De afgelopen week was het hier in Turkije vakantie (Offerfeest en vandaag, maandag, de viering van de Stichting van de Republiek). Mooie gelegenheid om de stad eindelijk een beetje te verkennen en dat is aardig gelukt. Met als afsluiting een verkenning van onze directe omgeving. Ik was even met F. onze straat ingewandeld, op zoek naar een kabel voor de televisie.
Lokaal shoppen
We waren al heel lang van plan om naar de grote Praktiker te gaan (de Praxis, zeg maar) alleen is het een heel gedoe met het verkeer in Istanbul en kwam er telkens iets tussen. Aangezien we in een straat wonen die bomvol zit met winkeltjes leek het ons wel leuk om het gewoon om de hoek te proberen. En inderdaad: we konden werkelijkwaar ALLES om de hoek vinden. In hele kleine winkeltjes, althans, dat lijkt zo van buiten. Gordijnrails: winkel 1. Waterpomp voor grote waterflessen: winkel 2. Televisiekabel en verlengsnoeren (ter plekke op maat gemaakt): winkel 3.
Ik durfde al die winkels eerst niet zo goed in, om eerlijk te zijn. Ik voelde me een beetje beschroomd. Een buitenstaander. Maar volledig onterecht. Ook als we elkaars taal niet spreken, doet iedereen zijn best.
Wat een mazzel. Zoals ik al had gelezen, zijn Turken ontzettend behulpzaam. En gehecht aan relaties – blij als je terugkomt en vaste klant wordt. Alles draait om relaties. En dat is heerlijk, vind ik. Gezellig. Opeens wordt onze buurt met die drukke niet-toeristische winkelstraat – d.w.z. niet luxe en glamorous zoals sommige winkelstraten hier – echt ONZE buurt. Met aardige winkeliers die je graag terug zien komen. Die je (vermoed ik) gaan herkennen. Waar je een band mee op kunt bouwen.
Een plek en buurt om je aan te hechten. Iets waar ik, zoals jullie mogelijk hebben begrepen, veel behoefte aan heb.
Samenwerking
En nog iets dat me al opvalt sinds ik hier woon: alles draait om samenwerking. Je ziet dat perfect aan het verkeer. Dat is chaotisch, ongeordend, en levensgevaarlijk. Maar! Als je goed oplet zie je daarnaast heel veel tolerantie, en heel veel samenwerking. Allerlei ongeschreven regels die ertoe leiden dat alles mogelijk is maar over het algemeen toch vaak goed lijkt te gaan. Achteruit over vluchtstrook. Stilstaan midden op een afslagpunt op de snelweg en je zakken met aardappelen en uien, kinderen en schoonmoeder uitladen en overhevelen in een andere auto. Met drie rijen dik op een weg die maar voor 1 of 2 rijen gemaakt lijkt te zijn. Belachelijk smalle en steile weggetjes en bochten nemen die eigenlijk fysiek niet mogelijk lijken.
En het mooiste is nog: niemand wordt boos. Er wordt zelfs nauwelijks getoeterd, of althans, niet uit woede. Meer bij wijze van communicatie: hier kom ik! Taxi nodig? Let op!
Ik zat net op het terras van een lokaal cafe een kopje thee te drinken (nationale drank!) met F. Het is 10 minuten van ons huis en bij een heel druk kruispunt, vlakbij een moskee, en op de hoek van een doodlopend steegje.
Er kwam een taxi aangereden die de steeg in reed en de auto stilzette recht naast ons cafe/grillbarretje om even iets te eten te halen. Er stond al een auto iets verderop in de steeg, en die wilde weg. Je kunt je voorstellen dat dit in andere culturen tot een hoop getoeter etc. zou leiden, toch?
Niets daarvan. Eigenaar van de auto loopt even naar cafe, vertelt taxichauffeur dat hij weg wil, ober gaat even op straat het verkeer tegenhouden, taxi rijdt achteruit de (hele drukke) straat op, auto rijdt daarachter achteruit de drukke straat op terwijl de ober nog steeds het verkeer tegenhoudt, auto keert even in de straat, taxi rijdt steeg weer in, ober gaat verder met zijn werk, taxichauffeur gaat verder met zijn maaltijd.
En niemand toetert.
Geduld? Tolerantie? Gemeenschapszin?
Geen idee waarom mensen zo makkelijk zijn in die dingen. Zo behulpzaam.
Of mensen nou zoveel geduld hebben? Volgens mij niet altijd – je ziet ook wel eens boze figuren die vinden dat hun status in het leven betekent dat je ze niet mag blokkeren of passeren of laten wachten. Omdat hun auto duurder en groter is dan die van jou, of zo. Zie je niet hoe belangrijk ik ben? Mijn oplossing is om hen te negeren en te doen alsof ik mezelf belangrijker vind, haha! Gewoon doorgaan en je neus ertussen zetten. Totaal geaccepteerd. Als je je zo gedraagt, moet je daar wel reden toe hebben, is schijnbaar het idee. Ha! Eens in Nederland proberen, die houding!
Maar serieus, er lijkt in veel opzichten meer behulpzaamheid en gemeenschapszin te zijn dan ik ken uit andere culturen. Laatst stonden we na een field trip met het schoolbusje vast in een bocht in een nauw straatje, omdat iemand zijn auto op de hoek had geparkeerd. En van de andere kant kwam ook een busje. Als buitenstaander raak je al in de stress als je het ziet, al zit je niet achter het stuur. Het was gewoon een onmogelijke situatie, wat mij betreft. We konden niet voor- of achteruit. Geen idee hoe ik me hier uit zou redden, dacht ik nog.
Maar nee hoor. Bezitter auto wordt gehaald, rijdt auto stukje naar achter, iemand helpt de buschauffeur om de bocht te maken door aanwijzingen te geven, iemand dirigeert bus 2 opzij, en hop: daar gaan we weer. En zo gaat het iedere keer.
Benieuwd of het in het bedrijfsleven hier ook zo werkt.
- Is bloggen werk? - 10 maart 2023
- Afronden is een gek proces - 31 januari 2023
- Blog het proces - 20 januari 2023
heerlijk om te lezen.
zo kan het ook, ik ontdekte al een keer zoiets in Amsterdam. en een keer toen ik mijn dochter haalde ben ik op een plek gaan staan die eigenlijk niet mocht, maar ik kende de weg daar niet en was bang dat ik mijn dochter zou missen anders. Eerst voelde ik me heel opgelaten, en toen werd ik rustig, want niemand had last van me, en ze lieten me later ook keurig weer de stroom in.
relaxed worden
ruimte geven en ruimte nemen
ha , dank nu weet ik waar ik over kan bloggen
We zijn er enkele keren op vakantie geweest en hebben vergelijkbare situaties gezien. Maar ook een enkele keer dat het bijna volledig uit de hand liep. Dus…
Mooi verhaal! IK ben ook benieuwd of het bedrijfsleven ook zo werkt, als je er achter bent hoor ik het graag, zouden wij nog wat van kunnen leren! Ik ben dit jaar 2 keer in Turlijke geweest en heb het reuze naar mijn zin gehad! Heel gastvrij ontvangen en perfect verzorgd! Ik voelde me erg welkom.