Gisteren die film gekeken, The Bucket List. Mooie film. Aanrader.
Ik heb geen ‘bucket list’ (een lijst van dingen die je wil doen before you kick the bucket, voordat je overlijdt).
Maar ik heb ook geen bucket list nodig. Want mijn dromen zijn al uitgekomen.
Een gezin hebben, een gezin zijn. Kindjes. Een leuke, lieve man. Een huis waar kinderen in en uit rennen. Op de fiets naar school. Vrienden en familie in de buurt.
Warmte. Gezelligheid. Vriendschap.
Ik heb nauwelijks van die plekken die ik absoluut gezien wil hebben. Ik ben nooit zo’n avontuurlijke reiziger geweest en zoals je je voor kunt stellen heb ik mijn aandeel reizen ook ruimschoots gehad. Er kan altijd meer bij natuurlijk, ik ben niet uitgereisd, Maar het stond nooit op mijn lijst.
Wat wel op mijn lijstje stond als een plek waar ik wel eens naar toe zou willen, was Kinderdijk.
Een heus Unesco Werelderfgoed, in Nederland. Dat moet wel bijzonder zijn.
Is het ook. Vandaag naar toe geweest.
Ik wil niet zeggen: zet het op je bucket list. Maar wel: ga er een keertje een. Als je fotograaf bent, ga dan in de winter, bij zonsopgang of zonsondergang, dan krijg je vast waanzinnige plaatjes. Daar hoef je helemaal niet je best voor te doen, mooie plaatjes. In je hoofd. Op je camera. Prachtig.
- Zoals ik al zei - 2 april 2021
- Wandelen tot je een ons weegt - 28 maart 2021
- Over aanhang, blogangst en schrijven als een camera - 24 maart 2021
Geef een reactie