Het is een beetje een hectische periode in huize Daae (eigenlijk huize Flapper…als je officieel wilt doen). Een verhuizing naar de andere kant van de Oceaan, met tussendoor twee tijdelijke adressen. Terwijl je bezig bent met je werk, nieuwe plannen, etc. Het leidt tot stress en vermoeidheid, onder andere.
Een berg van een verhuizing (of was)
Zo leidde het er vandaag toe dat ik constateerde dat de schone was er bij in was geschoten. Er is wel schone was, dat wel. Het ligt alleen niet in de kasten, waar je het wel graag zou zien als je ‘sochtends in de haast ondergoed zoekt voor je kinderen. De was ligt op een enorme berg boven op de logeerkamer.
Gek genoeg wordt die berg niet vanzelf kleiner. Alleen maar groter. En hoe groter, hoe minder ik het zie zitten om te beginnen aan het opvouwen en in de kast leggen.
Het zelfde geldt eigenlijk voor de verhuizing. Er is zoveel te doen, zoveel om aan te denken. Adreswijzigingen. Tijdelijke adreswijzigingen. Post-doorstuur-gedoe. Dingen opzeggen, dingen uitzoeken, dingen opruimen, dingen weggooien, dingen weggeven. En voordat je dat kunt doen moet je nog uitzoeken aan wie je het dan kan geven, en waar je het dan kunt weggooien. De ene actie leidt tot de andere.
Alles is een project
Eigenlijk, zat ik te denken toen ik toch maar een paar kleren begon op te vouwen, zijn het allemaal projecten. En eigenlijk is het probleem altijd hetzelfde: omdat het een figuurlijke berg is (of een letterlijke, in het geval van de was op het logeerbed) weet je niet waar je moet beginnen. Hij lijkt onneembaar, die hobbel, onklimbaar. Laat staan dat je eroverheen kunt kijken naar de mooie dingen die je wachten aan de andere kant!
[even terzijde, als je niet weet waar je het voor doet en je niet kunt voorstellen wat je er aan zult hebben, is het al helemaal niet te doen, merk ik. ik probeer me het eindresultaat voor te stellen, dat helpt. de was in de kast, het huis een stuk leger zonder alle troep, etc.]
Toch komt het, zoals heel vaak in mijn ervaring, neer op: gewoon doen. Gewoon beginnen. Gewoon de eerste stap zetten. Gewoon gaan zitten, en wat kleren gaan vouwen. Als je lakens en broeken vouwen niet leuk vindt (…) dan begin je gewoon bij de babykleertjes. Of de t-shirts van de jongens. Of de theedoeken.
Vandaag heb ik nog een ander als-een-berg-klusje aangepakt: de garage. Tussen de kerstboom (jawel) en de verpakkingen van alles wat wij en de vorige bewoners de afgelopen 6 jaar hebben aangeschaft zag ik niet meer wat er nou wel en niet mee moest met de verhuizing. Plus de honderden spinnen die de garage tot hun nieuwe thuis hadden gebombardeerd. Brrr. Het zat me al weken dwars, eigenlijk. Overzicht is essentieel voor een relaxte verhuizing, is mijn ervaring.
In een uurtje was het gedaan. Spullen die weg moeten aan de ene kant. Spullen die mee moeten aan de andere. Bezem er door, en klaar.
Doelen, rollen, acties, en de eerste stap
Volgens het systeem van Pepe, definieer je rollen, en stel je per jaar, per maand en per week vast wat je die week per rol wilt doen. Daar had dus op kunnen staan voor mij: garage opruimen.
Het is me alleen moeilijker gevallen dan ik dacht, die actiepunten per rol. Niet alleen om te definieren wat ik wil doen die week. Ook om het vol te houden. En om te weten of alles op de lijst mag. Het halen van strandabonnementen (nodig om toegang tot mijn lokale Lake Michigan strand te krijgen), bijvoorbeeld. Is dat niet een beetje nutteloos? Wat draagt dat nou bij aan de rol? Misschien aan de rol Gezin?
Nou goed. De garage is leeg, en voor deze week staat er op mijn lijstje: uitzoeken hoe we alle troep bij de gemeentelijke reiniging krijgen. De was is maar voor een kwart gevouwen, maar dat gaat goed komen.
Voor de komende week heb ik nu eindelijk toch opgeschreven wat ik deze week wil bereiken. Nu moet ik nog wel inplannen wanneer ik dat dan ga doen allemaal – dat is essentieel volgens Pepe, inplannen van die geplande To Do’s -. Maar de start is er.
Een project begint met de eerste stap, toch? Net als een verhuizing, een nieuw bedrijf, je huis verkopen, het zoeken van een nieuwe baan, voor jezelf beginnen, je zolder opruimen, of je administratie eindelijk doen. Ik weet niet welke bergen jij voor je ziet. Maar ik denk dat je ze kunt beklimmen (of gewoon afbreken) door gewoon ergens te beginnen.
PS
De foto naast de inleiding is van de week genomen. Een paar weken geleden begon een moeder roodborst (die zijn hier veel groter en heel anders dan bij ons maar heten het zelfde) een nestje te bouwen op onze veranda. Van de week zat telg nummer twee eindeloos te dralen bovenop het nest. Kennelijk was het tijd om het nest te verlaten, maar hij zag het niet zitten.
Joshua zag hem naar beneden springen/vliegen. Vervolgens zat hij nog uren op de veranda, in een hoekje. Ik dacht eigenlijk dat er iets mis was! Maar wat blijkt: het is gewoon de natuur. Je moet als vogeltje de eerst stap zetten, je vleugels uitslaan. En dan de moed verzamelen voor de tweede.
Later die dag zat hij al op de balustrade, in plaats van op de grond. En de volgende dag was hij weg. Vast zijn broertje achterna, de wijde wereld in.
- Assess yourself - 17 januari 2025
- Loki - 16 januari 2025
- In debat met jezelf - 15 januari 2025
jaja, hier ook begonnen. Een kast per dag…. En nu komen er hopelijk ook nog dozen zodat ik het niet allemaal nog een keertje hoef te zien..En dan nog een lijstje maken wie en wat op te zeggen. Goed punt!
Hier krijg ik energie van 😉
hier gaan we met zijn 3-en vouwen, projektje sneller klaar. als er een begin is gemaakt,….
volgende projekten : de website van voetvise en…… administratie
Ik wil het voor de zomervakantie af!
lieff he zo’n vogeljong!!
Wat knap dat je dan ook nog elke dag kan bloggen. Als ik het te druk heb dan ben ik eigenlijk gestresst om nog een onderwerp te bedenken ^^