Vandaag een fantastische dag gehad. Ik volg een workshop fotografie van een documentaire fotograaf, Thatcher Cook. Hij fotografeert over de hele wereld mensen in opdracht van NGO’s (non-governmental organisations).
Prachtige foto’s maakt hij. Sommige foto’s uit zijn portfolio blijk ik te kennen, volgens mij uit een kalender. Ongelofelijk, eigenlijk, dat iemand foto’s maakt die in de hele Westerse wereld bekend zijn.
Waar gaat het om?
Ik ging de workshop in met de verwachting dat hij zou vertellen wat allemaal wel en niet moest doen, als topfotograaf. Er waren ook mensen die bij iedere foto wilden weten welke instellingen hij gebruikt had, bijvoorbeeld. Maar daar gaat het helemaal niet om, zegt hij. Waar het om gaat als je een foto maakt is de vraag wat je wil overbrengen. En dat begint bij wat je voelt. Niet bij wat je denkt dat mensen willen zien. In andere woorden, hoe kun je de emotie die de sfeer in je oproept, overbrengen?
Wat is het verhaal op de foto?
Opeens realiseerde ik me dat dat het geheim is van goede foto’s. Ze vertellen een verhaal. Toen we in Hongarije woonden, hebben we een foto gekocht, op een tentoonstelling van een vriendin. Het is een zwart-wit foto, genomen vanaf het park op de heuvel waar wij woonden. Je kijkt tussen de bomen door naar beneden naar de donau, zoals wij ook konden als we in een hoek van ons ons woonkamerraam gingen staan.
Er zitten geen bladeren aan de bomen, en tweederde van de foto bestaat uit de kale takken. Het gekke is dat een paar grote takken aan de linkerkant niet helemaal scherp zijn. Ze bewegen.
Heel vaak heb ik me al afgevraagd waarom ik nou verliefd ben geworden op een schijnbaar imperfecte foto. Moeten foto’s niet juist perfect zijn? Een perfecte compositie hebben? Scherp zijn? Dat soort dingen.
Maar vandaag leerde ik: nee.
Net als bij bloggen, is het nastreven van perfectie bij fotografie niet de manier om perfectie te bereiken. Je kunt wel plannen, en proberen om de omstandigheden te optimaliseren. Je kunt zorgen dat het frame in orde is. Maar sommige dingen moet je gewoon laten gaan. Go with the flow.
Perfectie zit in de imperfectie.
Want de beste foto’s geven een emotie weer en roepen die op. En emoties zijn per definitie niet perfect.
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
dat lijkt echt op bloggen.
mijn mooiste blogs ontstaan op die manier.
(niet de meest gelezen blogs, dat dan weer niet. wel de blogs die voor mij er het meeste toe doen. en waar ik de dierbaarste reacties op krijg)
Wanneer een blog (net als een foto) de juiste emotie weet op te roepen bij de lezer welke jij voor ogen had, dan is de blog in mijn ogen perfect.
Ja, als ik dit zo lees, Ja! Want perfectie bestaat immers niet. Iets kan altijd beter. Waarom dan niet je gevoel achter na gaan. Go with the flow.
Wat heerlijk, ik hoopte al dat jij wél genoeg puf zou hebben om wat op te schrijven.
Ik ben veel te moe nu, maar wel heel tevreden. Fijn verwoord! En wat een heerlijke man om van te leren in de meest gemakkelijke zin van het woord.
Ik heb een mini samenvatting neergezet en jouw verhaal maakt het compleet dus ik ga een linkje bijvoegen en dan slapen. Tot morgen.
http://caroliengeurtsen.nl/storytelling-de-samenvatting-a-lovely-day/