volledig vega mij wel lukken, maar vegan..? Een uitdaging!
Wij aten ook al niet zo heel veel vlees meer. Maar wel heeeeeeel veel kaas en eieren. Dus het is een uitdaging. Of we het helemaal gaan redden weet ik niet maar we doen een serieuze poging!