Ik was een beetje verdrietig, vanochtend.
Maar niets dat een dagje lopen in, leren over en fotograferen van Istanbul niet kan oplossen. 🙂
Dankjewel, Istanbul.
Laatste berichten van Elja Daae (alles zien)
- Blog of column? Over wat je wel en niet mag bloggen van jezelf - 24 maart 2025
- Raar - 23 maart 2025
- Zonder - 22 maart 2025
Mooie foto’s, zou graag istanbul eens bezoeken. Dikke knuffel voor jou!
Lief! Dankjewel!
Mooi en fijn, zeker ook die tweede, extra door het later door jou gegeven commentaar erbij. Fijn dat je zo kunt genieten inen van de door de tijd heen veranderde beleving
Ontroert me
xxc
Lief!
Verdriet laten zijn, vind ik moeilijk. En wandelen is dan het mooiste, heb ik ontdekt.
Ja. Dat is bij mij ook zo. Als ik althans wel iets te kijken heb ondertussen.
Heel vreemd, maar door dat eerste zinnetje ga je de foto’s anders bekijken. Ze krijgen nu iets weemoedigs.
Ik hoop dat je niet meer verdrietig bent.
Hmmm. Grappig dat je dat zegt. Het is wel zo dat Istanbul’s weemoedige kant heel mooi is, vind ik, het is de kant die me het meeste trekt. Het is ook wat je heel duidelijk terug ziet in de beroemdste fotograaf van Turkije, Ara Güler. Dus misschien was het dat? Of misschien was het de invloed van mijn bui… Ik had er nog niet zo naar gekeken maar ik zat net naar de foto’s te kijken en ik vond dat ook. (http://en.wikipedia.org/wiki/Ara_G%C3%BCler).
Een van de mooiste steden die ik mocht bezoeken.
Eens. Erg mooie stad. Zo, ik weet niet, levendig.
Prachtige foto’s! Vooral de tweede, erg mooi.
Dankjewel! Is ook mijn favoriet en ik denk dat die ook favoriet gaat blijven. Het grappige is dat ik vroeger allerlei gevoelens had gehad bij iemand in die kleren maar nu kijk ik er heel anders naar. En deze meneer ging helemaal op in het voeren, hij en ik hadden contact er over, hij was heel kalm maar heel blij met zijn vogels. We vroegen ons samen af waarom de vogels wegbleven toen we dichterbij de kade kwamen. Een klein moment maar nu voor eeuwig vastgelegd!