Een van mijn medecursisten in de leiderschapstraining moet minder hard werken. Dus minder werken, minder hard werken en misschien meer spelen.
Dat minder werken en minder hard werken, dat probleem hadden veel mensen in de training, hoor. Waaronder ik. Maar meer spelen, die opdracht had niet iedereen voor zichzelf. En ik al helemaal niet. Maar alleen omdat ik recent weer begonnen ben met bloggen.
Ik vertelde mijn medecursist dat ik sinds kort weer iedere keer blog. En dat mijn blog vroeger een belangrijke rol had in mijn leven. In mijn zakelijke leven, maar ook in mijn persoonlijke leven en in mijn ontwikkeling. Dat er lezers zijn (shout-out naar jullie! de enigen die door hebben dat ik weer blog!) die uit mijn ‘oude’ wereld stammen.
Het heeft even geduurd tot ik weer mocht spelen van mezelf. Dat ik er weer de ruimte voor had.
Het voelt een beetje alsof ik twee jaar in een – hoe noem je dat? – time rift (?) heb gezeten. Een verborgen afslag in de tijd waarvanuit ik twee jaar lang geen zicht had op mijn oude wereld.
Op een rare manier is het alsof ik door iedere dag te bloggen mijn oude zelf hervind. Het was niet zo dat ik bewust alles opzij zette, maar ik werd zo opgeslokt dat ik geen ruimte meer had voor dit deel van mijn oude leven.
Ik wist wel dat ik het miste, maar ik had niet zo goed door hoe veel. Hoe fijn het is om weer een vaste creatieve geweoonte te hebben. En hoe makkelijk het eigenlijk is om het weer op te pakken.
Ik weet niet precies waarom het nu weer lukt. Ik er wel wat theoriën over. Maar die zijn nog niet rijp voor delen op dit blog.
Ik weet dat dat bloggen impact heeft. Dat het … tsja. Rustgevend is. Helend. Ontspannend. Bevrijdend. En dat het voldoening geeft.
Grote woorden, realiseer ik me.
Maar gemeende woorden.
Ik heb in het verleden eindeloos geblogd over het begrip ‘ruimte’ (zoek maar eens). Over wat dagelijks bloggen met je doet. En over de vraag waarom het uitmaakt dat je je schrijfselfs echt openbaar maakt, in tegenstelling tot morning papers die je schrijft om ze nooit meer te bekijken en in ieder geval nergens te delen.
Of je je verzinsels en speelsels nou deelt met de wereld of niet. Of je nou krabbelt, tekent, schrijft, schldert, dicht, knutselt, draait, mixt, bouwt, rapt of breit: een creatieve dagelijkse gewoonte is verrijkend op zoveel manieren.
Blij dat ik weer ben begonnen!
16/1000
- Piano blues - 22 september 2025
- Ending unplanned - 21 september 2025
- Zoeklicht, gevolgd door een rondje tafeltennis - 20 september 2025
Ontdek meer van Elja Daae
Abonneer je om de nieuwste berichten naar je e-mail te laten verzenden.
Mooi dat je schrijft dat het bloggen een belangrijke rol heeft gespeeld voor je, niet alleen zakelijk, maar ook persoonlijk. Dat het je heeft ontwikkeld. Dat is precies wat het mij ook brengt.
‘Vroeger’ kwam ik hier wel eens om te lezen, ter inspiratie. Zojuist weer eens benieuwd of je het kon laten. Niet dus -)
Ik heb al twintig jaar een column in de krant, die eigenlijk ook gewoon een blog is. Die eerste jaren schreef ik onregelmatig, met tussenpozen van soms twee weken, soms twee maanden. Op een gegeven moment ben ik me gaan dwingen om iedere week te schrijven. Dat is soms best een uitdaging, maar creativiteit kun je afdwingen, heb ik geleerd. Alleen al het schrijven van al die persoonlijke verhalen hebben me zo ontzettend veel gebracht: inzicht in hoe ik in het leven sta, het bewust worden van wat er toe doet en het nog meer leren genieten van de kleine dingen om me heen, maar ook, heel plat, het genoegen van de bevestiging dat mijn verhalen worden gelezen.
Op mijn site ben ik een jaar geleden gestart met het wekelijks plaatsen van een verhaal. Dat heb ik lang volgehouden, totdat het seizoenswerk er zo’n beetje op zat. En het is niet dat het bloggen zelf me concreet werk oplevert, maar het brengt me zo veel meer dan dat: het schrijven wakkert mijn enthousiasme aan over wat ik doe, maakt me bewust van hoe ik mijn werk wil doen, enz. Het is hobby. Het is een drang. Niet om te worden gevonden, niet om te delen, dat doe ik nooit, maar om te schrijven, niet meer dan dat, om vast te leggen wat ik doe en denk en om via het schrijven bij mezelf naar binnen te gaan en daar het vuurtje te vinden en op te poken.
Nou ja, een creatieve gewoonte is verrijkend. Ik ben het helemaal met je eens. Dat is eigenlijk het enige wat ik wilde vertellen -)
Veel plezier met je missie!
Ja herkenbaar! De enige vraag is natuurlijk: waarom moet dat schrijven dan openbaar/publiekelijk? Ik merk dat dat voor mij wel belangrijk is, het gevoel dat het gelezen zou kunnen worden. Dus ik denk dat er toch een stukje ego bij komt kijken. Benieuwd hoe dat bij jou zit?
Bij mij ligt het misschien wel iets anders dan bij jou. Ik ‘verkoop’ mezelf op mijn site. Maar zonder verhalen is een site maar een heel statisch is. Dat wil ik niet. De verhalen geven kleur aan mijn site, brengen leven in de brouwerij en laten zien wie ik ben en hoe ik er in sta. Het ophalen en delen van verhalen, het inzoomen op details, is dan ook nog eens wat ik doe. Dus ik moet schrijven, vind ik, om te laten zien dat ik leuk vind wat ik doe en daar ook bedreven in ben. Al het schrijven heeft dus een functie, maar is wel ondergeschikt aan het plezier dat ik er in moet hebben. En daar zit dan weer de overlap, toch?
Zeker! En zelfs als je niet schrijft over je werk, heeft het zakeiljk gezien zin om te bloggen. Het houdt je site levend, het helpt je positie in de zoekmachines, het maakt je persoonlijk. Helemaal eens.
Ben ook blij dat je het weer doet, mijn RSS feed kan het nog steeds aan.
Ik ben echt stomverbaasd dat ik nog in RSS-feeds terecht kom! Het voelt als een warm bad. En fijn dat je feed het nog aan kan 🙂 🙂
Wat goed dat je nog steeds blogt! Er zijn niet zo veel bloggers die het volhouden. Of het nou 1 per dag of per week of per maand is. Net wat je zegt: als je blijft doorgaan komt er een moment dat je een heel boek hebt geschreven!
Wat leuk dat je weer blogt! Creatieve gewoontes zijn inderdaad fijn 🙂
Deze maand blog ik alweer 10 jaar. Niet dagelijks, maar inmiddels toch 756 blogs geschreven. Zoiets bedenk je dus niet als je aan je eerste blogje begint.
Succes met de 1000 blogs! Je komt er vanzelf, stapje voor stapje, blog voor blog 🙂