Het is makkelijk om te gaan twijfelen, als blogger. Vooral als iederedagblogger. Of vaste-frequentie-blogger.
Als je niet oppast, ga je nadenken over wat mensen er nou van vinden en waarom sommige artikelen wel of niet gelezen worden en waarom je wel of geen of onvoldoende comments hebt en of zus-en-zo je blog eigenlijk wel lezen en of er wel een opwaartse lijn zit in het aantal lezers en…en…en…
Voor je het weet, slaat de twijfel toe. En dan vergeet je de intrinsieke waarde van bloggen. Dat het waarde heeft om zichzelf en van zichzelf. En natuurlijk: voor jouzelf.
Dat heb ik niet zelf verzonnen, dat van die intrinsieke waarde. Zo mooi geformuleerd, he. Dat komt uit dit artikel.
Het lezen waard.
O.a.
- Dat het belangrijk is om voor jezelf te bloggen
- En bepaalde lezers voor je te houden en voor je te zien terwijl je schrijft, je afvragend wat zij er van zullen vinden
- En dat er steeds meer sites zijn die virale content ‘deconstructen’ en alleen de stukjes die ‘werken’ gebruiken wat leidt tot een enorme verschaling en een enorm kopieergedrag en herkauwen van content
- En dat je, hoe meer je gaat letten op wat ‘werkt’ en wat niet, steeds minder gemotiveerd bent om te bloggen.
Helemaal mee eens.
De intrinsieke waarde vergeet je, als je twijfelt. En de twijfel kun je alleen verjagen door het (voor jezelf) te blijven doen, bloggen.
- Be the leader - 8 februari 2025
- Opgeruimd - 7 februari 2025
- Lekker - 6 februari 2025
Wat een interessante invalshoek – bloggen vanuit intrinsieke waarde. Ik ben beginnend blogger (http://kleindeensgeluk.wordpress.com) en vind het nog erg lastig de balans te vinden tussen ‘vanuit mezelf’ en ‘bedoeld voor de buitenwereld’. Je gelooft ergens in en hoopt dat jouw visie ergens landt, zonder dat je daar concessies aan hoeft te doen. Anders had je je dagboek ook privé kunnen houden. Maar: als je je blog als een kleine onderneming bekijkt, waarmee je effect wilt sorteren (inspiratie? een glimlach? ideeën verspreiden?) ga je toch cijfertjes kijken. Om te beoordelen of er effect is / gaat zijn. Ik houd mezelf maar voor dat alle goeds tijd nodig heeft en dat het voor nu al genoeg is dat ik mijn familie, vrienden en een bescheiden kring daaromheen van info- en entertainment voorzie.
Het is gewoon zoeken. De meeste zakelijke bloggers beginnen ‘voor de ander’ maar maken soms de stap naar meer vanuit zichzelf. En soms gaat het andersom, bloggers die persoonlijk bloggen maar zakelijke belangen krijgen. Het is gewoon een kwestie van uitproberen!
Geen reacties, veel reacties. Weinig views, veel views. Geen likes, veel likes. Het zegt allemaal niks. Door de veelheid aan platforms en andere distracties missen we meer van elkaar dan dat we zien. De response wordt vooral bepaald door willekeur (wie verveelt zich en gaat net online nadat jij iets post, wat besluit Facebook wel/niet te laten zien, enzovoort), zelden door de “kwaliteit” van de content.
En hoe je ook een voorstelling maakt van hoe iets ontvangen gaat worden, het blijft onvoorspelbaar. Ook kan het per platform nog verschillen. Ik post mijn mobiele fotografie nu op Tumblr, Instagram en (via link) Facebook en dezelfde foto kan dan overal anders “vallen”. Inderdaad, niet over nadenken. Gewoon doen wat je leuk vindt. We moeten het ook allemaal niet ingewikkelder en belangrijker maken dan het is.
Juist fotografie leerde me dat het klopt: als je maar blijft doen wat je zelf mooi vindt, heb je de meeste kans dat je een publiek weet te vinden dat hetzelfde mooi vindt. En je hebt meer kans op een eigen visie, een eigen stijl, zonder te veel afleiding door wat je denkt dat hoort of wat andere mooi zullen vinden!
Ja die twijfels, ik probeer het ook; het écht voor mezelf bloggen maar ergens vind ik dat lastig. Misschien moet ik wel net als sommigen die statistieken eens gaan negeren, dan ga je pas écht voor jezelf schrijven (of ik in mijn geval in elk geval, ik hang teveel aan die statistieken).
Weet je dat ik dat echt geloof, dat die statistieken je van het goede pad afbrengen? Want als ze zo belangrijk zijn, blog je bijna per definitie minder voor jezelf en/of voor 1 persoon. Ik betrap mezelf daar wel op in ieder geval: hoe meer ik daar op ga letten, hoe lastiger het bloggen wordt…
Hee, wat leuk.
vandaag weer iedere dag gaan bloggen.
Wel op een andere plek, want ik wil mijn theatersite niet overspoelen. Ik wil dat de mensen daar de verhalen vinden die goed in elkaar zitten, in de zin dat daar in compacte vorm mijn gedachten en gevoelens staan. Ook puur, maar wel gestileerd. Dat moet een soort e-book worden.
Dus heb ik een nieuwe plek gemaakt waar ik vrijuit kan leuteren, zonder plan. Lekker, want ik miste het een beetje. 🙂
Ik vind het heel leuk dat je een ander plekje daarvoor hebt gecreëerd, ik miste je!
Ik vind het ook heel leuk en het verbaast me niets! Waar is het dan? Linkje?