Ik kreeg een lange email van een vriendin, vanavond. Ze is ontslagen.
Na 32 jaar keihard werken, is ze in een reorganisatie weggereorganiseerd. Het was de zoveelste reorganisatie. Ze had al ontzettend veel mensen die ze goed kende, haar interne netwerk, zien vertrekken. Dus in die zin was het geen verrassing.
En gezien het feit dat ze een goede regeling kreeg, is ze eigenlijk best blij. Ze klinkt alsof ze daar zelf ook verbaasd over is. Maar ze is een wijze vrouw. Ze realiseert zich heel goed dat ze zich steeds minder thuis voelde in de nieuwe bedrijfscultuur. Sinds de oprichter en CEO een paar jaar geleden vertrok, veranderde de koers maar ook het gevoel.
“Mijn ontslag was, hoewel een verrassing, niet helemaal onwelkom.” zegt ze in haar email.
Ik weet precies wat ze bedoelt, want ik ben ook een keer ontslagen. Weggereorganiseerd. In mijn functiegroep, die maar bestond uit 4 mensen, was ik de laatste en de jongste. Aangezien ik daar niet op mijn plek zat, kwam het de organisatie niet slecht uit (denk ik).
Toch was het een enorme schok voor me. Ik zag het helemaal niet aankomen. Ik weet nog hoe ik de kamer van mijn manager uitliep in een waas van emotie. Ik kon mijn tranen nog net inhouden tot de deur van de fietsenstalling dichtviel en ik op de fiets naar huis zat.
Ik kwam thuis en belde mijn moeder, helemaal overstuur.
Ze was heel rustig. En toen zei ze: Elja, soms nemen andere mensen de beslissing voor je die je eigenlijk zelf had moeten nemen.
En toen was het over, mijn verdriet. Ze had volkomen gelijk, realiseerde ik me. Ik was klaar bij dat bedrijf. En opeens lachte de toekomst me toe. Vrij en licht. Op naar een volgend avontuur.
Zo is het voor die vriendin ook. Dus nu probeer ik haar over te halen om een tijdje te komen logeren (ze woont in het buitenland). Kunnen we mooi het glas heffen op haar ex-werkgever. Want die werkgever maakte de keuze die mijn vriendin zelf al heel lang wilde maken, maar niet durfde.
Proost! The future is looking bright.
- Ik schrijf nog steeds - 1 december 2023
- Verliefd op je AI - 24 oktober 2023
- Blog je nog? - 2 oktober 2023
Mazzelaars. Ik heb steeds zelf ontslag moeten nemen en kon daar anderen niet de schuld van geven. 😉
Ja da’s de moedigere versie! 🙂
Herkenbaar, heb het zelf ook gehad, achteraf gezien beste wat ik in jaren heb gedaan. Ik werd gedwongen wat anders te zoeken. Heerlijk!
Dat roep ik nu altijd tegen mensen die het overkomt!
Wanneer je niet helemaal op je plek zit kan het inderdaad positief uitpakken. Mooi dat jullie het zo kunnen zien!
Je moet altijd maar vertrouwen dat er goede dingen uit gaan komen, he? Maar soms heeft het natuurlijk wel veel tijd nodig. En een ontslag kan dan wel heel erg ingrijpend zijn.
Wat pakken jullie dat mooi op.
Ze mailde vandaag dat ze af en toe echt overvallen wordt door onzekerheid. Maar dat ze dat opzij probeert te zetten en enorm geniet van haar vrijheid.