Ik had zondag een leuke fotocursus bij het Rijksmuseum. We gingen eerst kijken naar de schilderijen van Rembrandt, hoe hij licht gebruikt, en mochten vervolgens zelf foto’s maken in een studio met flitser en alles er op en er aan.
Als snel bleek dat ik de enige was die haar camera niet kende.
Ik weet na al die jaren nog steeds niets van sluitertijd en diafragma. En wat ISO is. Ik kom er altijd wel uit met mijn camera op een vaste setting, ik vogel wat met de knopjes, het gaat altijd goed.
(Nou ja, goed: dat is een relatief begrip. Het gaat goed in die zin dat ik het meestal prima vind, zowel hoe ik het doe als het resultaat.)
Ik weet dat het erg is maar ik ben er bijna trots op, op mijn amateurisme. Niet goed, niet goed, ik weet het.
De meeste mensen die deelnamen hadden veel professionelere camera’s dan ik. En betere lenzen.
Ze wisten niet dat fotograferen voor mij meer om het proces gaat dan het resultaat. Er zijn, bezig zijn,
het werkwoord fotograferen.
Het geeft me flow, het is een creatieve energie waar ik blij van word. En als de foto’s dan ook nog mooi zijn is dat helemaal geweldig. Ik haal er veel lol uit, uit mijn foto’s, ook al ben ik van 99% van die foto’s de enige die ze ziet.
Maar ja, dat weten mijn medecursisten niet. Noch weten ze of mijn foto’s iets voorstellen in hun ogen, want ze kennen ze niet. Mogelijk zou het ze nog verbazen. Maar mogelijk ook niet.
Veel mensen zoeken toch naar de technisch perfecte foto en ook daar scoor ik niet. De best beoordeelde foto van mijn eerste workshop was een mislukte die ik eigenlijk weg wilde gooien:
Sommige mensen waren heel verbaasd dat het niet mijn eerste cursus was.
Dat begrijp ik wel.
Maar ik voelde me toch een beetje gekwetst.
Vooral door de vraag wat voor docent dat dat dan kon zijn, die me geen technische instellingen bij had gebracht?
Nou: een docent die precies bij me past.
Los van het feit dat ik een ben van velen en de cursus maar een dag duurt, past hij bij me omdat hij me inspireert.
Een docent die studenten (stimu-) leert om te zoeken naar mood. Naar het verhaal.
Die studenten leert om hun eigen lijn te volgen, hun eigen oog, hun eigen verhaal. Hun eigen portfolio.
Die ze zelfvertrouwen geeft en het speciale ziet aan iedere student, of ze nou schieten met de duurste camera’s of met hun iPhone.
(zijn naam is Thatcher, je vindt hem hier)
Perfect match.
Vrijdag vertrek ik weer naar Istanboel, voor mijn derde fotocursus met Thatcher. Dit keer ga ik langer. Vier dagen in plaats van 1.
Ik hoop dat ik niet tekortschiet. Ik ben wel vaker zenuwachtig geweest, voor die cursus.
Ik hoop dat ik kan blijven fotograferen als een amateur.
Als het fotograferen maar een werkwoord blijft.
PS Dat zelfportret van Rembrandt is heel klein! Wist je dat? Gek he?
PS2 Wat dat Rembrandtlicht betreft: het kwam vaak van linksachter. Handig om te weten? 😉
- 50 worden: het alternatief is minder - 11 augustus 2024
- Vakantie - 1 augustus 2024
- Achieve more - 25 mei 2024
wat heerlijk dat je weer met Thatcher gaat werken, buitengewoon heerlijk wil ik eigenlijke zeggen, en mij kennende, heel blij dat ik er niet bij was, de fotocursus, (al had ik jou wel willen zien natuurlijk ;-)) Ik trek dat soort environments niet zo goed meer, heb er geen zin in om door die innerlijke lenzen bekeken te worden. Zo heb ik ook besloten om niet naar de foto academie te willen om ongeveer dezelfde reden, ik wil niet afleren hoe ik fotografeer, het enorme plezier wat ik er aan beleef, mezelf geen geweld aan doen zijn in/met die demanding tone, dan maar minder perfect in de ogen van de hotshots in the metier (in de ogen van die anderen in the same mainframe of the metier. hokjesdenkers)
Wish I could come with you to Istanbul though, maar dat had je al geraden denk ik. – (ik heb nog een open ticket, denkt ze gelijk ;-)) Nah, dat gaat niet lukken deze keer.
Give him my love and have a great time!
en Groetjes aan de eventuele andere bekenden 😉
xxCarolien
Hoi Caro, ja ik moet ook telkens aan je denken en je cameraatje en je smart phone foto’s en hoe leuk die waren geworden en hoe ik zo zenuwachtig ik werd van die dames met al hun professionaliteit. Ik had hetzelfde gevoel weer inderdaad. Dat lag aan mij, niet aan de anderen. Ik ben ook bang mijn authenticiteit te verliezen. Zo’n soort cursus is toch niets voor mij … :)) Ik geeft je groten door aan T.!
Wat leuk dat je weer een fotografeercursus bij hem gaat doen!
Ik weet hoe enthousiast je over hem bent!
En jij…sterkte!! Rustig herstellen!!!