Ik dacht gisterochtend: ik ga er lekker op uit met mijn camera. Ik heb het verdiend. Het is tijd dat ik gewoon even NIET achter een computer zit.
Dus ik heb de kinderen de deur uitgewerkt, mijn camera gepakt en ben naar Ortaköy gelopen.
Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan.
Dus toen ik naar hartelust foto’s had genomen en in mijn favoriete plekje (helemaal bovenin de Starbucks Ortaköy) een kopje koffie had gedronken en mijn hele instagramfeed had doorgenomen, toen dacht ik: ik ga *even* langs bij mijn favoriete winkel in Ortaköy Istanbul. Die is namelijk in Ortaköy.
Drie uur later liep ik weer naar buiten. Na 3 uur praten over online marketing en Google en SEO en Instagram en geotagging en Google Maps en Google Plus en natuurlijk: blogs.
Maar vooral over kilims.
Mijn favoriete winkel is namelijk deze.
Tot vandaag wist ik niet eens hoe de winkel heette, eerlijk gezegd. Ik weet alleen hoe je er komt: Bij de Starbucks naar buiten, afhankelijk van welke van de twee uitgangen je neemt twee keer links of een keer links, weer links en dan is het de eerste deur rechts.
Ik ben er ooit terecht gekomen omdat het een van de winkels in Ortaköy is die genoemd wordt in de reisgids 100% Istanboel. Leuk boekje, echte aanrader. Jammer genoeg ben ik de mijne kwijt, anders ging ik er alsnog op uit om alle wandelingen te doen.
Het is een kilimwinkel, een winkel met authentieke Turkse kleden.
Ze hebben ook tapijten, honderden oude tapijten, maar ik ben met name gek op de stapels en stapels oude en nieuwe Anatolische kilims. Kilims zijn van die Turkse kleden, niet zo dik als tapijten, dunner. En als het echte zijn hebben ze geweldige en diverse patronen en kleuren.
Kilims zijn een beetje een mythe voor de Turkijebezoeker. De reden is (is mijn theorie) dat iedereen ze wil hebben, maar niemand weet wat een bepaalde kilim nu echt waard is.
De waarde van een kilim wordt namelijk bepaald door factoren als conditie, patroon, materiaal (zijde, wol, katoen, combinaties), patroon, hoe uniek een kilim is qua patroon en/of kleuren, of de kilim met natuurlijke of met synthetische verf is geverfd en ook hoe oud hij is.
Helaas zijn dat zaken die je als leek niet kunt vaststellen door er naar te kijken.
Dus je kunt je eigenlijk alles laten wijsmaken. En dat probeert men ook.
Iedereen die een kilim wil kopen in Turkije, vraagt zich af hoe je nou weet wat zo’n ding waard is. Omdat we allemaal willen weten of een bepaalde kilim een bepaalde prijs waard is. Maar ja. Dat weet je dus niet echt, als leek.
Vandaag zag ik een kilim, een runner, zo’n lange smalle voor in een gang, van 100 jaar oud. Hij zag er uit als nieuw. Felrood met twee zwarte symbolen halverwege. Geen foutje, geen haakje, geen niks. Helemaal prachtig. Zo’n kilim is dus heel kostbaar. Maar alleen kenners begrijpen die prijs en vinden die kilim dat waard.
Ik ben al heel wat keertjes in die winkel geweest. En ik heb er ook twee kilims gekocht. Goedkopere, nieuwe, die volgens oude Anatolische patronen zijn gemaakt. Gewoon van katoen. Ik vind ze geweldig. Rustiek.
Maar ik na al die bezoekjes weet ik: ik wil ook een oude kilim. Die oude kilims zijn toch wel heel anders hoor. De variëteit is waanzinnig. De patronen. De kleuren. Zo mooi!
Dus vandaag dacht ik, ik ga weer eens kijken bij mijn favoriete shop. En we raakten aan de praat over de nieuwe webwinkel van de kilimwinkel. En over productfotografie. En over Google rankings.
En toen gingen we nog even kilims kijken natuurlijk.
Dat kan ook niet anders, het is een soort schatkist van kilims, bijna een pakhuis. Een heel oud pand met een begane grond met een paar kamers boordevol kilims en op de gang kilims en met een wenteltrap naar een tweede verdieping ook kamers en een gang vol kilims en tapijten en dan ook nog een kelder vol prachtige, van kilims gemaakte kussens.
Man, wat kan een mens daar hebberig van worden.
Maar dat is niet de reden dat ik er langs ga.
Het leukste is, zoals die dingen gaan, de passie van de eigenaresse. Kilim na kilim wordt tevoorschijn getoverd, kilim na kilim wordt uitgelegd wat er bijzonder aan is, wat voor patroon het is, wat voor stijl, waar vandaan, wat voor materiaal, of het natuurlijke of synthetische kleuren zijn en hoe ze dat nou ziet.
Ze neemt altijd de tijd voor je. Ze zet je nooit onder druk. Ze is altijd enthousiast. Ze neemt kilims heel serieus. En ze kan er uren hartstochtelijk over praten.
Het is de beste ochtend uit die ik me voor kan stellen. En reken maar dat ze er nog meer business uit gaat halen, van mij. Ik heb al weer een paar prachtexemplaren gezien…
Ik kan het je van harte aanbevelen, als je op zoek bent naar een kilim.
lindakwakernaat zegt
Sjeeee je lay-out aan het veranderen?
Elja Daae zegt
Ehm…ik heb dit niet opzettelijk gedaan moet ik zeggen dus geen idee waarom de comments nu hier staan… 🙂
lindakwakernaat zegt
Ha mijn oma had dat soort perzen??? Wij niet, 😉
Elja Daae zegt
Is weer hartstikke hip joh! Of misschien ook niet. Geen idee. Maar ik vind het cool!